Gezwam

Er zijn dit jaar minder pad­den­stoelen, las ik. Het warme weer zit daar voor iets tussen. Dat is spijtig. Ik ben dol op warm weer, maar ik hou ook van pad­den­stoelen. Niet om op te eten, maar om fronsend naar te kijken. Er zijn zoveel ver­schil­lende pad­den­stoelen, dat houdt ge niet voor mogelijk. Vogels deter­mi­neren is al lastig, maar pad­den­stoelen, man. Ik begin er niet aan. Ik kijk ernaar, ik zeg ooh wat schoon en dan eet ik ze niet op. Want ook al weet ik dat alle pad­den­stoelen eetbaar zijn, er zijn er naar het schijnt enkele die ge maar één keer kunt eten. Dus.

Mijn lief en ik wan­delden door de herfst en we zagen zwammen uit een spleet steken. Een ziel­to­gende kas­tanje had last van een droge huid waardoor hij van die barsten kreeg in zijn vel, ge kent dat. Voor die pad­den­stoelen is zo’n rot­tende spleet een ideale voe­dings­bodem. Hoe meer dode materie, hoe beter zo’n stoel het doet. Niemand woont graag in vochtige stin­kende krochten vol afval, behalve de pad­den­stoel. Nu volgt een ogen­schijnlijk lukrake metafoor. Als uw bin­nenkant rot is, dan komt er enkel gezwam uit. 

Minder pad­den­stoelen, warmer weer, minder insecten, de Japanse dui­zend­kno­pen­buxus­mi­neermot, ons klimaat gaat naar de kloten. Dat beweren weten­schappers, al heel erg lang. Er zijn ook zotten die beweren dat dat allemaal een hoax is, die kli­maat­op­warming. Dat we ons bezig moeten houden met de wer­ke­lijke pro­blemen zoals het strijden voor onze iden­titeit. Ik weet begot niet wat dat is, mijn iden­titeit. Ik heet Wannes, ik ben zoveel­veertig jaar, ik ben werk­achtig in mijn eigen huis, en ik kijk graag fronsend naar pad­den­stoelen, zoiets? Als ge daar voor wilt strijden, be my guest. Maar vol­gende week bestaat mijn iden­titeit mis­schien uit het graag kijken naar blote vuur­wantsen dus doe niet te veel moeite.

Strijders voor iden­titeit vindt ge ook bij de N‑VA. Dat is die rare partij die beweert dat de ver­an­dering werkt, ten­minste als ge het niet ver­an­dering noemt maar bij­voor­beeld radicaal con­ser­va­tieve lariekoek. N‑VA, de radicaal con­ser­va­tieve lariekoek werkt. Dat hebben ze de afge­lopen dagen ook weer bewezen, dat hoef ik u niet meer uit te leggen. De drog­re­de­ne­ringen, hon­den­fluitjes en popu­lis­tische ver­kie­zings­slogans vlogen vrolijk in het rond. Van mij doen ze maar, ik trap daar allemaal niet in. Al is het natuurlijk triestig als ge beseft dat zo’n poli­tieke demarche onderdeel lijkt van een zorg­vuldig voor­be­reide ver­kie­zings­cam­pagne voor de don­ker­bruine fun­da­menten van deze club. Een don­ker­bruine com­mercial voor con­ser­vatief geleuter. En ik ga heus niet beweren dat andere par­tijen geen geleuter pro­du­ceren, verre van, maar niet alle geleuter komt voort uit een don­ker­bruine bin­nenkant. En dan nu die ogen­schijnlijk lukrake metafoor.