Categorie: Tekst

Tekst

Prinses Pipi en de Alvleesman (01)

Konin­gin Kaka zat op haar troon en at een stuk taart. Haar man, Koning Koper­kop, was op zaken­reis en ze ver­veel­de zich stier­lijk. Het was al het der­de stuk taart dat ze naar bin­nen werk­te. Het was hele zwa­re – maar onge­sui­ker­de – cho­co­la­de­taart en ze kon er geen genoeg van krij­gen. Ze ver­zucht­te de ver­ve­ling en de afwe­zig­heid van haar man en kauw­de, onder­wijl mis­troos­tig de troon­zaal in sta­rend. Met een laat­ste gro­te hap ver­dween het hele stuk taart in de diep­te van haar inge­wan­den. Een lui­de en lang­dra­di­ge zucht volgde.

Tekst

Symfonie voor Miranda

Miran­da stond aan het for­nuis en roer­de in de soep. Dik­ke smeu­ï­ge groen­te­soep met alleen maar ver­se din­gen erin. Miran­da beeld­de zich in dat het regen­woud vast ook heel smeu­ïg was, met alleen maar ver­se din­gen erin.

Tekst

Opruimen (2)

Hoe ruim je jezelf op? Één voor­waar­de om über­haupt te kun­nen oprui­men, is rom­mel. Wie geen rom­mel heeft in zijn hoofd, hoeft daar ook niet op te rui­men. Maar tege­lij­ker­tijd: wie geen rom­mel heeft in zijn hoofd, bestaat niet.

Tekst

Opruimen

Ik ruim vaak op. Of beter: ik ben vaak bezig met oprui­men. Ik ben zo goed als altijd wel iets aan het oprui­men. Niet dat ik zo’n kuis­ziek type ben dat elke dag de rol­lui­ken al naar bene­den doet als het nog licht is om ze op te blin­ken, ver­re van.

Tekst

Tom Waits, 13–11-04

Voor ieder­een die geen tic­ket kon bemach­ti­gen voor het optre­den van Tom Waits in de Bour­la op 13 novem­ber eerst­ko­men­de (of er niet eens een­tje wil­de omdat ze zo pok­da­lig duur zijn), hier volgt – vers van­uit de toe­komst – de aller­eer­ste recen­sie van het optreden:

Tekst

Upgrading Miranda

Yuri’s inlei­den­de alinea’s voor een science-ficton roman.

Tekst

Zetelwinter

Naast de glas­bak, de kus­sens wan­or­de­lijk ten gron­de gestort, tus­sen oud papier en blikjes.

Tekst

Zetelherfst

Ik had een zetel. Op dit moment van schrij­ven had ik een zetel. Twee dagen gele­den heb ik een zetel, maar nu had ik er één.

Tekst

Wie dit leest is zot

Er is een vierus op Inter­net via e‑mails. Nooit open doen als u niet weet of ziet van wie het komt .….… Lees ver­der !!!!!!!!!!!! Iemand anders op het Inter­net neemt jouw naam en pass­word over en vraagt om een biertje.

Tekst

Marion

Mari­on stond voor de spie­gel. Er zat een vreem­de asym­me­trie in haar lijf. Het begon in haar tenen en ein­dig­de in haar hoofd. De dik­ke teen van haar lin­ker­voet was gro­ter dan de rech­ter. Haar lin­ker­knie stond een mil­li­me­ter lager dan haar rech­ter­knie, wat haar hevi­ge pij­nen bezorg­de als ze lang wandelde.

Tekst

Inbeelding

En als je nu eens bij mij kwam wonen? Gewoon zon­der er ver­der over na te den­ken. Ik zal het je niet eens vra­gen. Doe het gewoon. Pak je spul­len bij elkaar, kom naar mij en bel aan.

Pief Poef Pfaff / Tekst

Maar een drol blijft stinken

Vele men­sen zul­len den­ken dat ik in weel­de ben opge­groeid en dat was ook zo. Paris ‘Pijp­mond­je’ Hil­ton – bekend van aller­han­de olij­ke home-video’s die vrij­e­lijk over het www cir­cu­le­ren – brengt haar memoi­res uit.

Tekst

Verhuizen

Hoe hard je ook pro­beert, het heden kan je niet koesteren…

Tekst

Requiem voor een ingekort leven

Har­ry stond met z’n armen gespreid aan de dak­rand en keek naar bene­den. Zes­en­veer­tig ver­die­pin­gen lager wemel­de een minus­cu­le menig­te als over­werk­te mie­ren door de straat.

Tekst

The last one

Met elke vla­ming die zich dit beeld van­uit het niets voor de geest kan halen, wordt het piet­je van die cana­de­se pick­poc­ket kleiner.

Tekst

The quest for The White Lodge (7)

De gro­te appel. Het gro­te hap­pen. Het is hier van­daag 4th of july. Benieuwd wat dat zal wor­den, behal­ve het spec­ta­cu­lai­re vuur­werk vanavond.

Tekst

The quest for The White Lodge (6)

Hier in New York – de kers op de taart van deze trip – ein­de­lijk de tijd en de rust gevon­den om het even over vori­ge week te hebben.

Tekst

The quest for The White Lodge (4)

Middden op Gran­vil­le Street word ik aan­ge­spro­ken door een groen meis­je. Of ik Green­pea­ce ken en of ik zin heb om aan te sluiten.

Tekst

The quest for The White Lodge (3)

Voor de voor­stel­ling van The Step­ford Wives, een amu­san­te thril­ler van Frank Oz die nog maar eens de supe­ri­eu­re acteer­kwa­li­tei­ten van Nico­le Kid­man bewijst, zie ik een trai­ler van Fah­ren­heit 9–11, de nieu­we Michael Moore.

Tekst

The quest for The White Lodge (2)

En dan naar Shrek 2 in de AMC Movie The­a­tres. Opval­lend is dat ieder­een hier net­jes zijn GSM uit­scha­kelt in de bios­coop – in tegen­stel­ling tot vele Vlaam­se Film­ver­neu­kers – maar dat wil niet zeg­gen dat het een rus­ti­ge ver­to­ning was.

Tekst

The quest for The White Lodge (1)

Hier in Seatt­le ga ik met aan zeker­heid gren­zen­de waar­schijn­lijk­heid The Whi­te Lod­ge niet vin­den. Mooi is het hier zeker, maar een beet­je intel­li­gen­te Whi­te Lod­ge trekt zich niet terug in een urba­ne plek als deze.

Tekst

This must be where pies go when they die

Nog drie keer sla­pen en ik ver­trek op de vleu­gels van Del­ta Air­li­nes rich­ting Seatt­le (de voor­be­rei­din­gen voor deze trip zijn de oor­zaak van de gebrek­ki­ge posts de laat­ste dagen).

Tekst

«Nee ma, ik sta te pissen»

Wat zou er het meest drin­gend geweest zijn, vroeg ik me af. Het tele­foon­ge­sprek of het afla­ten van de licha­me­lij­ke onderdruk?

Tekst

Vroem vroem

Ik maak­te aan­stal­ten om de L van mijn ach­ter­werk te pluk­ken en die voor haar neus te zwaai­en, maar dat bleek al gauw niet nodig.

Tekst

Levenskwaliteit

Filip Dewin­ter lag op zijn rug in het gras. Hij had een gras­spriet tus­sen de tan­den geklemd en genoot van de zon­ne­stra­len op zijn blan­ke huid.