• Wannes Daemen

Mannen (3)

Ik vind mannen stom. Alweer, Wannes? Ja, alweer. Deal with it. Mannen zijn een beetje gelijk de Japanse dui­zend­knoop in de wilde berm tegenover mijn huis. Zonder veel kabaal groeit dat hier jarenlang stiekem gelijk zot in alle rich­tingen tot er voor andere planten en struiken geen cen­ti­meter meer over­blijft. Opeens krijgen we dat in de gaten en vragen we aan de berm wie dat hier god­ver­domme al die tijd zo onge­vraagd heeft lopen over­woe­keren want kijk toch wat een inti­mi­de­rende en tege­lij­kertijd kleurloze flora is dat geworden zeg. Dat is toch geen diverse natuur meer. En dan ziet ge die Japanse dui­zend­knoop zijn kopke naar omhoog draaien en fluitend wat naar de wolken kijken alsof hij de vraag niet gehoord heeft. Dat zijn mannen. Inva­sieve exoten.

Soms vraag ik me af welk groot pro­bleem er aan de basis ligt van alle shit in de wereld. Als er één bran­dende kwestie zou zijn die we zouden moeten oplossen waardoor in één klap ook alle andere miserie van de baan is, welke kwestie zou dat dan zijn? Dis­claimer: ik weet het, dat is een naïeve vraag. Ik stond nogal vooraan toen de naï­viteit werd uit­ge­deeld, en ge moogt daarvan vinden wat ge wilt. Ik vind het zelf mijn schoonste eigen­schap, doch dit vol­strekt ter­zijde op een onbe­woond eiland. Is over­be­volking ons aller­grootste pro­bleem? Is het het kapi­ta­lis­tische systeem? Of mis­schien de kloof tussen noord en zuid? Ik kom er niet uit. Elke week bedenk ik wel een ander pro­bleem dat we dringend moeten oplossen. 

In de zoek­tocht naar het ant­woord op die vraag, probeer ik me soms te ver­plaatsen in een bui­ten­aards wezen. Stel dat er een alien door ons zon­ne­stelsel sjeesde, en die alien kwam op één van haar inter­ga­lac­tische trek­tochten langs de aarde voor een kof­fietje want hey, ze was toch toe­vallig in de buurt, wat zou haar dan opvallen? Wat zou hier op aarde de meest in het oog sprin­gende ano­malie zijn voor een pla­ne­taire buitenstaander? 

NB: Ik heb van die alien een zij gemaakt want ik had eerst hij geschreven en toen heb ik mezelf op mijn voor­in­ge­nomen vingers getikt maar het moge dui­delijk zijn dat ik ervanuit ga dat die hele gen­der­kwestie voor aliens niet speelt want die zijn daar toch niet mee bezig die planten zich voort door in boom­holtes te tuffen en daarbij aliens hebben zes­en­t­wontjusp ver­schil­lende geslachten. 

Dat bui­ten­aards beest – laten we haar voor het gemak Magda noemen – zou eens van haar kof­fietje lurken en ver­volgens goed om zich heen kijken. Ze zou een hele lange rij witte aard­be­woners zien, allemaal in kostuum, dikke Audi of BMW onder hun gat, fris geschoren, dure telefoon aan hun oor. En maar tet­teren. Ik ben de baas Harry. Nee Walter ik zwaai hier de plak. Zwijg Dennis verkoop uw aan­delen. Bek dicht Karel verkoop zelf iets hon­delul. Hey Boris uw tiret staat open. So what Jean-Pierre ik heb toch zeker de grootste? Zeg Luigi dat is hier mijn stuk grond zulle. Kop houden Dimitri gij hebt aan mijn vrouw gezeten. Hey Kamiel uw dochter beschuldigt mij van ver­krachting maar ik heb het ook niet gemak­kelijk hoor. Nee Thierry dat is waar kameraad. Wij hebben het niet gemakkelijk. 

Magda zou alle zes haar wenk­brauwen fronsen en een tweede kof­fietje bestellen. Ze zou in de krant lezen dat vrouwen onder­ver­te­gen­woordigd zijn in de politiek en in het bedrijfs­leven. Ze zou groepsfoto’s zien van bij­een­komsten van belang­rijke mensen en wereld­leiders waar zo goed als geen vrouwen op staan. Weinig gekleurde aard­be­woners ook. Veel wit. Veel kostuum. Veel fris geschoren. Ze zou mensen daarover zien ver­ga­deren, over die scheve ver­hou­dingen en krom han­gende weeg­schalen. Maar de mensen die daarover ver­ga­deren zijn ook weer van die types met een piemel en een kostuum. En ze zou vrouwen zien en kleur­lingen die daar bezwaar tegen maken, die op straat komen om tegen de aard­lingen met een piemel te zeggen dat de ver­hou­dingen zoek zijn. En de wezens met een piemel zouden hun dure telefoon pakken en ge zoudt ze horen zeggen. Nee Donald dat is waar kameraad. Wij hebben het niet gemakkelijk. 

Magda zou zuchten. Ze zou zich ver­slikken in haar koekske omdat ze ergens knallen hoort. Schoten. Geschreeuw. Mensen die dood neer­vallen. Mensen die dood neer­vallen omdat de zoveelste schiet­grage malloot bang is voor omvolking of voor asiel­zoekers of voor andere cul­turen of gewoon omdat hij niet aan een lief geraakt. Magda zou de schiet­grage mal­loten op deze aard­kloot tellen en er een sta­tis­tiekske van maken en zien dat ook in de sector van moord en doodslag mannen over­ver­te­gen­woordigd zijn. Wie heeft dat nu weer bedacht, zou ze zeggen. Die types met een piemel, die zwaaien hier zowat overal de plak, die ver­dienen meer geld dan ze kunnen opdoen, die lopen te stoefen en zich aan te stellen zonder dat ze een duim­breed tegen­kanting krijgen, die dis­cri­mi­neren vrouwen en andere min­der­heden alsof ze niet anders geleerd hebben, maar als ze dan opeens bang worden, beginnen ze te schieten. Serieus, earth peoples, wat is dat hier voor zever? Echt waar, danku voor de koffie maar oei is het al zo laat ik moet nog ergens anders zijn doei.

Ik geef het toe, ik ben een naïeve kloot. Voor de zoveelste keer worden er ergens op de wereld mensen neer­ge­schoten alsof het beesten zijn, en deze veer­tiger gaat over aliens fan­ta­seren. De dokter zou dat esca­pisme noemen. Ge moogt daarvan vinden wat ge wilt, maar ik kan niet anders. Ik vind het namelijk zo bloody obvious dat de vol­strekt one­ven­wichtige gen­der­weeg­schaal en de man­ne­lijke domi­nantie op deze aard­kloot ons allemaal zonder enige uit­zon­dering elke dag in de weg zitten. Ik denk dat een hele lange was­lijst aan pro­blemen opgelost zou worden als we elkaar zouden behan­delen als mensen met indi­vi­duele kwa­li­teiten in plaats van domweg als man of als vrouw met zoge­naamd man­ne­lijke of vrou­we­lijke kwa­li­teiten. De dage­lijkse gevolgen van dat rare onder­scheid zijn absurd, en ik vind het van de pot gerukt dat daar niet veel meer aan gedaan wordt. Het zijn hoofd­za­kelijk mannen die bepalen in welke richting de wereld moet draaien, en het zijn ook hoofd­za­kelijk mannen die in het rond beginnen te schieten als die richting hen niet bevalt. Daar kunt ge toch niet omheen? Dat kunt ge toch niet niet zien? 

Ik vind het allemaal zo onge­looflijk helder en dui­delijk. Het pro­bleem slaat ons elke keer weer in het gezicht van joehoe hier ben ik weer ik ben het pro­bleem en pets pets weer een veeg om onze oren. Weer een symptoom dat ge niet kunt negeren. En wat doet de mensheid? We negeren tot we dood neervallen. 

Ge zoudt van minder over aliens gaan fantaseren. 

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *