Het patri­ar­chaat bestaat niet, fucknut

(Trigger warning: stalking, ver­krachting en ander geweld door mannen)

Het patri­ar­chaat bestaat niet, fucknut. Er is altijd wel iemand die dat roept als ik het over vrou­wen­rechten of toxische man­ne­lijkheid heb. Het wil er blijkbaar niet in, het idee dat onze samen­leving voor mannen veel meer voor­delen en moge­lijk­heden in petto heeft dan voor vrouwen, en dat vrouwen zich door­gaans veel onvei­liger voelen dan mannen. Ik snap dat niet. Ik vind het bestaan van het patri­ar­chaat onmis­kenbaar, alom­te­gen­woordig en very much in your face. Het zijn bijna uit­sluitend mannen die mij komen tegen­spreken, hoe dui­delijk wil je het hebben?

Een Brus­selse barman heeft zeventien vrouwen gedro­geerd en ver­kracht. De eerste feiten zijn zes jaar oud, maar nooit werd er een degelijk onderzoek gestart. De barman is een – duh – man, de slacht­offers allemaal vrouw. Wie de moed heeft om klacht in te dienen, moet daarvoor in eerste instantie naar de politie, een door macht en mas­cu­li­niteit gedo­mi­neerd instituut. De eerste vrouw die jarenlang onge­moeid mannen kan dro­geren en mis­bruiken moet nog geboren worden. Gelukkig bestaat dat niet, het patriarchaat.

Een Vlaamse vedette staat terecht omdat hij jarenlang vrouwen heeft gestalkt en las­tig­ge­vallen. Hij heeft zijn macht mis­bruikt en moet zich nu voor de rechtbank ver­ant­woorden. De vrouwen die hem beschul­digen worden geklei­neerd, hun woorden worden in twijfel getrokken, hun motieven in vraag gesteld. Er wordt gevraagd of zij wel het echte slacht­offer zijn, en of de brute ellende die de machtige vedette nu door­maakt niet veel erger is dan wat zij al die tijd hebben mee­ge­maakt. De vrouwen zijn aan­dachts­hoeren, de man in kwestie zoekt mede­lijden. Er is niemand die hem uit­lacht voor zoveel hoogmoed. Gelukkig bestaat dat niet, het patriarchaat.

En dan zijn er al die vrouwen die dit soort ver­halen her­kennen. Vrouwen die weten hoe het voelt om geïn­ti­mi­deerd, mis­bruikt, in vraag gesteld of ver­kracht te worden. Vrouwen voor wie ik dit verhaal begon met een waar­schuwing over de inhoud, omdat ver­halen pijn kunnen doen. Vrouwen die bang zijn om zich uit te spreken, omdat de con­se­quenties daarvan onbekend en heel beang­stigend kunnen zijn. Wij mannen kennen dat niet. Wij mannen hebben geen trigger warning nodig. Wij weten niet hoe het voelt om geïn­ti­mi­deerd, mis­bruikt, in vraag gesteld of ver­kracht te worden. Wij hoeven niet bang te zijn om ons uit te spreken. Wij mogen alles zeggen, zonder angst. Dat vrouwen niet zo moeilijk moeten doen, bij­voor­beeld. Of dat dat niet bestaat, het patriarchaat.