De klas­racist (2)

Ik was zestien en de racist van de klas zou gaan neuken. Het was vrij­dag­middag en in gedachten begonnen we alvast aan het weekend. De klas­racist zou twee volle dagen op zijn wijf gaan zitten, als we zijn woorden mochten geloven. Omdat neuken in die tijd nog mij­lenver van mijn bed stond, kon ik me daar niet onmid­dellijk iets bij voor­stellen. Ik had uiteraard al flink wat hand­lei­dingen gelezen, maar ik was nog niet toe­ge­komen aan de prak­tische toe­passing van het lief­desspel. En hoewel ik me daar in mijn hoofd de meest kleur­rijke voor­stel­lingen van maakte, ging ik in mijn fan­ta­sieën zelden op een wijf zitten. Bovendien, als er in die tijd een meisje zo lief en barm­hartig zou geweest zijn dat ik op haar mocht gaan zitten, dan had ik haar zeker nooit wijf genoemd. Mijn amou­reuze ervaring was dan mis­schien zo goed als nihil, ik begreep al wel dat de juiste woord­keuze van essen­tieel belang kon zijn. 

Ondanks de afkeer voor de woord­keuze van de klas­racist, was er niemand van de toe­hoorders die hem cor­ri­gerend op zijn vrouw­on­vrien­delijk taal­ge­bruik wees. Er was niemand die hem voor leu­genaar of onno­zelaar uit­schold. Zoals altijd onder­gingen we zijn priet­praat gelaten. Wij wisten uit ervaring dat hij na vier uur aan de school­uitgang zou wachten op iedereen die hem die dag weer­stand had geboden. ‘Hey snul, zoekt ge boel?’, zou hij dan elo­quent infor­meren, waarna hij zijn vuist tegen onze kaak zou planten. Daar had niemand zin in, dus lieten we hem onge­moeid het weekend in rijden. Het weekend waarin hij op zijn wijf zou gaan zitten.

Op de maan­dag­ochtend na dat weekend infor­meerde niemand naar de ver­we­zen­lij­kingen van de klas­racist. Er was niemand die hem vroeg of hij een fijne tijd had gehad, daar­boven, op zijn wijf. We hadden geen zin om de week te beginnen met zijn opschep­perige leugens. En als het geen leugens waren, dan wilden we niet gecon­fron­teerd worden met het feit dat de wereld blijkbaar zo in elkaar zit dat sexis­tische eikels er eerder dan wij in slaagden om puberale erotiek in de praktijk te brengen. Maar een echte macho heeft geen aan­sporing nodig. Onge­vraagd gaf de klas­racist een samen­vatting van zijn weekend. ‘Ik heb me dood­ver­veeld. Het wijf had haar regels.’