Linkse traantjes
Zondag wordt een historische dag voor België. Het zal geen verrassing zijn, want we kennen de peilingen. En al zijn het slechts peilingen, de winst voor rechtse partijen zal niet klein zijn. De toekomst is conservatief en donker, en dat geldt niet alleen voor het land van Merckx en Magritte. Ik heb zin om stil in een hoekske te gaan zitten huilen. Wellicht roep ik dan hoongelach over me af van het online voetvolk van die rechtse partijen. Zij hebben ooit een term bedacht om te spotten met het verdriet van progressieve geesten in een conservatieve wereld. Linkse traantjes.
Als Nederbelg weet ik sinds kort wat er met een land gebeurt als extreemrechts de verkiezingen wint. Voor heel veel burgers voelt zo’n overwinning als een legitimatie. Discriminatie wordt weer gewoon een mening, en die mening hoeft ge niet voor uzelf te houden. De slogans van rechtse lulbuffels worden vrijbrieven om meer dan ooit racistische, seksistische of transfobe shit te verkondigen. Ik vind dat als geprivilegieerde witte man al om te huilen, en ik ben niet eens het doelwit van discriminatie.
De propaganda-machine draait op volle toeren. Neonazi’s schuiven bij aan talkshowtafels, de gazet geeft podium aan fascisten, en de zoveelste opiniemaker heeft het lef om de genderidentiteit van iemand anders te beoordelen. Ge weet hoe het werkt. Hoe media zonder visie of ruggengraat al jaren meehelpen om de vreemdeling te demoniseren en extreemrechts salonfähig te maken. En zie daar, het is ze gelukt. Maandag staat in de gazet als vanouds weer de hypocriete vraag hoe het allemaal toch zover is kunnen komen. Het is om te janken.
In mijn hoofd is het donker en koud, en ik voel enkel wanhoop voor wat ons te wachten staat. Die progressieve en inclusieve samenleving waar ik van droomde zal er voorlopig niet komen. Ik kruip in een hoekske en ik huil. Aan de andere kant van mijn hoekske staan Vlaams Belangers mij uit te lachen, uit hun openstaande gulp wapperen rechtse slogans. Linkse traantjes, boehoehoe.
Ik neem een bokaal en vul hem met mijn tranen. Ik doe er een deksel op en zet hem tussen de andere potten in mijn voorraadkast van traantjes en geween. De wereld heeft er niks aan, en in mijn eentje zal ik deze dystopie niet kunnen stoppen. Maar godverdomme België, dom conservatief kloteland. Zolang ik leef, zal ik mijn voorraad gebruiken om er mijn pen in te dopen, om de rechterkant van de samenleving te voorzien van scheldwoorden en subversiviteit. Lach maar om mijn linkse traantjes. You ain’t seen nothing yet.
PS Ik heb een boek gemaakt. Alle info via deze link.