Somber

Als ge deze kerst vraagt hoe het met mij gaat, dan zal ik mijn ant­woord laten voor­afgaan door een zucht die de amuses doet ver­welken. Mijn ant­woord zelf zal min­stens een kwartier duren en ik garandeer u dat ge spijt krijgt van uw vraag. Ik ben dit jaar namelijk niet het zon­netje aan de kerstdis. Ik ben somber, en daar is niks aan te doen.

Don’t get me wrong, ik ben niet onge­lukkig. Ik heb een eigen huis, mijn gir­lfriend is better than yours, ik ben een witte gepri­vi­le­gi­eerde man, daarover ga ik niet klagen. Maar de wereld om mij heen, het land waar ik woon, het land waar ik woonde, de mensheid, de natuur, onze toe­komst, het fucking patri­ar­chaat, daarover kan ik alleen maar onge­lukkig zijn. Ik hoef dat niet uit te leggen, gij weet dat ook. De wereld is donker, lelijk, en dom. En daarom ben ik somber, daar is niks aan te doen.

Ge wilt mis­schien zeggen dat het allemaal wel zal mee­vallen. Dat wij mensen veer­krachtig zijn en de wereld ook. Dat er morgen een nieuwe dag is, dat ge moet genieten van kleine dingen. Films, natuur, gedichten, de ogen van uw lief. Dat ge de hoop niet moogt ver­liezen. In de krant zegt Pedro Almodóvar dat we fas­cisme kunnen tegengaan door het leven te vieren. Hij draagt een zwart jasje met rode lippen erop. Ik ben jaloers op dat jasje, maar ik heb geen zin om te vieren. Niet nu. Laat mij zuchten als­tu­blieft, zelfs als de amuses ver­welken. Ik ben somber, en daar kan niemand iets aan doen.

Mokkend zal ik het kerst­diner naar binnen schrokken, en dan is het afwachten of we het einde van december halen. Daarna gloort er vast weer een nieuw jaar en een nieuw begin met nieuwe hoop en nieuwe kansen, het zal allemaal wel. De wereld zoals ik die kende is dood, en ik ben in de rouw. Na deze fase van som­berheid komen onge­twijfeld ook weer fases van woede en aan­vaarding en cre­a­tieve sub­ver­si­viteit, maar nu nog niet. Eerst som­beren. Als rouw de pot­grond is waar hoop gaat groeien, dan is som­berheid de stront waar compost van komt. Mis­schien is dat wat de wereld nodig heeft. Een flinke lading sappige compost, gegaard in somberheid.