Heks

Soms zou ik een heks willen zijn. Dan zou ik drankskes brouwen om onnozele sjarels en troela’s in een drol te ver­an­deren. Tijdens het radio­nieuws hoorde ik een ver­slagje over de laatste dag Rock Werchter. Het ver­slagje bestond voor een groot deel uit het bewie­roken van het toe­gangs­beleid van het fes­tival en de daar­bij­ho­rende vei­lig­heids­maat­re­gelen. Aan het woord kwam Jan Jambon, onnozele troela eerste klas, die in ronkend popu­lisme de gang van zaken prees. Bij thuis­komst heb ik rap rap iets in elkaar geflanst met het sap van Jacobs­kruis­kruid, een vin­gerhoed adder­bloed, een thee­lepel spuug van jonge lam­metjes, enkele druppels lever­traan en kruiden uit de Balkan. Dat drankske heb ik in een flesje gedaan en dan in een dooske. Heeft er iemand het adres van Jan Jambon?

Soms zou ik een heks willen zijn. Dan zou ik spreuken bedenken om de jeugd van tegen­woordig te beto­veren zodat ze door de tijd kunnen reizen. Niet te ver, want zoiets loopt gauw uit de hand. Hoog­stens tot ergens begin jaren negentig en weer terug. Ik zou de jeugd van tegen­woordig dan naar Torhout-Werchter en Rock Herk en Puk­kelpop sturen, mythische plekken zonder toe­gangs­poortjes die biep biep zeggen. Plekken waar ge u vrij en blij kunt voelen, wel­iswaar zonder smartphone, maar mét een karton boecht van Dunaldy in de rugzak. Plekken waar ge niet als een cri­mineel gefouil­leerd moet worden. Plekken waar ze blij zijn dat ge langskomt, in plaats van bang te zijn dat ge de ter­rorist gaat uit­hangen. Plekken waar ge niet zomaar door veiligheidscamera’s gefilmd kunt worden. Plekken die niet meer bestaan.

Soms zou ik een heks willen zijn. Dan zouden de mensen mij voor zot ver­klaren met mijn uto­pische gezever en ze zouden brullen van waarom ik niet gelijk de fanclub van IS uit­nodig op zo’n fes­tival. Ze zouden mij een naïeve doos noemen en zich afvragen of ik eigenlijk wel wil dat iedereen zich veilig en com­for­tabel voelt. Ze zouden mij beschul­digen van hei­dense priet­praat en ze zouden mij in de boeien slaan. Gooi haar in het water, zouden ze zeggen. Dan weten we het zeker. Want heksen kunnen niet ver­drinken. Ik zou nog tegen­spar­telen en betogen dat het non­dedju altijd vrouwen zijn die de heks moeten uit­hangen. Het zou niet baten, want ze zijn met veel en ze keilen mij gewoon in de plomp. Ik ben geen echte heks dus ik zou gewoon ver­drinken, zoals iedereen. 

Hihaho

(Bron afbeelding: Empty and Mea­ningless)