Vele mensen zullen denken dat ik in weelde ben opgegroeid en dat was ook zo. Paris ’Pijpmondje’ Hilton – bekend van allerhande olijke home-video’s die vrijelijk over het www circuleren – brengt haar memoires uit.
Hoe hard je ook probeert, het heden kan je niet koesteren…
Harry stond met z’n armen gespreid aan de dakrand en keek naar beneden. Zesenveertig verdiepingen lager wemelde een minuscule menigte als overwerkte mieren door de straat.
Met elke vlaming die zich dit beeld vanuit het niets voor de geest kan halen, wordt het pietje van die canadese pickpocket kleiner.
One cappucino. Tall, very wet please.
Misschien moet ik gewoon maar teruggaan.
De grote appel. Het grote happen. Het is hier vandaag 4th of july. Benieuwd wat dat zal worden, behalve het spectaculaire vuurwerk vanavond.
Hier in New York – de kers op de taart van deze trip – eindelijk de tijd en de rust gevonden om het even over vorige week te hebben.
Kort. Bondig. Found White Lodge.
Middden op Granville Street word ik aangesproken door een groen meisje. Of ik Greenpeace ken en of ik zin heb om aan te sluiten.
Voor de voorstelling van The Stepford Wives, een amusante thriller van Frank Oz die nog maar eens de superieure acteerkwaliteiten van Nicole Kidman bewijst, zie ik een trailer van Fahrenheit 9–11, de nieuwe Michael Moore.
En dan naar Shrek 2 in de AMC Movie Theatres. Opvallend is dat iedereen hier netjes zijn GSM uitschakelt in de bioscoop – in tegenstelling tot vele Vlaamse Filmverneukers – maar dat wil niet zeggen dat het een rustige vertoning was.
Hier in Seattle ga ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid The White Lodge niet vinden. Mooi is het hier zeker, maar een beetje intelligente White Lodge trekt zich niet terug in een urbane plek als deze.
Nog drie keer slapen en ik vertrek op de vleugels van Delta Airlines richting Seattle (de voorbereidingen voor deze trip zijn de oorzaak van de gebrekkige posts de laatste dagen).
Wat zou er het meest dringend geweest zijn, vroeg ik me af. Het telefoongesprek of het aflaten van de lichamelijke onderdruk?
Knopen doorhakken is een fundamenteel onderdeel van de menselijke conditie.
Ik maakte aanstalten om de L van mijn achterwerk te plukken en die voor haar neus te zwaaien, maar dat bleek al gauw niet nodig.
Filip Dewinter lag op zijn rug in het gras. Hij had een grasspriet tussen de tanden geklemd en genoot van de zonnestralen op zijn blanke huid.
Soms zou je de hele wereld bij elkaar willen brullen.
Hij legde zijn linkerhand op haar linkerwang en streelde haar. Toen boog hij zich voorover en gaf haar een zoen op de mond.
Het is zo ontzettend warm dat er stoom van mijn wangen opstijgt telkens ik een traan pleng…
Zelfs al had je een in motorolie gedrenkte zonnebril op en een bivakmuts tot onder je oksels, dan nog zou het staatsgevaarlijke roze je als een sneeuwbal met doelzoekkop getroffen hebben.
Dus ik dacht: ik stap vriendelijk de straat op, dan kan zij lekker in de zon blijven staan.
Sinds enige tijd zit ik met een niet meer te ontkennen kinderwens. Ik wil vader worden.
Ik werd vandaag op straat tegengehouden door een viertal jonge knapen van een jaar of acht die me vriendelijk om een handtekening verzochten.
…dan gaat hij/zij zich met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook verbergen achter de dichtstbijzijnde kilometerpaal.
In elk geval kon die arme meneer uit Marokko op het stadhuis helemaal niks bewijzen, ondanks het feit dat ie heel het schepencollege bij elkaar brulde.
Bij de bakker een boterkoek kopen en enigszins gegeneerd zijn…
Maar wat natuurlijk nog veel lekkerder is…