Deze week in mijn week

Ooit kregen we drie poezen. Mijn zussen en ik mochten er elk eentje kiezen. Die van mij bleek een hekel te hebben aan opgetild worden. Ik noemde haar Trinet en vond haar tot ze dood ging redelijk stom. Voor een kind is het blijkbaar belangrijk af en toe iets te kunnen optillen. Jaren later heb ik een poes die stemmen hoort. Als ik haar optil, schiet ze in een kramp en klauwt ze in de rondte. Het kind in mij zou deze poes straal negeren. Maar ik weet beter. Ik hou van deze poes. Ik begrijp haar. Ik wil ook niet opgetild worden.

Choco

Vroeger vond ik een vlinder pas een echte vlinder als hij er even spec­ta­culair en exo­tisch uitzag als in de tal­rijke strips en pren­ten­boeken die ik las. Nu ben ik ouder en wijzer en ben ik al blij met een kool­witje. Ik hou nog steeds niet van tegeltjes en spreuken over de kleine dingen van het leven maar die kleine dingen zelf vind ik door­gaans onwijs gaaf en keihard te gek. Lang leve het leven. Dat is geen spreuk maar gewoon de waarheid godverdomme.

Kool­witjes

Mijn aller­eerste kop­te­le­foontje was een twee­de­hands geval­letje, horend bij een walkman-achtig cas­set­teding. Ik droeg het vooral tijdens het fiets­tochtje naar en van de mid­delbare school, wat telkens ongeveer een half uur duurde. In de herfst duurde het wat langer, want dan stopte ik om in de boom­gaarden langs de Ste­voortweg dikke appels te pikken. Pubers hebben altijd honger. Het kop­te­le­foontje was een goedkoop licht­ge­wicht dat mijn oren geenszins omsloot. Als het hard waaide, vloog het van mijn hoofd. De bat­te­rijtjes van de walkman waren altijd (met veel nadruk op altijd) veel te snel leeg. Ik betaalde me blauw aan nieuwe bat­te­rijen en lege cas­settes. Het waren bittere tijden, maar toch heeft dat kop­te­le­foontje mij gered. Elke ochtend, voordat ik mijn voeten op de pedalen zette, drukte ik op play. Op de eerste tonen van No Sleep Till Brooklyn schoot ik in gang. Nooit fietste ik sneller dan in die tijd. Nooit heeft een kop­te­le­foontje mij meer plezier geschonken.

(JBL shows how effective their headp­hones are with these bril­li­antly art-directed ads)

Summer’s here

Als boven­staande foto een sound­track had, dan was het dit liedje.

Peace y’all

(Peace y’all)