Vier debacles
Debacle numero uno: Grand Cafe Berlage, Eindhoven
Ik keek reeds lang en reikhalzend uit naar de voorrondes voor het Cabareteske festival. Ik had al veel goeds gehoord over de wedstrijd en het feit dat er veel Belgen de revue zouden passeren, maakte mijn bange hartje warm. Maar het werd dus een debacle. Ik ben even te lui om synoniemen voor debacle te verzinnen, dus u gaat het woord in de komende regels nog vaak tegenkomen. Eindhoven dus. Ik was als eerste aan de beurt, die avond. De spits afbijten is altijd een beetje zweten, maar het verlost je wel meteen van een hele hoop stress. Na mijn act was het enkel nog wachten op het onverbiddelijke jury-oordeel. Dat zag er ongeveer zo uit:
De vorm van het type kluns was ongeloofwaardig en voegde niets toe aan zijn act; aan zijn verhaal. Dat vertraagde ook nodeloos. Door zijn gekozen vorm wrong het voortdurend. Wel had hij bizarre tekstuele gedachtenkronkels. Ons advies: zoek je zelf op.
Deze tekst staat voor eeuwig te blinken op de website van Cabareteske, dus dat is prettig. Niet. Wat ook niet prettig is, is dat mevrouw de juryvoorzitter die bewuste avond bij het voorlezen van het verslag minstens vijf keer mijn naam verkeerd uitsprak. Dat gebeurt wel vaker, maar van een eindhovense dame van stand verwacht je toch wel dat ze het verschil tussen de letter n en de letter a kent, nee? Flauwe grappen over eindhovense dames van stand mag u altijd achterlaten in het reactiedinges. Maar goed, dat mekkerend gemaanzaad van mevrouw kon ik niet echt meer au serieux nemen. Dat begrijpt u.
Al zit er wel een kern van waarheid in het jury-oordeel. Dat de vorm niets toevoegde aan het verhaal, ligt voor een groot deel aan mijzelve. Daar worstel ik wel vaker mee en de ene keer lukt het beter dan de andere om enigszins geloofwaardig over te komen. Maar daar wordt aan gewerkt, mevrouw de Rabacetetske-jurie-voorzotter.
De rest van de avond in Eindhoven verliep trouwens wel erg gesmeerd. Mijn complimenten dan ook aan het hele organiserende team. Ik werd hartelijk ontvangen en ik kreeg alles wat ik nodig had.
Maar een nieuwe bril voor de jury-voorzitter is een aanrader.
Debacle numero tweeo: De Rots, Antwerpen
Bram Goris is ne toffe. Zijn A Propos podium is ook tof. De Rots is een lollig café waar hardrockers en metalheads af en toe plaats maken voor a‑cappella-koortjes en hansworsten zoals ik. Maar het was die dag zodanig onweerstaanbaar mooi weer, dat mijn publiek bestond uit mijn lief, mijn zus en haar lief, een betonpaal en een dronkelap met op zijn hoofd die witte hoed van die salsaparilla-drinkende stranger uit The Big Lebowski. En ik wou iets nieuws proberen en dat viel een beetje in het water.
Volgende keer dus regen en ontij, alstublieft.
Debacle numero drets: Mano Mundo, Boom
Ongeveer hetzelfde verhaal, daar op de finale van het Open Podium van de Arenbergschouwburg. Ook weer veel te schoon weer, veel te schone dinges op andere podia (die wel in het zonlicht baadden), ook veel lawaai dus door die andere podia, en een frontstage-arena van een kilometer of drieduizend, waardoor ik mijn publiek niet zag zitten. Dat kon ook liggen aan het feit dat er zo goed als geen publiek zat, daar in de Fairtrade-tent, doch dit terzijde.
Maar dank aan de Arenbergschouwburg en aan Jef en aan Kim en aan Stijn en hoe heten ze toch allemaal tegenwoordig. Het was een tof initiatief, die finale. Maar naar mijn bescheiden mening niet echt op zijn plaats op Mano Mundo.
Debacle numero quatsch: De Jezuiet, Antwerpen
Ik heb gisteren op de valreep moeten afzeggen voor Per Podium Mobile. Dat had iets te maken met wat ik een voedselvergiftiging zou noemen als ik een oud jengelend viswijf in de menopauze zou zijn. Dat ben ik niet, dus ik hou het op een innig onderonsje tussen de peristaltiek van mijn slokdarm en het rioleringsstelsel van de stad Leuven.
Dat zijn vier debacles op korte tijd. Waar is mijn karma naartoe, verdomme?
Highly overrated, Karma. Zóóó… nou ja, 1953, 1113, 397 B.C.E., welk vorig leven dan ook, eigenlijk.
Als het een troost mag wezen: Uw debacle numero vier was sowieso niet doorgegaan, omdat met u nog zowat de helft van de avond had afgezegd. Een mooi papiertje op de deur meldde dat het niet doorging. Vooral fijn omdat ik er dus nog wel stond, met de verwachting van een fijn avondje bruine-kroeg-met-tekst. *snif*
Doe gewoon uw ding voort. En houd vooral uw oren potdicht. Dan botst u geheid om de eerstvolgende hoek weer op uw karma. Om van haar te horen dat zij u liep te zoeken.
vroeger heb ik nog op open podium finale gestaan in grote zaal. dat was waanzinnig fijn. met lekkere hapjes backstage. nu het op mano mundo is kom ik niet meer. jammer.
ga voort ga voort ga voort
uw karma is een kameleon
hij komt en hij gaat
rood goud en groen.
gewoon beter kijken ;)