Alles is doorschijnend
Het mooist aan de zomer zijn alle dagen vóór 21 juni. Lange dagen die de nacht steeds verder voor zich uit duwen, tot enkel de magische schemering van de midzomernacht overblijft. Er hangt een onaardse sfeer over die avonden. De wereld zoals ik die ken, verwatert in een tot dan toe nooit eerder waargenomen dagdeel en alles wordt onbelangrijk. Ik wil dan het liefst tot middernacht buiten blijven en kijken of het nog wel echt donker wordt. Alles is doorschijnend, wil ik dan denken. De wereld is weg en alles mag.
Ik bedacht onlangs het verhaal van een man die ’s ochtends wakker wordt en geconfronteerd wordt met het feit dat er een rollercoaster in zijn tuin staat. Hij weet niet hoe dat ding daar komt, wie het er heeft neergezet en waarom. Het is een half verhaal dat al even half in mijn hoofd blijft hangen, en dat niet aan zijn eind lijkt te komen. Net zoals alle dagen vóór 21 juni. Dagen die niet aan hun eind komen.
Gisteren tijdens de afwas – mijn ooghoeken gericht op de nakende midzomernacht – luisterde ik naar The shape of jazz to come, een plaat van Ornette Coleman. Ornette Coleman zag het levenslicht in 1930, en blies in de jaren die daarop volgden menig saxofoon en trompet vol vrijheid de jazzgeschiedenis in. Dat bleef hij doen tot ver voorbij het jaar 2000. Er leek geen eind te komen aan Coleman. Tot gisteren. Toen besloot hij om niet meer te wachten op de nakende midzomernacht, en gaf hij zijn altsaxofoon aan Maarten.
Ik stel me voor dat Coleman blij zou geweest zijn met die rollercoaster. Hij zou zich geen vragen stellen over het hoe en waarom. Hij zou een trompet omgekeerd op het voorste wagentje binden, hij zou vanop de zijlijn toekijken hoe de rollercoaster een tochtje maakt – twee loopings, een schroef en een haarspeldbocht – en hij zou luisteren hoe de wind zijn trompet bespeelt. Hij zou tot ver voorbij middernacht buiten blijven en kijken of het nog wel echt donker wordt. De buren zouden komen vragen of de rollercoaster uit mag, want het is tien uur geweest en de kinderen moeten slapen.
Alles is doorschijnend, zou Coleman dan zeggen. De wereld is weg en alles mag.