Vijftig
Over de liefde valt veel te zeggen. Korte woordjes, slecht gearticuleerde geluiden, zwaarwegende volzinnen. Liedjes, gedichten, boeken vol. Ge komt allemaal wel een keer de liefde tegen in uw leven, al was het maar voor een vluchtige kus achter uw oor. Ge kunt dat niet forceren. Liefde schiet alle kanten op, soms knal in de roos, vaak ook patat tegen de lat. De liefde kan altijd bij u zijn, soms zonder dat ge het weet. Maar even goed loopt de liefde jarenlang in wijde cirkels om u heen, om u op een onverwacht moment bij de lurven te pakken en nooit meer los te laten. Ge kunt zeggen wat ge wilt, de liefde doet meestal haar goesting. Als ik voor mezelf spreek, kwam de liefde op een dag uit de lucht gevallen. Ik had niks in de gaten en opeens was ze daar. Op kousevoeten kwam ze vanuit de lommer voor mij staan om mij voor altijd in een houdgreep te pakken. Er gingen lampen aan in mijn hoofd waarvan ik niet wist dat ze bestonden en mijn hart danste de kassatjok. Mijn grondvesten daverden op zichzelf en mijn spouwen vulden zich met warmte. Met al haar ornamenten overstroomde de liefde mijn tranendal, niet veel later trok ze bij me in. Sindsdien word ik nooit niet bemind, en alle kado’s verbleken. Vandaag wordt mijn liefde vijftig jaar. Er zit zilver in haar haren, een pot vol goud in haar hart. Op naar de honderd, liefje. Gij en ik alstublief.