Liefste (044)
De woorden die ik zeggen wil, liggen op een hoop in de achterkamer van mijn hart. Mijn hart als agglomeratie van dat wat eigenlijk op het puntje van mijn tong moet liggen. Ik probeer een rechtstreekse verbinding te bewerkstelligen tussen wat ik voel en wat jij moet weten. Maar alles wat ik zeg, klinkt ver weg en niet van mij. Alsof ik gevangen zit in een film van David Lynch. Met rare belichting en achterstevoren pratende versies van mezelf. Liefdevolle samenhang is wat ik je wil geven. Maar wat je krijgt, is een rebus na beetje maakt hoeveel een die pas van je duidelijk ik hou lang gepuzzel.
Sorry,
Wannes
Liefste xxx? Hier vind je meer uitleg.
Deze keer deed ik het met agglomeratie, rebus en Lynch.
(Nieuwe woorden graag in reactiedinges. Ik heb geen nieuwe woorden meer nodig.)
Deze keer deed ik het met agglomeratie, rebus en Lynch.
(Nieuwe woorden graag in reactiedinges. Ik heb geen nieuwe woorden meer nodig.)
Ah. De 40’s-brieven waren voorlopig nogal heftig, maar met deze 44e liefste gaat het weer de rustige, ingetogen toer op.
Ik vraag me af of iemand je liefdesbrieven al heeft gebruikt om zijn of haar geliefde te veroveren.
briljante laatste zin