De dis­tri­bu­tieriem van het noodlot

Hij past qua kleur wel mooi bij de takel­wagen, dat dan weer wel.

Dag Leentje -

Soms bewandelt het noodlot onver­wachte paden.
Toen ik zondag ergens in de buurt van Aalst ons twee­de­hands ker­mis­bakske voelde ver­tragen, wist ik nog niet wat een dis­tri­bu­tieriem was.
Een paar uur later kon ik zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven pech met de auto heb gehad, dat ik voor het eerst in mijn leven met een praatpaal pro­beerde te bellen (dat lukte niet), dat ik voor het eerst geholpen werd door Touring, en dat ik voor het eerst in mijn leven getakeld werd.
Maar toen ik eerder die ochtend wakker werd, kon ik nog zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven zou gaan voor­lezen in Res­taurant Molé.
Niet dus.

Ik hoop innig dat ik ooit een kans krijg om het allemaal goed te maken, op wat voor manier dan ook.
En als ik daarvoor moet reizen, beloof ik nu alvast om gewoon met de trein te komen. Zoals iedereen.

Pardon dus. En pardon. En pardon en pardon.

Groet,

Wannes -