Pluizekop
Pisbloemen. Beddepissers. Hondstong. Pissenlit. Paardenbloem. Ik vind paardenbloemen tof want het zijn wilde bloemen en het zijn echte overlevers. En die pluiskes man. Wat voor een geniaal voortplantingssysteem is me dat zeg. Die komen overal, met hun mini-drones. Sommige mensen spuiten vergif in hun gazon om de paardenbloemen weg te jagen. Ik hoop dat die mensen allemaal buikpijn krijgen elk weekend. Stop daarmee, allemaal. Ik weet dat die met veel zijn soms, paardenbloemen, want ik spreek uit ervaring. Mijn tuin lijkt in de lente soms op een tuin met echt belachelijk veel paardenbloemen, en dat kan kloppen want ik heb echt belachelijk veel paardenbloemen. Dus ik snap wel dat mensen denken van what the fuck wat is dat hier met die gele invasie waar is mijn vergif? Desalniettemin blijf ik het zeggen: vergif is vies. Niet alleen voor de natuur maar ook voor uzelve. Ge krijgt daar koppijn van en jeuk aan uw kloten. En als ik moet kiezen tussen jeuk aan mijn kloten of veel te veel paardenbloemen, dan weet ik het wel zulle.
Los van dit alles dacht ik afgelopen week toch weer van what the fuck wat is dat hier met die gele invasie waar is mijne stofzuiger. Ik de tuin in om die pluizenbollen op te zuigen. Op zich is dat een heel plezante en ook rustgevende bezigheid, maar ik moet toch mijn conclusies trekken. Halverwege mijn gazon ben ik gestopt omdat de stofzuiger buikpijn kreeg en ik de angst om door de buren als dorpszot bestempeld te worden niet meer kon onderdrukken. Sindsdien ben ik overstag en zeg ik tegen elke pisbloem goeiedag en welkom in mijn tuin. Ge moogt er zijn, kleine pluizekop.
Rechts op de foto ziet ge een paard, links een bloemeke.
PS Voor wie het niet gelooft van dat stofzuigen: mijn lief heeft ooit voor bewijsmateriaal gezorgd.