• Wannes Daemen

In het leven gegrepen (1)

We zijn uit ons doen. We werden in het leven gegrepen. We deden al zo lang of we de baas waren. Wij de baas, de wereld het slaafje. Kom hier, aard­kloot, dat ik u bolwas. Alles wat gij geeft is van mij. Alles wat gij te bieden hebt, wil ik hebben. Alles wat er is, krijgt een stem­pelke. Van mij. Van ons. Patent pending. Wij zijn de baas, gij de kloot.

En de kloot zei fuck you. Gij zijt de baas niet. Hier is Het Virus Van De Beschei­denheid. Kruip in uw kot en tel uw zege­ningen. Tel daarna die van mij en kom niet naar buiten voor ge niet meer de baas zijt. Alles wat ik geef is niet van u. Alles wat ik te bieden heb is evo­lu­ti­onair toeval. Daar passen geen stem­pelkes op. Fuck you, zoogdier.

Ik ben aan het zwanzen. De kloot zegt helemaal niks. De natuur kan niet praten. Er is geen oorzaak en gevolg. Al voelt het mis­schien zo, de baas wordt niet gestraft door het slaafje. Het virus is geen teken van de natuur dat we moeten ophouden met fucken. De natuur geeft geen tekens. De natuur is niet iets waar ge de baas over speelt en dat de natuur zich dan opeens gaat wreken. De natuur is geen hui­lende boom of een bloe­dende aarde met een zwe­verige facebook-quote eronder. De natuur is niet kwaad of ver­drietig of wraak­zuchtig. Zo werkt dat niet. Wij zijn de natuur. Wij zijn het virus. Wij grijpen ons zelf uit het leven, niet de natuur omdat dit of dat. 

Alles is evo­lutie. Het voelt als stil­stand, maar het is evo­lutie. Wij, de kloot, gij en ik, de natuur, de zoog­dieren, de dingskes onder de micro­scoop. Alles is evo­lutie. Alles is een virus. Alles is bescheidenheid.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *