Ik zal het vinden (004)
Ten eerste vind ik kritiek zelden makkelijk. Krijgen, noch geven.
Ten tweede vind ik dat Claudio een cursus complimenten geven moet volgen. ‘Er loopt altijd mooier en slimmer rond, maar ik koos voor Gaëlle. En zij voor mij’, zegt ie in De Standaard. Dat is alleen een compliment als Gaëlle lelijk, dom en doofstom zou zijn.
Ten derde vind ik dat ik niet zoveel onzin zou moeten lezen.
Ten vierde vind ik de doedelzak het mooiste instrument dat er bestaat. Ik krijg van veel dingen kiekevel, maar zo’n clubke pijpzakkers met een paar trommelaars kan zelfs mijn kiekevel doen volschieten. Als ik ooit dood mocht gaan – laat ons uiteraard hopen van nooit – en ik word ergens ten grave of ten urne gedragen, dan zou ik het erg appreciëren als de rouwstoet wordt voorafgegaan door een clubke pijpzakkers. En dan kan het mij niet schelen dat ik niks heb met Schotland of met onderbroekloos piemelgewapper. Een doedelzak snijdt mij in de ziel. Telkens weer. Er zijn maar weinig mensen die zich dat privilege ook mogen toeëigenen.
Ten vijfde vind ik het kantoor van Louis Tobback euh tja mmh wat zal ik zeggen nou ach ja wel interessant eigenlijk. Ik wandelde er vanmiddag tijdens Open Monumentendag even binnen en toen was euh tja mmh wat zal ik zeggen nou ach ja het eerste wat mij te binnen schoot. Wat mij daarna nog te binnen schoot, waren de volgende zaken. Ik vind het grappig allez ja grappig eerder nogal onnozel dat het kantoor van Louis Tobback een monument genoemd wordt. En er overvalt me een gebrek aan vernieuwingsdrang en moderne ideeën (daarmee bedoel ik ideeën die aangepast zijn aan deze tijd) als ik door het netjes gestofzuigde stadhuis wandel. Het is natuurlijk een gebouw dat nog door de voorvaderen van de Brontosaurus werd neergezet, dat weet ik wel, maar ik mis toch de broederlijke verbintenis met het heden, het hier en het nu. Maar ik vind het beleid van Tobback en de zijnen bij nader inzien ook wel eens de broederlijke verbintenis met het hier en het nu ontberen. Ik vind eerlijk gezegd het hele beleid van Tobback een beetje grappig allez ja grappig eerder nogal onnozel eigenlijk. Ik vind het Leuvense stadsbestuur euh tja mmh wat zal ik zeggen nou ach ja.
Ten zesde vind ik de nieuwe Tortoise een plaat om van te smullen. Ter illustratie hier het magistrale pompende openingsnummer.
[audio:Tortoise.mp3|titles=High Class Slim Came Floatin In|artists=Tortoise]Ten zevende vind ik dat ge allemaal naar de nieuwe show van Seppe Toremans moet gaan kijken, meerbepaald de première op 18 september in de Studio’s in Leuven. Niet alleen omdat Seppe het verdient om een virtuoos euh podiumbeest genoemd te worden, maar ook omdat ik die avond de gebeurlijkheden aan elkaar ga praten. Dat wil zeggen dat ik minstens drie keer het woord keutel zal zeggen, één keer smegma, één keer aambeien met slagroom en een keer of tien iets in de aard van u bent een geweldig publiek, ook al bent u met veel te veel. Danku! Danku!
[Spoiler alert: als ge nog heel veel afleveringen en seizoenen van 24 voor de boeg hebt, moet ge de volgende alinea misschien even overslaan. Al zal ik mijn best doen om geen details te verklappen. Dat beloof ik.]
Ten achtste vind ik dat ze bij Kanaal 2 (heet die zender nog zo?) de copywriter moeten ontslaan. Want wat overkwam mij de afgelopen week? Ik zat op een ochtend doodgemoedereerd – wat een prachtig woord is dat toch, doodgemoedereerd. Dat is een kruising tussen dood, modereren en moeder. Zoiets kan alleen maar Freudiaans uitgelegd worden. Maar ik wijk af. Opnieuw. Ik zat op een ochtend doodgemoedereerd mijn ochtendkrant uit te vlooien, toen mijn halfwakkere oog viel op een advertentie van Kanaal 2 voor de start van het nieuwe seizoen van 24, het achtendertigste ondertussen. Het toeval wilde dat ik net de avond voordien een aflevering van de Jack Bauer Show had gezien, waar ik op het eind de kou werd ingestuurd met het onverwachte en plotse overlijden van één der hoofdpersonages. Ik noem hem voor het verhaal efkes den Tony, omdat ik zeker weet dat er alleen in bepaalde delen van Limburg mensen wonen die den Tony heten. Het schielijke overlijden van den Tony zat nog vers in mijn geheugen, toen ik doodgemoedereerd die Kanaal 2‑advertentie las. Daarin werd – al even doodgemoedereerd – in twee regels verteld dat in het achtendertigste seizoen zal blijken dat den Tony helemaal niet overleden is, maar dat hij integendeel fris als een hoentje door de straten huppelt én dat hij is overgelopen naar the dark side. Ik weet niet waar ze bij Kanaal 2 hun copywriters op selecteren, maar dat zal niet veel met intelligentie te maken hebben. Hoe is het toch godverdomme mogelijk, zou Jack zeggen als hij die ochtend ook de krant had gezien.
Ten negende vind ik dat hele hoofddoekendebat een beetje… nee wacht. Ik ga daar eerst nog wat over nadenken, en dan schrijf ik gauw een essay.
Ten tiende vind ik het een wonder, een wonder bovendien dat ze zo van mij kan houden.
‘t Is toch waar zeker.
ten elfde: ik vind dat tweede nummer van de nieuwe tortoise helemaal fantastisch. tot in het stuk.
Ten vierde (allez ja ’n beetje in de stijl van ten vijfde): euh dat heb ik nu eens met den trekzak, sè, tenminste, als ie NIET hoempapa wordt bespeeld.
Ten achtste: iets tegen Limburg(ers)?
Ten negende: denk daar maar eerst heel goed over, ja.
Dit is wat ik gevonden heb.