Boodschap
Er klinkt een noodkreet uit de keuken. ‘Sjonnie staat in de gootsteen te pissen!’ Ik zit in pyjama op de bank van mijn eerste koffie te lurken, en lees in de ochtendkrant over een onderzoek bij Nederlandse kiezers. Daaruit blijkt – verrassing! – dat PVV-stemmers toch gewoon allemaal racisten zijn. Ik denk al enkele dagen na over wat ik mensen wil wensen voor het nieuwe jaar, en het valt me moeilijk. Een groot deel van mijn medeburgers wenst blijkbaar enkel onheil voor hun medemens. Dat is niet alleen in Nederland zo, een groot deel van de wereld kleurt langzaamaan donkerbruin.
Naast somber gemijmer over de wereld zitten er ook kleinere besognes in mijn hoofd. Het leven gooit je nu eenmaal non-stop een hoop gedoe voor de voeten, eindejaarswens of niet. Zo zit Sjonnie, één van onze katers, met een vermoedelijke blaasontsteking. De dierenarts heeft ons opgedragen met een pipet een plasje te verzamelen, en dat moet bij voorkeur gebeuren in een schone kattenbak zónder kattengrit. Drie dagen al houden we Sjonnie en zijn broer overdag van elkaar gescheiden, en motiveren we de patiënt met enthousiaste piepstemmetjes om toch asjeblieft even een plasje te doen in een lege kattenbak. De resultaten zijn – verrassing! – erg teleurstellend. Het mormel weigert halsstarrig zijn blaas te legen.
Tot vanochtend. Onderweg van het bed naar de plee komt Maartje in de keuken Sjonnie tegen. Half wakker roept ze mij erbij. Blijkbaar heeft Sjonnie – bij gebrek aan vertrouwen in zijn klassieke plasbak – dan maar de eerstvolgende bak in huis gekozen voor de blijde boodschap. Wijdbeens en trillend van concentratie staat hij in de gootsteen. Uit zijn ogen straalt een gloed waarmee we de rest van de winter ons huis kunnen verwarmen. Zenuwachtig graai ik tussen de rommeltjes op de vensterbank naar het pipetje van de dierenarts. Dan maar zo, denk ik. Met wat geluk is nog niet alle plas doorgespoeld. Sjonnie springt geschrokken van het aanrecht, en met grote ogen stellen we vast dat we ons vergist hebben. Onze geliefde harige huisgenoot stond helemaal niet te pissen. Vanuit de gootsteen lacht een welgevormde en glimmende bolus ons toe. Wat Sjonnie ons precies toewenst is onduidelijk, maar zijn kerstboodschap is in elk geval groter dan we verwachtten.
Terwijl ik – tegelijkertijd kokhalzend en gierend van het lachen – de gootsteen schoonmaak, schiet de oplossing voor een nieuwjaarswens mij te binnen. Bij deze. Ik wens alle mensen van goede wil het stralende vooruitzicht van constructieve woede, geestesverruimend inzicht en intersectioneel feminisme.
Alle anderen wens ik een bak zonder grit en een kater met een blaasontsteking.