Dat is wat ze doen, de dictators. Ze bezoedelen een klein stukje wereld met bommen en granaten, maar ze vervuilen een veel groter gebied met zwartgalligheid en somberte.
Merde, denkt ge. Moeilijker dan ge dacht. Maar ge zijt niet van gisteren. Ge bedenkt een plan. Egoïsme is prima, zegt ge. Ik geloof in de kracht van egoïsme. Dat is mijn slogan. Maar enfin, zeggen de mensen. Egoïsme is helemaal niet prima. Wat zegt gij nu.
Mijn leven ging verder, ik belde mijn ouders, ik appte mijn zussen, vrienden gaven duimpjes aan foto’s. Alles was rustig, maar ik wankelde. Er werd iets aan mij toegevoegd, iets van een ondraaglijke lichtheid.
En ik moest aan Bram Vermeulen denken.
“Mogen wij die hebben?” De huismuze wees naar de menukaarten in de handen van een haastige ober. Het was druk op het terras en we zaten al even te wachten. Niet zo lang dat het irritant werd, maar plots kwamen…
Lap, nu heb ik weer de retorische truuk van het kleine pikkie gebruikt.
Of ik beschermende handschoenen wilde, vroeg de dierenarts. Ik vond het een rare vraag. Het is onze poes, al achttien jaar. Ze kent ons, ze vertrouwt ons, ze zal toch niet bijten? Ik keek vragend naar de huismuze. Ook zij…
Wachten op de wagen in de nacht. Dat is van Raymond, het valt uit hier uit de toon, maar vooruit. Soms vallen dingen uit de toon. Het leven is vol van wachten, bovenal ongrijpbaar.
Too long didn’t read: ik heb kiespijn én buikpijn, hier is het nummer voor spoedgevallen.
Wij zijn rare beesten. Wij mensen. Wij parels, panda’s en piraten. Man wij kunnen rollen. Nooit meer stilstaan. Altijd onderweg, op pad naar ergens.
Niemand sneeuwt. Niemand fietst. Naima is thuis.
Ik wil een woord voor later. Een woord dat ik kan gebruiken als ik – stokoud onder een dekentje bij de open haard – aan mijn kleinkinderen vertel over het leven van vroeger. Vooralsnog heb ik geen kleinkinderen, maar luisteren zullen ze, want ik heb woorden. Opa, die open haard is een vervuilend onding, zullen ze zeggen. Hou je bek mijn kind. Het is geen echte open haard, maar een hologram. Zo werkt dat in de toekomst.
Alles was ik beu. Het weer, de wereld, discriminatie, klimaatopwarming, Squid Game, Black Friday, de stank van houtkachels, altijd gedoe met mijn printer, jeuk op plekken waar ge niet bij kunt, bitcoins, conservatisme, seksisme, ik dacht dat ik het allemaal had gehad.
Ne friday waarvan de ochtend u in uw smoel tuft met koppijn en verontrustende jeuk op plekken waar ge niet bij kunt. Ne friday die zegt. Hier. Uw verwarming doet het niet, de boiler is kapot, en ge trapt met uw…