Mei neerste finnale
Ik weet niet veel van Rotterdam, maar sinds gisteren weet ik dat Theater Zuidplein een aangename en kleurrijke oase is te midden van een hoop nieuwerwetse hoogbouw, parkeergarages en een smakeloze brasserie of drie. Ik weet sinds gisteren ook dat pepermunt een handig hulpmiddel is om vervelende hoest tijdens mijn geneuzel op een podium de kop in te drukken, maar dat veel pepermunt op een lege maag nefaste gevolgen heeft voor de stoelgang. Zeker als je als laatste aan de beurt bent en de tijd moet doden in een kleedkamer met drie spiegelwanden. Het leek wel een spiegelpaleis. Mijn stoelgang leek in de verste verte niet op een spiegelpaleis, maar dat wil u waarschijnlijk niet weten.
Nog een echte kleedkamer
Ik deed gisteren mee aan de halve finale van het Griffioen/Zuidplein Cabaret Festival. De kleine zaal van Theater Zuidplein is een gezellig amfitheatertje met daarin – gisteren althans – een gezellig publiek. Een gezellig publiek met daarin een erg gezellige Tamara. Waarvoor dank, Tamara. You’ve made my day, al weet ik niet of dat gevoel ook wederzijds was.
Hoe dan ook werd ik na afloop door de jury afgevaardigd om op 14 maart tijdens de finale mee te dingen naar de hoofdprijs. En dat, lieve lezers, maakt mij zo blij als een roodharige jarige kleuter met sproeten die voor het eerst in het zuiden van Frankrijk op een mooie zomerdag op de rug van een paars geschilderde kameel door de met kinderkoppen belegde straatjes van een middeleeuws dorpje mag galopperen terwijl een uitzinnige franse menigte met vlaggen en wimpels verjaardagsliedjes zingt, terwijl op de achtergrond tientallen versleten russische satellieten van vermoeidheid en ouderdom door de atmosfeer naar beneden totteren en op de radio het nieuws weerklinkt dat George Bush door een chihuahua in zijn klokkenspel is gebeten, maar dat laatste verdwijnt in dovemansoren omdat de franse menigte zo belachelijk luid zingt dat zelfs niemand de schilderachtige oranje-blauw gekleurde schemering hoort vallen.
Wat is een geschilderede kameel?
’t klinkt in elk geval heel vrolijk!
(o ja: in mijn hoofd klinkt het nog steeds joepiejoepiejoepiejuij! En als ik me niet vergis hoor ik hier vanonder mijn bureau kleine stemmetjes ‘We all stand together’ neuriën, dus het heuglijke nieuws doet in Kabouterland ook al de ronde. Gelieve dus allen uit te kijken waar u uw voeten zet, door het enthousiasme zouden de kleine mannetjes wel eens even uit de pas kunnen lopen.)
Goed heeeee!
ben blij voor u.
Goed, nu ik toch felicitaties aan het uitdelen ben: smak! Proficiat joh!
Oh, die avatar, heb jij die voor mij gekozen of is het zo’n automatisch ding dat ik mee stuur ofzo? Ik kan ook niet goed zien wat er eigenlijk op staat. Origami? Ik vind het wel tof dat je lezers en ikzelf dus ook, zoiets hebben.
Hoera!
Pluimen, confetti, dikke duimen en veel te natte kussen, al wat bij winnen hoort.
Of gewoon stiekem blij zijn in een hoekje mag ook, wat jij wil natuurlijk.
Alvast heel veel succes!
@ Het Zusje: De geschilderede kameel is familie van de ongepolepijste paling. Maar hierboven gaat het natuurlijk gewoon over een geschilderde kameel. Ik heb het even aangepast.
@ Ex-buurvrouw: Merci wè!
@ Lilimoen: Dankuzeer! En over die avatars: hier vind je meer info!
@ Carmen: Er blijft bijna geen hoekje meer over waar ik nog niet stiekem blij ben geweest. Dankjewel!
Heer Maanzand,
(1) U zult het nog ver brengen.
(2) Effe mijn avatar uitproberen.
Een groet.
De Drs.
proficiat!
Mooie prestatie, dus nu nog even de finale winnen en de hoofdprijs binnenhalen en het zit helemaal goed!
De omschrijving van de peuter bevalt mij wel, met name ten aanzien van de chihuahua…:-)
Beste Yuri,
het ziet er naar uit dat wij op een en dezelfde avond het podium zullen delen in de Molens van Orshoven, over een dikke twee weken. Ik waarschuw u alvast.
Die avond zal blijkbaar ook Douglas Firs letterlijk van zich laten horen, en die jongen heeft een prachtige stem en nog schonere songs. ’t Is maar dat je het weet.
Tomasz
PS: Ik verheug mij alvast op ‑zo zei organisator Jasper toch- uw nieuwe act!