Lieve Dries

Lieve Dries,

Ge maakt het mij moeilijk, Dries. Voor de zoveelste keer her­begin ik deze alinea en vraag ik me af welke woorden ik vuil zal maken. Want dat is wat er gebeurt. Ik probeer te begrijpen, te omschrijven, te ver­klaren wat ge doet en zegt, en ik maak alleen maar woorden vuil. Ik heb deze week geleerd dat de moeder van Bart De Wever vindt dat ge proper op uzelf moet zijn. En al ben ik nooit fan geweest van wat de moeder van Bart De Wever zoal voort­brengt, ze heeft natuurlijk gelijk. Ook wanneer het op woorden aankomt, is pro­perheid belangrijk. Maar het lukt me niet. Ik wil alleen maar schelden.

Ik zie u aan­dacht en beves­tiging zoeken. Ik zie u plannen maken met uw vrienden rond een bak bier, de smartphone in de aanslag. Ik zie u dwepen met wapens en met machismo. Ik zie het tes­tos­teron en de lichaams­cultus bij de jon­geren die naar u opkijken. Ik zie onzekere mannen die het noorden kwijt zijn in deze dol­ge­draaide samen­leving. Ik zie angst voor het vreemde, het voor­uit­stre­vende, het vrou­we­lijke. Ik zie jon­getjes. Ik zie kleine, hui­lende jon­getjes die wild om zich heen slaan.

Ik zie u paal­dansen tegen de schandpaal. Ik zie hoe ge een loopke neemt met de wer­ke­lijkheid, hoe ge min­der­heden schof­feert, hoe ge glashard alles ontkent, en hoe ge staat te glun­deren. Ik zie u als een vol­leerd karateka de trap- en afweer­tech­nieken imi­teren van Trump, Baudet, Francken, en andere belang­rijke jon­getjes. Ik vind het zielig, uiteraard omdat het laf is wat ge doet, en mak­kelijk, maar bovenal omdat ge iets lijkt te ont­beren. Als het waar is wat men zegt over bezitters van dure auto’s en kleine piemels, dan is uw jon­gens­clubke het heden­daagse equi­valent van een hele dure auto.

Ik wil helemaal geen grapkes maken over de grootte van uw piemel, Dries, maar ge vraagt erom. Ik doe mijn best. Dit soort beves­tiging van wie gij zijt, is niet wat ge nodig hebt. Wat gij nodig hebt, is niet wat ge nu krijgt. Wat gij nodig hebt, is niet wat ge vraagt. Meer vrijheid. Minder betut­teling. Dat hoeft ge niet te vragen, Dries. Vrij zijt ge al, en er is niemand die u wil betut­telen. Wat gij nodig hebt – en vergeef me bij voorbaat voor het boven­halen van het grootste cliché aller tijden – is liefde.

Daarom dit voorstel, Dries. Staakt het blaten en het paal­dansen. Staakt het gezwaai met glocks en hor­monen. Neem uw telefoon en hou verder uw mond. Open uw Tinder-app of Grindr of Second Love of Myspace of hoe heten die cafés tegen­woordig. Ga op zoek naar een lief of een date of een one night stand of hoe ge het ook maar noemen wilt. Dat zeg ik niet omdat ik vind dat gij een flinke beurt nodig hebt, nee, het gaat om de liefde. Die moogt ge van mij best in alle hoeken van de kamer bedrijven, maar onthou vooral het vol­gende. Als de storm voorbij is, en uw beurt is achter de rug, ga dan met uw lief of uw date plat ach­terover liggen. Neem een siga­retje en luister. Vraag aan uw lief om te praten de hele nacht lang en luister. Stel uw dromen en angsten tentoon op uw blote buik en vraag uw date om een recensie de hele nacht lang en luister. Verzuip één, twee, vele nachten lang in de hese stem van uw lief en luister. Laat uw lief u bewie­roken en aan­bidden en beves­tigen en luister. Laat uw lijf vol liefde stromen, en luister naar het kloppen uw hart. 

Want het kloppen van uw hart, Dries, het kloppen van uw hart.
Dat is het schoonste wat er is.