Soms schrijf ik iets. Omdat ik het niet kan laten. En omdat iemand een klavier aan mijn computer heeft gehangen.
Alles was ik beu. Het weer, de wereld, discriminatie, klimaatopwarming, Squid Game, Black Friday, de stank van houtkachels, altijd gedoe met mijn printer, jeuk op plekken waar ge niet bij kunt, bitcoins, conservatisme, seksisme, ik dacht dat ik het allemaal had gehad.
Ne friday waarvan de ochtend u in uw smoel tuft met koppijn en verontrustende jeuk op plekken waar ge niet bij kunt. Ne friday die zegt. Hier. Uw verwarming doet het niet, de boiler is kapot, en ge trapt met uw blote pateekes op ne lego. Ne geconstipeerde friday. Ne friday waarop de post staakt en de trein is te laat…
Ik vind het bestaan van het patriarchaat onmiskenbaar, alomtegenwoordig en very much in your face. Het zijn bijna uitsluitend mannen die mij komen tegenspreken, hoe duidelijk wil je het hebben?
Mijn hoofd huisvest vele vragen. Maar een ervan weegt het zwaarst. Eén vraag is altijd wakker. Altijd het licht aan, altijd luid en onontkoombaar.
Hier heeft iemand te veel plopvitamines geslikt, dacht ik. Hier heeft iemand een roestvlek op zijn ziel die je van drie straten verder al kunt ruiken.
Ik sta hier, in die wereld, en ik adem de klamme lucht van loze beloftes en kapitalistische prietpraat. Maar ik heb geluk.
Met een kerk voor je deur hoef je niet meer naar het theater. Minstens een keer per dag sta ik voor het raam van onze woonkamer te gluren naar taferelen.
Gelukkig geef ik geen zier om wat makelaars te melden hebben. Flikker op met je dure maatpak.
Dan veranderen ze plotsklaps in kleine kinderen die loeiend tekeer gaan alsof ze geen toetje krijgen. Niemand noemt hen geestelijk gestoorde luxepaardjes die van het veld geschopt moeten worden.
Ge belt naar de Blabla Lama en Humpes met zijn Ratelband. Tenenkrombom Shankar en Spencer de influencer en Gwyneth Paltrow heeft kaarsen die naar karma stinken.
Niks beters tegen de jeuk dan een kwartier lang op anderhalve meter van elkaar keihard solidair zitten zijn.
In een dorpje waarvan ik de naam ben vergeten heb ik hele rare vlekken uit het tapijt gepoetst en in Oostdongeradeel heb ik een zwembad opgezet in een boomgaard.
Gij draagt geen masker omdat ge niet meer in fear wilt leven? Fuck off. Ik noem u een geprivilegieerd en asociaal verwend nest. Doe ik gewoon. Dwars doorheen mijn muilkorf.
We staan uit te waaien op het kruispunt van twee landwegjes, voor en achter ons rollen de glooiende velden en bossen van het Hageland over de horizon. Het miezert, het wolkt, de zon verstopt zich, wachtend op de komst van het winteruur. Niemand staat hier uit te waaien, behalve wij. We moeten kiezen. Rechts leidt de weg naar een kleine…
Sommige mannen zijn zo fragiel als een theekopje. En ze laten zich kennen, dat gelooft ge niet. Allow me to elaborate. Of scroll naar benee voor een TL;DR.(NB Zien jullie dat ik deze draad begin met het woord ’sommige’? Begrijpt iedereen wat dat woord betekent? Nice!) (Deze rant is een addendum bij euh deze rant) Ik heb het hier vaak over…
In de vroege uren van mijn ochtend passeert er een grafiekske, gebaseerd op data van de datingwebsite OkCupid, met daarin de gemiddelde leeftijden van mogelijke partners waartoe mannen en vrouwen zich aangetrokken voelen. Bij vrouwen gaan de cijfers min of meer gelijk op. Twintigjarige vrouwen vallen op twintigjarige mannen, dertigers vallen op dertigers, enzovoort. Aan de mannelijke kant gebeurt er iets…
Dag stier met uw kloten van plezier, sorry dat ik stoor. Ik moet hier passeren met mijn bootje, een andere route was er niet. Het is hier schoon en stil, ik weet niet of gij dat ook zo voelt. Ik hoop dat ge wat schaduw hebt. De wereld draait naar de kloten, stier, en dat zijn geen kloten van plezier.…
In mijn tuin is een persconferentie aan de gang. Het is wat rumoerig, want de toeschouwers houden onvoldoende afstand en de uitgedeelde mondkapjes blijken niet waterdicht. Iemand deelt flyers uit over 5G en het feit dat zijn rucola naar pisbloemen smaakt. Ik zou liever ergens anders willen zijn, maar bon. Ik ben hier nu toch. Als ik naar de wereld om…
Tegenover mijn huis is een buskot. Naast dat buskot staat een vuilbak. ’t Is een openbare vuilbak van gemiddelde grootte, maar niet iedereen lijkt dat te snappen, want mensen dumpen er soms hun groot vuil van een half jaar in. Ik weet ook niet waarom, mensen zijn luie varkens. Laatst had er weer een lui varken een half containerpark in dat…
Ik hoop hardnekkig dat Bart De Wever met zijn rechtse fikken van mijn introverte alinea’s blijft, denk ik terwijl ik zoek naar een openingszin. Mijn hoop mag niet baten. Ik zie een Facebookbericht waarin de despoot van Vlaams Blok Light zittend op een bankske oreert dat hij het verbod op zitten op bankskes niet gaat handhaven. Hij raaskalt er nog…
In de anderhalve meter van ons huwelijk passen net twee fietsen naast elkaar. We bestijgen onze stalen rossen en karren van knooppunt naar knooppunt. Links en rechts zoeft een wereld voorbij die op zijn gat ligt. Een wereld verzonken in rust en onzekerheid. Ik laveer. Heen en weer tussen twee vragen. Zal ik genieten van dit stiltedeken of word ik…
Toen ik een bang klein tienertje was, durfde ik in eerste instantie niet naar persoonlijke, ingetogen muziek te luisteren. Ik vulde mijn dagen met The Ramones en AC/DC. Singer-songwriters en andersoortige troubadours kwamen mijn puberkamertje niet binnen. Mijn door hormonen binnenstebuiten gekeerde lijf was bang voor grote emoties en de verwarring die daarmee gepaard ging. Af en toe poogde ik…
In het doodlopende straatje van onze ochtendwandeling leert een vader zijn dochterke fietsen. De vader is een echte vader, een beetje bozig, geen grapkes, en nu fietsen meiske. Het dochterke is ergens tussen twee en twintig jaar oud, ik kan geen leeftijden schatten. Gezichten onthoud ik ook al slecht. Dat vond ik de laatste weken gelukkig niet zo’n probleem. Ik…
We zijn uit ons doen. We werden in het leven gegrepen. We deden al zo lang of we de baas waren. Wij de baas, de wereld het slaafje. Kom hier, aardkloot, dat ik u bolwas. Alles wat gij geeft is van mij. Alles wat gij te bieden hebt, wil ik hebben. Alles wat er is, krijgt een stempelke. Van mij. Van…
Tv-programma’s komen, tv-programma’s gaan. Ook zonder De Wereld Draait Door zal – jawel – de wereld doodgemoedereerd verder tollen. En alhoewel ik het gros van wat mijn kijkbuis te bieden heeft een half uur na afloop alweer vergeten ben, heeft de talkshow van Matthijs een bijzonder plekske in mijn hart. Graag wil ik bij deze een ingekaderd woord van dank schenken…
Vrienden! Laat mij gerust! Ik bedoel: bescherm elkaar en stopt met tongen. Blijf binnen, was uw pollekes, en dans. Bijvoorbeeld op deze tien dansvloerschijven waarvan ge vergeten waart dat ge ze vergeten zijt. Want de groef is in uw hart, ge weet toch.
Blablabla Nieuwjaar. Ik sta al met mijn briefke klaar. De aarde heeft wederom een tournee generale rond de zon volbracht, en wij aardlingen zitten te neuten of we het tweeduizendtwintig dan wel twintigtwintig gaan noemen. Ondertussen heeft mijn apenland nog steeds geen regering, doen ze bij de noorderburen moeilijk over vuurwerk, staat het down under al wekenlang in de fik,…
Net zoals vorig jaar (toen was ik ook jarig) kreeg ik gisteren een hele hoop verjaardagswensen. Ik kreeg wensen van mijn lief en stop al maar met lezen want al de rest is onbelangrijk.Ik kreeg ook wensen van andere mensen die ik heel graag zie waardoor ik ze nog harder graag ging zien.Daarnaast kreeg ik wensen van mensen wiens naam…
Beste Erik, Hoe is het toch mogelijk, paljas? Ik schreef u vorig jaar al een brief vol met kletsen voor op uw blote kont, maar ge wilt het niet snappen. Uw oogkleppen zitten zo goed dat ge ze niet meer uitkrijgt, zeker? Ik ga met de deur in huis vallen. Vorig jaar bestond de jury van De Slimste Mens uit tien blanke…
Elke ochtend ga ik wandelen en kijk ik naar het water. De optimist in mijn achterhoofd staat dan te genieten en zegt Kijk Wannes. Hoe schoon is dat water. Hoe schoon zwemt daar die zwaan langs de oever. Een eind verderop grondelt een kuifeend. Als ie weer bovenkomt, kijkt hij vol argwaan in mijn richting. We come in peace, zeggen…