Kabaal
Dat alles verandert op het moment dat een belangrijk politicus – met online en offline volgers – zijn tactloze bek opentrekt om een oordeel te ventileren over wat jij zo belangrijk vindt.
Dat alles verandert op het moment dat een belangrijk politicus – met online en offline volgers – zijn tactloze bek opentrekt om een oordeel te ventileren over wat jij zo belangrijk vindt.
Als je online berichten leest over pakweg vrouwenrechten of de sluiting van snackbar De Gefopte Falafel, dan blijkt dat steeds meer mensen vinden dat je tegenwoordig inderdaad niks meer mag. Je mag niks meer zeggen, je mag niks meer vinden, je mag helemaal niks. Talloze reactievelden, commentaarhoekjes, forumdraadjes, tweets en retweets worden gebruikt om te zeggen dat je niks meer mag zeggen. Ik begrijp dat niet.
Ik nog harder mijn best doen, totdat Petra met een onsterfelijke zinsnede al mijn moed terug in mijn schoenen duwde.
Elk jaar weten ze lang op voorhand dat het godgeklaagd zal zijn, om uiteindelijk zwetend en verontwaardigd te brullen dat het godgeklaagd is. Als steenezels negeren ze hun voorkennis, stoten ze zich een zoveelste keer aan dezelfde steen.
Niet dat ik ooit gedacht heb dat Billy Ocean ons überhaupt zou kunnen redden, ook al heeft hij een wereldhit gehad waarvan de titel een zuivere antimetabool is.
Toen ik de pont nam in Amsterdam realiseerde ik me voor het eerst iets dat voor veel mensen een evidentie is.
In de krant staat dat er een programmafout in mijn empatische brein zit.
Ik zei goeiedag en hij zei ZIE MAAR DAT GE U VAN ONDER TOT BOVEN INSMEERT WANT ZE VRETEN U HELEMAAL OP DAAR IN HET BOS en ik zei okee okee okee meneer gij heet zeker Capslock?
Vandaag mocht er een vinkje bij een bijzonder exemplaar. De fladderende Fabiola, de Maxima van de vlindertuin.
Ik vraag aan de boom aan de overkant of ik korting krijg op het internetabonnement als ik aan Telenet zou melden dat ik mijn facturen liever digitaal ontvang dan op papier.
In een andere wereld was ik misschien een hele grote voetballer geworden, maar die andere wereld heeft me altijd aan de reet kunnen roesten.
Op zondagochtend gingen we in alle vroegte naar het veld om groenten en bloemekes te plukken. Wat zondagochtenden betreft, ben ik niet zo van de vroegte. Maar het dreigde wederom honderd graden te worden, dus dan kun je maar beter gebruik maken van de ochtendkoelte. De ochtend was schoon, het veld en de bloemekes ook. Er was een koninginnenpage en…
Ooit kregen we drie poezen. Mijn zussen en ik mochten er elk eentje kiezen. Die van mij bleek een hekel te hebben aan opgetild worden. Ik noemde haar Trinet en vond haar tot ze dood ging redelijk stom. Voor een kind is het blijkbaar belangrijk af en toe iets te kunnen optillen. Jaren later heb ik een poes die stemmen…
Ik wachtte voor het stoplicht. Aan de overkant van het kruispunt stond een bloembak. Ik moest denken aan een krantenkop die ik las in de ochtend. Amsterdam vindt groene oplossing tegen wildplassers. Dat is een onvolledige kop, dacht ik. Daar had mannelijke wildplassers moeten staan. Het licht sprong op groen. Ik duwde het gaspedaal in en werd tijdens het optrekken…
Er werden gedichten in het zand gereden en dat had iets te maken met J. Slauerhoff, die omwille van zijn astma elk jaar een tijd op Vlieland doorbracht. Ik las op Vlieland de Wikipedia-pagina van J. Slauerhoff, en dat moet ge ook een keer doen als ge denkt dat uw leven kut is en dat ge altijd ziek zijt.
En wat gebeurt er met mij als ik klusjes moet doen die ik stom vind? Ga ik dan moeilijk doen? Ga ik zeuren? Ga ik dan jammerend achter een struik op mijn pruillip zitten kauwen? Nee hoor, niets van dat alles. Als ik klusjes moet doen die ik niet fijn vind, dan wordt de rücksichtslose houthakker in mij wakker.
We waren heel tevreden over onze stapvoetse versnelling.
Het tellen was soms zenuwslopend. Mijn ervaring met computerspelletjes kwam goed van pas, want er waren veel momenten dat er meerdere voertuigcategorieën tegelijkertijd passeerden, en mijn duim moest behoorlijk multitasken op mijn telefoon. Enkele voetgangers moesten over voorbijrollende olievaten springen. Even meende ik in de verte Donkey Kong te ontwaren. “Ik reken wel op een highscore,” merkte de huismuze op nadat ze mij een half uur lang had zien klikken en kreunen.
Hij had gezien hoe ik twee van zijn broers en een stuk of vijf neven en nichten met wortelstok en al uit de bodem had gesleurd en ze achter in de tuin bij een berg afval had gesmeten. Zoiets maakt natuurlijk indruk, hoe zoudt ge zelf zijn nietwaar.
Mijn tuin lijkt in de lente soms op een tuin met echt belachelijk veel paardenbloemen, en dat kan kloppen want ik heb echt belachelijk veel paardenbloemen.
In Amsterdam wonen reigers.
Veel reigers.
In Amsterdam schijten de reigers op balkons, uw hoofd en de stoep.
In mijn vlaamse jeugd en in mijn leven wonen weinig reigers.
Het is kwart na zeven in de ochtend. Ik zet de motor aan en rijd een meter of vier vooruit. Ik zet de motor weer uit en wacht. In de berm zie ik struiken met bloemekes. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes om de bladranden scherper te zien. Is het een eenstijlige of tweestijlige meidoorn? Ik stap uit en pluk een blad van de struik. De chauffeur van een glimmende cabriolet met aanhangwagen kijkt me aan alsof ik snot aan mijn neus heb. Ik negeer hem zoals ik doorgaans alle chauffeurs van glimmende cabriolets negeer.
Lief dagboek. Ik heb helemaal geen dagboek. Ook deze week scheen de zon. De zon is echt goed bezig de laatste tijd. Mede daarom was ik veel in de natuur. In de natuur is zoveel te zien, daar val ik soms van achterover. Als je in de natuur achterover valt, doe het dan bij voorkeur in het gras, tussen de bloemekes. Aaah, de bloemekes.
Het enige wat ik heb onthouden van de serie Lost is die rare zwarte rook. Mysterieuze krinkelende winkelende zwarte rook die door het bos glijdt en een eigen leven lijkt te leiden. Die rook dames en heren die rook ge gaat het niet geloven maar toch is het waar en maak u geen zorgen aan het eind vertel ik gewoon hoe het zit maar die rook dus die mysterieuze zwarte kringelrook die rook die was in ons huis.
Deze week scheen de zon. Deze week bracht verhalen over eksters, slakken, mezenjonkies, potgrond en vogelkers. En ik leerde enkele belangrijke lessen. Eenden kunnen niet praten en Simon_tuinvriend_68 heeft altijd gelijk.
Hier bij ons in de buurt gaat het als volgt. Als ge nog een oude bananeschil hebt liggen, of er staat iets in de koelkast dat niet meer goed is, of ge wilt van de overschot van uwe knolselder af, dan flikkert ge dat in de GFT-container. Die container wordt dan om de veertien dagen door de stadsdiensten geleegd. Ge kent dat systeem, dat gaat bij u in de buurt misschien wel exact hetzelfde.
Zijn er copyright-kenners in de zaal? Hier is een interessante kwestie. Het gaat over Elvis Presley, over de liefde, en vermoedelijk over songteksten. Ik zal het efkes uitleggen. n 2014 maakte ik – puur voor de lol – deze Elvis Presley Questionnaire, zoals ik wel vaker dingen voor de lol maak. Mijn website hangt aan elkaar van dingen voor de…
Afgelopen weekend maakte ik nieuwe vrienden. Dat deed ik samen met mijn lief in het Silsombos bij Erps-Kwerps en Nederokkerzeel. Onze nieuwe vrienden heten bosanemoon en slanke sleutelbloem. Het zijn enigszins rare vrienden want ze zeggen nooit goeiedag, maar mijn god wat kunnen ze een zompige wilde voorjaarsweide van feestelijke kleuren voorzien. r groeien daar nog veel meer zotte planten…