Tags: auto

Uche uche

Ik telde auto’s en nu heb ik een plan

Het tellen was soms zenuw­slopend. Mijn ervaring met com­pu­ter­spel­letjes kwam goed van pas, want er waren veel momenten dat er meerdere voer­tuig­ca­te­go­rieën tege­lij­kertijd pas­seerden, en mijn duim moest behoorlijk mul­ti­tasken op mijn telefoon. Enkele voet­gangers moesten over voor­bij­rol­lende olie­vaten springen. Even meende ik in de verte Donkey Kong te ont­waren. “Ik reken wel op een high­score,” merkte de huismuze op nadat ze mij een half uur lang had zien klikken en kreunen.

Bela­chelijk

Het is kwart na zeven in de ochtend. Ik zet de motor aan en rijd een meter of vier vooruit. Ik zet de motor weer uit en wacht. In de berm zie ik struiken met bloe­mekes. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes om de blad­randen scherper te zien. Is het een een­stijlige of twee­stijlige mei­doorn? Ik stap uit en pluk een blad van de struik. De chauffeur van een glim­mende cabriolet met aan­hang­wagen kijkt me aan alsof ik snot aan mijn neus heb. Ik negeer hem zoals ik door­gaans alle chauf­feurs van glim­mende cabri­olets negeer.