Deze week in mijn oor (3)
Vandaag moet ik een brochure van 80 bladzijden drukklaar maken, mijn lief moet er een column uitpersen, en bij de buren worden nieuwe ramen gezet. Er wordt met andere woorden overal vrolijk gewerkt, maar toch wenste ik dat de buren een ander huis hadden gekozen om nieuwe ramen te zetten. Want hun nieuwe ramen zijn niet van pluche, en de werklui die het boeltje komen installeren zijn geen ninja-krijgers met rubberen gereedschap. Jammer.
Black Flower | Artifacts
Ik zet de muziek dan maar wat luider en vertel jullie wat ik de afgelopen week heb ontdekt. Het is een groepke, ze komen uit België, en ze doen van jazz en afrobeat. En ze heten Black Flower. Ter kennismaking: ziehier een clipke uit VPRO’s Vrije Geluiden. Een heerlijk relaxte maar virtuoze deun.
Ik ontdekte in eerste instantie hun laatste album, Artifacts, en ik was onmiddellijk verkocht. De geest van Fela Kuti, de touch van Mulatu Astatke, en het surrealisme van STUFF. Een combinatie om al mijn duimen en vingers bij af te likken. Ik wou dat ik meer duimen en vingers had. Ik ben altijd al dol geweest op Afrikaanse jazz – en aanverwanten – en hoe daar in veel gevallen veel meer rauwe emotie in zit dan in vele westerse of blanke of New Yorkse of Europese jazz. Luister – bijvoorbeeld – naar alle platen van Fela, of naar die van zijn zoon Femi Kuti. Luister naar Ebo Taylor. Ontdek Kippie Moeketsi en Moses Khumalo. Luister zeker ook naar Mulatu en kijk en passant naar Broken Flowers, een pareltje van Jim Jarmusch met de onverbeterlijke Bill Murray.
Naast al die authentieke Afrikaanse knakkers, zijn er ook een hele hoop internationale acts die – op zijn minst – zwaar geïnspireerd worden door het zwarte continent. Dat levert vaak fantastische muzikale kruisbestuivingen op. Maak kennis met Yusef Lateef, Antibalas, of The Black Jesus Experience. Ga op zoek naar The Heliocentrics of het Nederlandse Jungle By Night. Mijn god, wat zou ik Jungle By Night graag elke dag opnieuw ontdekken. Er is zelden zoveel dansbare en zomerse energie uit Nederland geknald als dat moment dat Jungle By Night boven de doopvont werd gehouden. Luister eender welke plaat van dit collectief, en ge zult het u – onbedwingbaar heupwiegend – nimmer beklagen.
Terug naar België. Black Flower. Ze gooien sinds 2014 hier en daar al hoge ogen, dus wellicht is het een kleine schande dat ik ze nu pas ontdek. Het mooie aan deze band is dat ze een hele hoop stijlen (dub, jazz, afrodinges, oosterse geluiden, fanfare) op een organische wijze aan elkaar weten te smeden, en toch is de uitkomst een hoogst eigenzinnig geluid. Alsof Chet Baker op een dag verliefd werd op een Nigeriaanse schone die hem een conga onder de kont stak, en hem met brede glimlach op het hart duwde dat hij niet zo weemoedig moest doen en dat hij zijn trompet ook omgekeerd mag bespelen. Ik weet helemaal niet of dat kan, trompetten omgekeerd bespelen, maar ik vind het een mooie metafoor voor out of the box muziek maken. Black Flower denkt voortdurend out of the box. Ze nemen een doos vol met leuke en zotte en melancholische muziekskes van over de hele wereld, en ze flikkeren de inhoud van die doos geblinddoekt door de studio. En dan gaan ze spelen. Ik had vroeger als kind ook zo’n doos, maar in plaats van muziekskes zat er Lego in. Dat komt op hetzelfde neer.
Spotify linkjes:
Black Flower
Black Flower | Artifacts
Lukraak in elkaar geflanste afrodinges-playlist voor uw zomerse vermaak (zie ook onderaan deze post).
Black Flower © Kjell Gryspeert – wikiportret.nl