De iro­nische gloed van de Andries-en-Tijs-Show

Ik mis Pol en Willy, zei ik gis­ter­avond. Pol en Willy is de geu­zennaam die we op Het Eiland Neus gebruiken voor talk­show­hosts Pauw en Wit­teman. Sinds een paar maanden moeten we bij het uit­spreken van dat pseu­doniem ook steeds aan Lucky TV denken. Vaak gaan gesprekjes hier ten huize als volgt:

- ‘Ik mis Pol en Willy.’
– ‘Me naam is Willy.’
– ‘Noem me bij me eigen naam.’
– Enz.

Maar Pol en Willy zijn pas weer terug op de buis als het nieuwe schooljaar begint. Nog een kleine maand wachten dus. Nog een kleine maand tegen Tijs en Andries aan­hikken. Die Tijs valt nog wel mee, maar die Andries en zijn bui­ten­aardse gelaats­uit­druk­kingen vind ik ronduit raar (dat vond meneer Lucky TV ook, trouwens). Als ik met een vriend op café zat, en die vriend zou smoelen à la Andries beginnen trekken, ik zou hem zonder dralen naar spoed rijden.

- ‘Dokter, mijn vriend is ziek.’
– ‘Inderdaad, ja ik zie het al. Een zeldzaam maar ver­ge­vorderd geval van twee­zijdig hemifacialisspasme.’
– ‘Wat raadt u aan, dokter?’
– ‘Onmid­del­lijke collocatie.’

Knevel en Van den Brink is een talkshow die wordt gebakken door de Evan­ge­lische Omroep. Ik zou uren met vrienden op café kunnen leu­teren over hoe raar ik al dat evan­ge­lische en reli­gieuze geleuter vind, dus dat ga ik hier maar niet doen. Ik stel voor dat u mij uit­nodigt om op café (of in de kroeg) te gaan zitten. Na twee Duvels ga ik al in tongen spreken, dus dat is pret ver­zekerd. Wat ik hier nog wel kwijt wil, is wat ik gis­ter­avond ontdekte.

Ik hoorde de eindtune van de Andries-en-Tijs-Show, en ik dacht weer wat ik al eens eerder dacht. Ik ken dat nummer. Vlug haalde ik Shazam erbij, en jawel hoor. Met vrolijk heen en weer stui­te­rende gelaats­uit­druk­kingen daalde een iro­nische gloed in de kamer neer. De Evan­ge­lische Omroep gebruikt voor haar belang­rijkste zomer­talkshow een nummer van een band die Faithless heet.