Piepen
Lap, nu heb ik weer de retorische truuk van het kleine pikkie gebruikt.
Category: Tekst
Soms schrijf ik iets. Omdat ik het niet kan laten. En omdat iemand een klavier aan mijn computer heeft gehangen.
Soms is de wereld een dode poes
Of ik beschermende handschoenen wilde, vroeg de dierenarts. Ik vond het een rare vraag. Het is onze poes, al achttien jaar. Ze kent ons, ze vertrouwt ons, ze zal toch niet bijten? Ik keek vragend naar de huismuze. Ook zij had natte ogen. Het voordeel van een mondmasker is dat je grotendeels onopgemerkt kunt snotteren. En al zegt de premier…
Gemoederen aan gruzelementen
Dat is wat ze doen, de dictators. Ze bezoedelen een klein stukje wereld met bommen en granaten, maar ze vervuilen een veel groter gebied met zwartgalligheid en somberte.
Alles is ongrijpbaar
Wachten op de wagen in de nacht. Dat is van Raymond, het valt uit hier uit de toon, maar vooruit. Soms vallen dingen uit de toon. Het leven is vol van wachten, bovenal ongrijpbaar.
Stayin’ alive
Too long didn’t read: ik heb kiespijn én buikpijn, hier is het nummer voor spoedgevallen.
Einder
Wij zijn rare beesten. Wij mensen. Wij parels, panda’s en piraten. Man wij kunnen rollen. Nooit meer stilstaan. Altijd onderweg, op pad naar ergens.
Het is niet erg
Niemand sneeuwt. Niemand fietst. Naima is thuis.
Een woord voor later
Ik wil een woord voor later. Een woord dat ik kan gebruiken als ik – stokoud onder een dekentje bij de open haard – aan mijn kleinkinderen vertel over het leven van vroeger. Vooralsnog heb ik geen kleinkinderen, maar luisteren zullen ze, want ik heb woorden. Opa, die open haard is een vervuilend onding, zullen ze zeggen. Hou je bek mijn kind. Het is geen echte open haard, maar een hologram. Zo werkt dat in de toekomst.
Vrijheid
Alles was ik beu. Het weer, de wereld, discriminatie, klimaatopwarming, Squid Game, Black Friday, de stank van houtkachels, altijd gedoe met mijn printer, jeuk op plekken waar ge niet bij kunt, bitcoins, conservatisme, seksisme, ik dacht dat ik het allemaal had gehad.
Black Friday
Ne friday waarvan de ochtend u in uw smoel tuft met koppijn en verontrustende jeuk op plekken waar ge niet bij kunt. Ne friday die zegt. Hier. Uw verwarming doet het niet, de boiler is kapot, en ge trapt met uw blote pateekes op ne lego. Ne geconstipeerde friday. Ne friday waarop de post staakt en de trein is te laat…
Het patriarchaat bestaat niet, fucknut
Ik vind het bestaan van het patriarchaat onmiskenbaar, alomtegenwoordig en very much in your face. Het zijn bijna uitsluitend mannen die mij komen tegenspreken, hoe duidelijk wil je het hebben?
Er woont een vraag in mijn hoofd
Mijn hoofd huisvest vele vragen. Maar een ervan weegt het zwaarst. Eén vraag is altijd wakker. Altijd het licht aan, altijd luid en onontkoombaar.
Roest
Hier heeft iemand te veel plopvitamines geslikt, dacht ik. Hier heeft iemand een roestvlek op zijn ziel die je van drie straten verder al kunt ruiken.
No future
Ik sta hier, in die wereld, en ik adem de klamme lucht van loze beloftes en kapitalistische prietpraat. Maar ik heb geluk.
Kerk
Met een kerk voor je deur hoef je niet meer naar het theater. Minstens een keer per dag sta ik voor het raam van onze woonkamer te gluren naar taferelen.
Fucking Nederland
Gelukkig geef ik geen zier om wat makelaars te melden hebben. Flikker op met je dure maatpak.
Theater
Dan veranderen ze plotsklaps in kleine kinderen die loeiend tekeer gaan alsof ze geen toetje krijgen. Niemand noemt hen geestelijk gestoorde luxepaardjes die van het veld geschopt moeten worden.
Broebelkes
Ge belt naar de Blabla Lama en Humpes met zijn Ratelband. Tenenkrombom Shankar en Spencer de influencer en Gwyneth Paltrow heeft kaarsen die naar karma stinken.
Plakker
Niks beters tegen de jeuk dan een kwartier lang op anderhalve meter van elkaar keihard solidair zitten zijn.
Tegeltuinangstdromen
In een dorpje waarvan ik de naam ben vergeten heb ik hele rare vlekken uit het tapijt gepoetst en in Oostdongeradeel heb ik een zwembad opgezet in een boomgaard.
Ik leef in angst
Gij draagt geen masker omdat ge niet meer in fear wilt leven? Fuck off. Ik noem u een geprivilegieerd en asociaal verwend nest. Doe ik gewoon. Dwars doorheen mijn muilkorf.
Het land van mijn lief
We staan uit te waaien op het kruispunt van twee landwegjes, voor en achter ons rollen de glooiende velden en bossen van het Hageland over de horizon. Het miezert, het wolkt, de zon verstopt zich, wachtend op de komst van het winteruur. Niemand staat hier uit te waaien, behalve wij. We moeten kiezen. Rechts leidt de weg naar een kleine…
Sjarels (addendum)
Sommige mannen zijn zo fragiel als een theekopje. En ze laten zich kennen, dat gelooft ge niet. Allow me to elaborate. Of scroll naar benee voor een TL;DR.(NB Zien jullie dat ik deze draad begin met het woord ‘sommige’? Begrijpt iedereen wat dat woord betekent? Nice!) (Deze rant is een addendum bij euh deze rant) Ik heb het hier vaak over…
Sjarels
In de vroege uren van mijn ochtend passeert er een grafiekske, gebaseerd op data van de datingwebsite OkCupid, met daarin de gemiddelde leeftijden van mogelijke partners waartoe mannen en vrouwen zich aangetrokken voelen. Bij vrouwen gaan de cijfers min of meer gelijk op. Twintigjarige vrouwen vallen op twintigjarige mannen, dertigers vallen op dertigers, enzovoort. Aan de mannelijke kant gebeurt er iets…
Dag stier
Dag stier met uw kloten van plezier, sorry dat ik stoor. Ik moet hier passeren met mijn bootje, een andere route was er niet. Het is hier schoon en stil, ik weet niet of gij dat ook zo voelt. Ik hoop dat ge wat schaduw hebt. De wereld draait naar de kloten, stier, en dat zijn geen kloten van plezier.…
In het leven gegrepen (6)
In mijn tuin is een persconferentie aan de gang. Het is wat rumoerig, want de toeschouwers houden onvoldoende afstand en de uitgedeelde mondkapjes blijken niet waterdicht. Iemand deelt flyers uit over 5G en het feit dat zijn rucola naar pisbloemen smaakt. Ik zou liever ergens anders willen zijn, maar bon. Ik ben hier nu toch. Als ik naar de wereld om…
In het leven gegrepen (5)
Tegenover mijn huis is een buskot. Naast dat buskot staat een vuilbak. ’t Is een openbare vuilbak van gemiddelde grootte, maar niet iedereen lijkt dat te snappen, want mensen dumpen er soms hun groot vuil van een half jaar in. Ik weet ook niet waarom, mensen zijn luie varkens. Laatst had er weer een lui varken een half containerpark in dat…
In het leven gegrepen (4)
Ik hoop hardnekkig dat Bart De Wever met zijn rechtse fikken van mijn introverte alinea’s blijft, denk ik terwijl ik zoek naar een openingszin. Mijn hoop mag niet baten. Ik zie een Facebookbericht waarin de despoot van Vlaams Blok Light zittend op een bankske oreert dat hij het verbod op zitten op bankskes niet gaat handhaven. Hij raaskalt er nog…
In het leven gegrepen (3)
In de anderhalve meter van ons huwelijk passen net twee fietsen naast elkaar. We bestijgen onze stalen rossen en karren van knooppunt naar knooppunt. Links en rechts zoeft een wereld voorbij die op zijn gat ligt. Een wereld verzonken in rust en onzekerheid. Ik laveer. Heen en weer tussen twee vragen. Zal ik genieten van dit stiltedeken of word ik…
Sorry Raymond
Toen ik een bang klein tienertje was, durfde ik in eerste instantie niet naar persoonlijke, ingetogen muziek te luisteren. Ik vulde mijn dagen met The Ramones en AC/DC. Singer-songwriters en andersoortige troubadours kwamen mijn puberkamertje niet binnen. Mijn door hormonen binnenstebuiten gekeerde lijf was bang voor grote emoties en de verwarring die daarmee gepaard ging. Af en toe poogde ik…