• Wannes Daemen

Bood­schap

Er klinkt een nood­kreet uit de keuken. ‘Sjonnie staat in de goot­steen te pissen!’ Ik zit in pyjama op de bank van mijn eerste koffie te lurken, en lees in de och­tend­krant over een onderzoek bij Neder­landse kiezers. Daaruit blijkt – ver­rassing! – dat PVV-stemmers toch gewoon allemaal racisten zijn. Ik denk al enkele dagen na over wat ik mensen wil wensen voor het nieuwe jaar, en het valt me moeilijk. Een groot deel van mijn mede­burgers wenst blijkbaar enkel onheil voor hun medemens. Dat is niet alleen in Nederland zo, een groot deel van de wereld kleurt lang­zaamaan donkerbruin.

Naast somber gemijmer over de wereld zitten er ook kleinere besognes in mijn hoofd. Het leven gooit je nu eenmaal non-stop een hoop gedoe voor de voeten, ein­de­jaarswens of niet. Zo zit Sjonnie, één van onze katers, met een ver­moe­de­lijke blaas­ont­steking. De die­renarts heeft ons opge­dragen met een pipet een plasje te ver­za­melen, en dat moet bij voorkeur gebeuren in een schone kat­tenbak zónder kat­tengrit. Drie dagen al houden we Sjonnie en zijn broer overdag van elkaar gescheiden, en moti­veren we de patiënt met enthou­siaste piep­stem­metjes om toch asje­blieft even een plasje te doen in een lege kat­tenbak. De resul­taten zijn – ver­rassing! – erg teleur­stellend. Het mormel weigert hals­starrig zijn blaas te legen.

Tot van­ochtend. Onderweg van het bed naar de plee komt Maartje in de keuken Sjonnie tegen. Half wakker roept ze mij erbij. Blijkbaar heeft Sjonnie – bij gebrek aan ver­trouwen in zijn klas­sieke plasbak – dan maar de eerst­vol­gende bak in huis gekozen voor de blijde bood­schap. Wijd­beens en trillend van con­cen­tratie staat hij in de goot­steen. Uit zijn ogen straalt een gloed waarmee we de rest van de winter ons huis kunnen ver­warmen. Zenuw­achtig graai ik tussen de rom­meltjes op de ven­sterbank naar het pipetje van de die­renarts. Dan maar zo, denk ik. Met wat geluk is nog niet alle plas door­ge­spoeld. Sjonnie springt geschrokken van het aan­recht, en met grote ogen stellen we vast dat we ons vergist hebben. Onze geliefde harige huis­genoot stond helemaal niet te pissen. Vanuit de goot­steen lacht een wel­ge­vormde en glim­mende bolus ons toe. Wat Sjonnie ons precies toe­wenst is ondui­delijk, maar zijn kerst­bood­schap is in elk geval groter dan we verwachtten.

Terwijl ik – tege­lij­kertijd kok­halzend en gierend van het lachen – de goot­steen schoonmaak, schiet de oplossing voor een nieuw­jaarswens mij te binnen. Bij deze. Ik wens alle mensen van goede wil het stra­lende voor­uit­zicht van con­struc­tieve woede, gees­tes­ver­ruimend inzicht en inter­sec­ti­oneel feminisme.

Alle anderen wens ik een bak zonder grit en een kater met een blaasontsteking.

Gelukkig nieuwjaar

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *