En u? (021)

Stel u het vol­gende voor. Ge zit op een onbe­woond eiland, ge zit daar helemaal alleen, en ge zit daar voor de rest van uw leven. Ge hebt redelijk wat comfort, en ge zult niet sterven van de honger. Als ge doodgaat, is het van een­zaamheid of van ouderdom, want het is een eiland zonder enge ziektes. Voordat ge naar dat eiland ver­trekt, moogt ge één ding kiezen. Een plaat. Een album dat u iets doet, van een artiest die u iets doet, een plaat die om wat voor reden dan ook iets voor u betekent. Maar hou bij uw keuze wel het vol­gende in gedachten. Als ge eenmaal op dat eiland toekomt, zal er een kop­te­lefoon op uw hoofd worden vast­ge­plakt, en die kop­te­lefoon gaat ge nooit meer kunnen afzetten. En geen jamaar van jeuk en ik wil mijn haren wassen, nee. De pre­misse van dit vraagstuk sti­pu­leert dat ge die kop­te­lefoon nooit meer kunt afzetten. Let wel: het is een hele goeie kop­te­lefoon. Een hele dure, lekker zit­tende kop­te­lefoon van Bang & Olufsen of zoiets, waarin de com­plexe gelaagdheid van de muziek in al zijn facetten hoorbaar is. En terwijl ge daar zit, in uw eentje op dat eiland, zult ge elke dag op een schap­pelijk tijdstip – dus niet in het holst van de nacht als ge ligt te pitten – twee uur lang naar uw plaat moeten luis­teren. En geen gezever van jamaar ik gooi de cd-speler in zee, nee dat kan niet. De kop­te­lefoon is draadloos, hoeft geen bat­te­rijen, en staat in ver­binding met een geau­to­ma­ti­seerde muziek­in­stal­latie een paar eilanden ver­derop die het door u gekozen album elke dag twee uur lang op repeat zet. En ge moet luis­teren, of ge nu wilt of niet. En het moet muziek zijn, dus geen new-age-rommel met flui­tende vogelkes of wal­vis­gezang. Verder moogt ge doen op dat eiland wat ge maar wilt, er zijn geen pottenkijkers.

Dus. Welke plaat gaat ge kiezen?