Dag stier

Dag stier met uw kloten van plezier, sorry dat ik stoor. Ik moet hier pas­seren met mijn bootje, een andere route was er niet. Het is hier schoon en stil, ik weet niet of gij dat ook zo voelt. Ik hoop dat ge wat schaduw hebt. De wereld draait naar de kloten, stier, en dat zijn geen kloten van plezier. We zijn weer alles om zeep aan het helpen. Ge moogt van geluk spreken dat hier nog gras groeit en water stroomt, stier. Veel van uw collega’s hebben plaats moeten maken voor beton. Of iets om met auto’s over te rijden. Alles wat schoon is, moet kapot. Zo doen wij dat stier. Ik kom hier varen om efkes aan alles te ont­snappen, maar straks hijs ik mij weer op de oever en rij ik met mijn auto over plekken waar ooit gras groeide en water stroomde. Hebt gij het wel naar uw zin, stier? Moet gij straks die koeien bespringen of gaat ge gelijk naar het slachthuis? Alvast mijn ver­ont­schul­di­gingen in naam van de mensheid.

En dan heb ik het nog niet over de politiek gehad, stier. We bakken er weer helemaal niks van. En allemaal de schuld van iemand anders. En dan dat virus, stier, daar hebt gij geen last van zeker? We weten in de verste verte niet wat we daarmee moeten, maar we zijn wel allemaal heel kwaad op elkaar. En het is allemaal de schuld van Bill Gates, wist ge dat? Die is ooit nog foto’s komen maken van uw glooiende weiland voor het bureaublad van Windows. Hebt gij daar eigenlijk ooit roy­alties voor gezien? Nee zeker. Altijd het­zelfde met die klootzakken.

Dag stier, ik moet weer verder want het water neemt mij mee. Het water neemt mij mee naar oorden van verderf. Oorden van beton, oorden zonder regering, oorden van lawaai en ziekte. Alles wat schoon is, moet kapot. Daar wonen wij, stier. Het beste nog.