Heermoes is de beste

Een paar dagen geleden zat ik met de heermoes in mijn perkske te praten omdat die bang was dat ik hem uit de grond ging trekken. Hij had gezien hoe ik twee van zijn broers en een stuk of vijf neven en nichten met wor­telstok en al uit de bodem had gesleurd en ze achter in de tuin bij een berg afval had gesmeten. Zoiets maakt natuurlijk indruk, hoe zoudt ge zelf zijn nietwaar. Ik pro­beerde de heermoes gerust te stellen en ik ver­telde hem dat ik een selectief onkruid­beleid hanteer. Mijn beleid kent tien regels:

Om maar te zeggen, Heer Moes, uw broers en uw nichten stonden echt wat in de weg. Ik heb daar namelijk zon­ne­bloemen staan en die moeten nog heel wat groeien want later als ze groot zijn dan komen daar pim­pel­mezen en groen­lingen en put­tertjes en god weet wat nog aan­hangen voor de zaadjes en dat vind ik zo’n plezier om te zien en daarom heb ik uw broers uit de grond getrokken. Maar u zal ik laten staan, want gij groeit hier waar de katten zeiken en hier ga ik geen zon­ne­bloemen zetten. Bovendien haalt gij naar het schijnt een hoop zware metalen uit de grond, en dat is een goede zaak. Dank voor uw begrip en sorry van uw broers.

PS Hoe zit het ook weer met dat stuk schors in die plas?