En wat gebeurt er met mij als ik klusjes moet doen die ik stom vind? Ga ik dan moeilijk doen? Ga ik zeuren? Ga ik dan jammerend achter een struik op mijn pruillip zitten kauwen? Nee hoor, niets van dat alles. Als ik klusjes moet doen die ik niet fijn vind, dan wordt de rücksichtslose houthakker in mij wakker.
We waren heel tevreden over onze stapvoetse versnelling.
Het tellen was soms zenuwslopend. Mijn ervaring met computerspelletjes kwam goed van pas, want er waren veel momenten dat er meerdere voertuigcategorieën tegelijkertijd passeerden, en mijn duim moest behoorlijk multitasken op mijn telefoon. Enkele voetgangers moesten over voorbijrollende olievaten springen. Even meende ik in de verte Donkey Kong te ontwaren. ”Ik reken wel op een highscore,” merkte de huismuze op nadat ze mij een half uur lang had zien klikken en kreunen.
Hij had gezien hoe ik twee van zijn broers en een stuk of vijf neven en nichten met wortelstok en al uit de bodem had gesleurd en ze achter in de tuin bij een berg afval had gesmeten. Zoiets maakt natuurlijk indruk, hoe zoudt ge zelf zijn nietwaar.
Mijn tuin lijkt in de lente soms op een tuin met echt belachelijk veel paardenbloemen, en dat kan kloppen want ik heb echt belachelijk veel paardenbloemen.
In Amsterdam wonen reigers.
Veel reigers.
In Amsterdam schijten de reigers op balkons, uw hoofd en de stoep.
In mijn vlaamse jeugd en in mijn leven wonen weinig reigers.
Het is kwart na zeven in de ochtend. Ik zet de motor aan en rijd een meter of vier vooruit. Ik zet de motor weer uit en wacht. In de berm zie ik struiken met bloemekes. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes om de bladranden scherper te zien. Is het een eenstijlige of tweestijlige meidoorn? Ik stap uit en pluk een blad van de struik. De chauffeur van een glimmende cabriolet met aanhangwagen kijkt me aan alsof ik snot aan mijn neus heb. Ik negeer hem zoals ik doorgaans alle chauffeurs van glimmende cabriolets negeer.
Lief dagboek. Ik heb helemaal geen dagboek. Ook deze week scheen de zon. De zon is echt goed bezig de laatste tijd. Mede daarom was ik veel in de natuur. In de natuur is zoveel te zien, daar val ik soms van achterover. Als je in de natuur achterover valt, doe het dan bij voorkeur in het gras, tussen de bloemekes. Aaah, de bloemekes.
Het enige wat ik heb onthouden van de serie Lost is die rare zwarte rook. Mysterieuze krinkelende winkelende zwarte rook die door het bos glijdt en een eigen leven lijkt te leiden. Die rook dames en heren die rook ge gaat het niet geloven maar toch is het waar en maak u geen zorgen aan het eind vertel ik gewoon hoe het zit maar die rook dus die mysterieuze zwarte kringelrook die rook die was in ons huis.
Deze week scheen de zon. Deze week bracht verhalen over eksters, slakken, mezenjonkies, potgrond en vogelkers. En ik leerde enkele belangrijke lessen. Eenden kunnen niet praten en Simon_tuinvriend_68 heeft altijd gelijk.
Hier bij ons in de buurt gaat het als volgt. Als ge nog een oude bananeschil hebt liggen, of er staat iets in de koelkast dat niet meer goed is, of ge wilt van de overschot van uwe knolselder af, dan flikkert ge dat in de GFT-container. Die container wordt dan om de veertien dagen door de stadsdiensten geleegd. Ge kent dat systeem, dat gaat bij u in de buurt misschien wel exact hetzelfde.
Zijn er copyright-kenners in de zaal? Hier is een interessante kwestie. Het gaat over Elvis Presley, over de liefde, en vermoedelijk over songteksten. Ik zal het efkes uitleggen. n 2014 maakte ik – puur voor de lol – deze Elvis Presley Questionnaire, zoals ik wel vaker dingen voor de lol maak. Mijn website hangt aan elkaar van dingen voor de…
Afgelopen weekend maakte ik nieuwe vrienden. Dat deed ik samen met mijn lief in het Silsombos bij Erps-Kwerps en Nederokkerzeel. Onze nieuwe vrienden heten bosanemoon en slanke sleutelbloem. Het zijn enigszins rare vrienden want ze zeggen nooit goeiedag, maar mijn god wat kunnen ze een zompige wilde voorjaarsweide van feestelijke kleuren voorzien. r groeien daar nog veel meer zotte planten…
Ik belde met de webhost. Dat ging ongeveer zo met extreem veel nadruk op ongeveer. – Hoi, onze websites zijn offline, en mijn controlepaneel is onbereikbaar. Kunnen jullie daar asapperdepap wat aan doen? Voor jonge ondernemers als wij is het behoorlijk onhandig om niet te zeggen totaal van de pot gerukt dat onze websites ook maar enkele minuten uit de lucht……
Vandaag schonk ik mijn lichaam aan de wetenschap. Dat wil zeggen: een klein deel van mijn lichaam. En met wetenschap bedoel ik het lokale veldonderzoek dat de huismuze en ikzelve in het voorjaar uitvoeren in eigen tuin. Oftewel: wij staren door het raam en bewonderen de natuur. Daar worden we slimmer van. ijn haren bleken te lang. Ik begon er langzaamaan…
Een dikke week geleden heb ik een koude kalkoen de nek omgewrongen en ben ik gestopt met roken. Omdat mijn weerzin voor de afhankelijkheid steeds groter werd, ruilde ik een pakje per dag in voor wat me in eerste instantie een saai en kleurloos bestaan leek. In volle bewustzijn duwde ik op een avond de laatste sigaret in de asbak,…
Ik word altijd zenuwachtig aan de kassa van de supermarkt. De lopende band gaat te snel, en ik heb het gevoel dat iedereen staat mee te gluren. Niet dat ik wil verbergen wat ik in de kar heb liggen, dat mag jan en alleman weten. Maar dat de rest van de wereld ziet wat voor kluns ik ben in het…
Ik wist dat hij er zou komen zitten. Hij was er al eerder geweest, en hij had telkens al fluitend zijn aanwezigheid kenbaar gemaakt. Volgens de huismuze – want die weet er wat van – was het schelden wat hij deed, al was het niet duidelijk waarom of naar wie. Stomme kutklink! of Ge moet uw ramen kuisen, goorlappen! We…
In de herfst regent het en waaien de pannen van het dak. Of als het niet zo hard waait, de bladeren van de bomen. Daarna, in de winter, verandert de regen in sneeuw en het water in ijs. In het midden van de winter is het het koudst, een half jaar later – in het midden van de zomer –…
Er was ooit een aardbevinkje. Ik was kind, ik sliep, en in het midden van de nacht was er een aardbevinkje. Zo’n aardbevinkje waarvan je niks merkt, maar waarvan iemand ’s ochtends op de radio vertelt dat er een aardbevinkje was. Niemand had het gevoeld, maar diep in de Vlaamse ondergrond waren er twee hele kleine tectonische plaatjes over elkaar…
Ik ben graag dicht bij de natuur. Als het kon, zou ik midden in een bos gaan wonen. Terwijl dat nog niet kan, is onze huidige woonst een prima tussenstop op dat pad naar stedelijke onthechting. Ik ga regelmatig wandelen, en dat doe ik om allerlei voor de hand liggende redenen, gaande van een flinke hap frisse lucht tot een…
Ik wilde weten hoe ver mijn iphone-kalender terug in de tijd kan kijken. Om dat te achterhalen ging ik even flink door de jaren en de eeuwen scrollen, langs twee wereldoorlogen, voorbij de Renaissance, via de kruistochten en de ontdekking van Amerika, tot aan het jaar nul. Ik blijk afspraken te kunnen maken om half drie ’s middags op mijn…
We hadden nummertje 21 en wachtten op onze beurt aan één van de talloze loketten. Een meneertje van een jaar of zestig was net geholpen en liep met een stapel paperassen richting uitgang. Aan de tafel naast ons legde hij zijn documenten even neer om zijn kleding te herschikken. “Dju toch, mijn broek zakt af.” Hij trok zijn broek wat…
In de nasleep van het onheil dat Maartje en mij overkwam, nu meer dan twee weken geleden, kwam een stroom van al dan niet digitale steun en liefde onze richting uit. Tientallen reacties en berichtjes die ons hielpen om een beetje te vergeten dat onze vakantie zo abrupt in het water viel. En een mooi tegenwicht voor de angst, het…
Dag Marek, Ik noem je Marek, omdat dat de naam was op de identiteitskaart waarvan de Catalaanse politie ons een kopietje liet zien. We waren 99% zeker dat jij het was die onze spullen uit de auto roofde. De agenten hadden liever 100% gehoord, maar het gebeurde allemaal te snel om heel erg zeker te zijn over hoe je eruit…
Ik was onlangs in Brussel in het gezelschap van de huismuze en Jannes, mijn zesjarige petekind. We hadden hem een tripje naar de hoofdstad beloofd, we zouden naar het Muziekinstrumentenmuseum gaan. Hij had net leren lezen, en Muziekinstrumentenmuseum was een sprookjesachtig lang woord. Ook wilde hij Manneken Pis ontmoeten. Jannes was nog niet vaak in Brussel geweest, en uit zijn…
‘Dag meneer, sorry voor het storen, maar wij staan op de bus te wachten en wij moeten echt kweetniejoedringend naar de wc, zouden wij misschien heel even snel uw toilet mogen gebruiken?’ Twee pubertrienen stonden met samengeknepen bovenbenen in de deuropening. Ik werd een beetje overvallen door de onverwachte kwestie, maar het was verder geen van de pot gerukte vraag…
Het mooist aan de zomer zijn alle dagen vóór 21 juni. Lange dagen die de nacht steeds verder voor zich uit duwen, tot enkel de magische schemering van de midzomernacht overblijft. Er hangt een onaardse sfeer over die avonden. De wereld zoals ik die ken, verwatert in een tot dan toe nooit eerder waargenomen dagdeel en alles wordt onbelangrijk. Ik…
Ik was zestien en de racist van de klas zou gaan neuken. Het was vrijdagmiddag en in gedachten begonnen we alvast aan het weekend. De klasracist zou twee volle dagen op zijn wijf gaan zitten, als we zijn woorden mochten geloven. Omdat neuken in die tijd nog mijlenver van mijn bed stond, kon ik me daar niet onmiddellijk iets bij…