Oh boom
Oh boom uw broer is dood. Of misschien is het uw zuster. Als het niet de bliksem was, dan wel zo’n gele bulldozer. Of hoe heten die machines. Gij kunt daar niks aan doen. Oh boom kijk daar in de verte.…
Oh boom uw broer is dood. Of misschien is het uw zuster. Als het niet de bliksem was, dan wel zo’n gele bulldozer. Of hoe heten die machines. Gij kunt daar niks aan doen. Oh boom kijk daar in de verte.…
Ik vind het het VRT-Journaal stom. Ja ik weet het dat is zo ongeveer hetzelfde als zeggen dat ge per ongeluk in een hondedrol stappen stom vindt want wie vindt dat nu niet stom maar soit. Ik ben net terug…
Ik mocht een illustratie bedenken voor een Antwerpse nutskast, meerbepaald die op de Begijnenvest. Het thema voor de illustratie was bloemen & planten. Ik heb het lekker inheems gehouden en er stiekem enkele vreemde vogels in verwerkt. Achteraf gezien spijt het…
Het is allemaal niet zo erg, kinders. Het zal wel meevallen met dat doemdenken van jullie. Okee, okee, het aantal wetenschappers dat jullie mening van fundamenten voorziet is gigantisch groot, maar ga nu maar weer gauw aan jullie leerplicht voldoen want anders krijg je straf.
Niemand woont graag in vochtige stinkende krochten vol afval, behalve de paddenstoel. En dan nu een ogenschijnlijk lukrake metafoor.
Ik zei goeiedag en hij zei ZIE MAAR DAT GE U VAN ONDER TOT BOVEN INSMEERT WANT ZE VRETEN U HELEMAAL OP DAAR IN HET BOS en ik zei okee okee okee meneer gij heet zeker Capslock?
Vandaag mocht er een vinkje bij een bijzonder exemplaar. De fladderende Fabiola, de Maxima van de vlindertuin.
Op zondagochtend gingen we in alle vroegte naar het veld om groenten en bloemekes te plukken. Wat zondagochtenden betreft, ben ik niet zo van de vroegte. Maar het dreigde wederom honderd graden te worden, dus dan kun je maar beter…
Er werden gedichten in het zand gereden en dat had iets te maken met J. Slauerhoff, die omwille van zijn astma elk jaar een tijd op Vlieland doorbracht. Ik las op Vlieland de Wikipedia-pagina van J. Slauerhoff, en dat moet ge ook een keer doen als ge denkt dat uw leven kut is en dat ge altijd ziek zijt.
En wat gebeurt er met mij als ik klusjes moet doen die ik stom vind? Ga ik dan moeilijk doen? Ga ik zeuren? Ga ik dan jammerend achter een struik op mijn pruillip zitten kauwen? Nee hoor, niets van dat alles. Als ik klusjes moet doen die ik niet fijn vind, dan wordt de rücksichtslose houthakker in mij wakker.
We waren heel tevreden over onze stapvoetse versnelling.
Het tellen was soms zenuwslopend. Mijn ervaring met computerspelletjes kwam goed van pas, want er waren veel momenten dat er meerdere voertuigcategorieën tegelijkertijd passeerden, en mijn duim moest behoorlijk multitasken op mijn telefoon. Enkele voetgangers moesten over voorbijrollende olievaten springen. Even meende ik in de verte Donkey Kong te ontwaren. “Ik reken wel op een highscore,” merkte de huismuze op nadat ze mij een half uur lang had zien klikken en kreunen.
Hij had gezien hoe ik twee van zijn broers en een stuk of vijf neven en nichten met wortelstok en al uit de bodem had gesleurd en ze achter in de tuin bij een berg afval had gesmeten. Zoiets maakt natuurlijk indruk, hoe zoudt ge zelf zijn nietwaar.
Mijn tuin lijkt in de lente soms op een tuin met echt belachelijk veel paardenbloemen, en dat kan kloppen want ik heb echt belachelijk veel paardenbloemen.
In Amsterdam wonen reigers.
Veel reigers.
In Amsterdam schijten de reigers op balkons, uw hoofd en de stoep.
In mijn vlaamse jeugd en in mijn leven wonen weinig reigers.
Lief dagboek. Ik heb helemaal geen dagboek. Ook deze week scheen de zon. De zon is echt goed bezig de laatste tijd. Mede daarom was ik veel in de natuur. In de natuur is zoveel te zien, daar val ik soms van achterover. Als je in de natuur achterover valt, doe het dan bij voorkeur in het gras, tussen de bloemekes. Aaah, de bloemekes.
Deze week scheen de zon. Deze week bracht verhalen over eksters, slakken, mezenjonkies, potgrond en vogelkers. En ik leerde enkele belangrijke lessen. Eenden kunnen niet praten en Simon_tuinvriend_68 heeft altijd gelijk.
Afgelopen weekend maakte ik nieuwe vrienden. Dat deed ik samen met mijn lief in het Silsombos bij Erps-Kwerps en Nederokkerzeel. Onze nieuwe vrienden heten bosanemoon en slanke sleutelbloem. Het zijn enigszins rare vrienden want ze zeggen nooit goeiedag, maar mijn…
Ik ben graag dicht bij de natuur. Als het kon, zou ik midden in een bos gaan wonen. Terwijl dat nog niet kan, is onze huidige woonst een prima tussenstop op dat pad naar stedelijke onthechting. Ik ga regelmatig wandelen,…
Ik schreef een reeks nummertjes op mijn hand. 33, 73, 75, 76, 78, 90, 89, 88, 87, 73, 33. De knooppunten van het op stapel staande fietstochtje. Het voordeel van die nummertjes op mijn hand is tweeërlei. Ten eerste moeten…
Waar het pad begint, staan drie ingepakte bomen. Van kruintop tot wortelteen, elk klein takje en blaadje is verpakt in zilverwit gaas. Onder het gaas krioelt het. In de oksels van de dikste takken lijkt een orgie zonder eind aan…
We wandelden over een dijk. Ik weet niet of het echt een dijk was, maar het was een pad op een verhoging naast de waterkant en het voelde als een dijk. We hadden meanders bewonderd en kevertjes helpen oversteken, het…
Na mijn eerdere theoretische uiteenzettingen over de natuur, duik ik vandaag met handen en voeten de praktijk in. Ik zal – door middel van een zorgvuldig voorbereid experiment – de gevolgen van de natuur voor de mens onderzoeken. Want we…
Gisteren begon ik mijn dissertatiereeks over de natuur aan de hand van enkele algemene definities. Vandaag ga ik wat dieper in op een specifiek onderdeel van de natuur, met name de giraf. Ge kunt het nu eenmaal niet over de…
Als ik aan de natuur denk, dan denk ik aan boswandelingen die veel langer duren dan gepland omdat ik elke grasspriet, elke klonter mos en elk gevleugeld natuurding met de grootst mogelijke aandacht wil observeren en bewonderen. Dat gezever van…
Ik kan zeggen dat ik op Ameland was, maar ik kan ook zeggen dat ik in Ameland was. Ik vind in Ameland het mooist, ook al moest ik nooit ver kijken om te beseffen dat ik op Ameland was. In Ameland…