Over egoïsme
Wat een schoon woord, denkt ge. Egoïsme! Als onvervalst egoïst vindt ge dat misschien wel het schoonste woord aller tijden. Het liefst zoudt ge ook openlijk egoïstisch door het leven willen gaan. Dat is niet zo eenvoudig. Mensen blijken moeite te hebben met egoïsme. Doe maar niet, zeggen ze. Altruïsme kan ook. Of solidariteit.
Merde, denkt ge. Moeilijker dan ge dacht. Maar ge geeft niet op. Ge bedenkt een plan. Egoïsme is prima, zegt ge. Ik geloof in de kracht van egoïsme. Dat is mijn slogan. Maar enfin, zeggen de mensen. Egoïsme is helemaal niet prima. Wat zegt gij nu.
Merde, denkt ge opnieuw. De mensen zijn niet van gisteren. En ge bedenkt opnieuw een plan. Ge trekt een donkerbruin kostuum aan en ge zoekt naar nieuwe woorden. Ge bedenkt een nieuwe slogan. Solidariteit is stom, zegt ge. Altruïsme? Maakt alles kapot. En de mensen halen hun schouders op. Doe niet onnozel, zeggen ze. Kwibus.
Maar ge houdt vol. Solidariteit is stom. Overal waar ge komt, verkondigt ge uw donkerbruine boodschap. En ge vindt medestanders. Donkerbruine medestanders die u vanalles influisteren. Solidariteit is versleten, zeggen ze. Zo noemen wij egoïsten dat niet meer. Hier hebt ge een beter woord. Korter ook. Makkelijk te verkopen. Het begint met een w en het eindigt op oke.
En ge juicht. Nondedju wat een goed woord. En hop, weer een nieuwe slogan. Beste mensen, roept ge luid. Woke is stom. Weet ge het al? Woke. Stom. Woke woke woke. Stom stom stom. Er staat schuim op uw bakkes. En de mensen zijn het beu. Zijt ge daar weer, zeggen ze. Ge zijt nog steeds een egoïst, gecamoufleerd of niet. Met uw vierletterwoord. Zijn er nog andere letters die ge kent? Paljas.
Merde, denkt ge weer. Maar wacht. Ik zal ze hebben. Ik ken veel meer letters. Ik ken er zoveel dat ik een boek ga schrijven. Een boek over solidariteit. Of nee, over woke. Over hoe lief zijn voor elkaar de wereld kapot maakt. En ge gaat zitten schrijven. Met uw ego vol van letters en uw drang naar openlijk egoïsme gaat ge aan de slag. En ge schrijft zowaar een heel boek met letters en woorden en zinnen, een heel boek schrijft ge vol. Een heel boekwerk schrijft ge vol van voor tot achter alleen maar om te zeggen hoe stom dat is, woke. Woke is stom. Weet ge het al? Woke. Stom. Woke woke woke. Stom stom stom. Bladzijden achter elkaar. Woke. Stom. Woke. Stom. Schuim op uw bakkes, stoom uit uw oren. En uw donkerbruin manuscript wordt nagelezen en gecorrigeerd en een redacteur suggereert een inleiding. Misschien op voorhand efkes uitleggen? Van woke? Dat dat gewoon hetzelfde is als solidariteit?
Nee zot, zegt ge. En ge ontslaat uw redacteur. Niks solidariteit. Egoïsme!
