Ik draai een kleine gedich­tendag af

Ik hou eigenlijk meer van gedich­ten­nachten dan gedich­ten­dagen, maar ik ga niet zeuren. Bovendien is zo’n gedich­tendag een mooi excuus om iets te posten waar ik zelf niet veel moeite voor moet doen.

Onder­staand vers hangt al jaren aan de muur naast mijn werkplek. Ondanks de vele ver­hui­zingen is het nog steeds een stille met­gezel en een bron van inspi­ratie en mij­mering. Ik laat me graag mee­deinen op de wondere golven van deze al even wondere dichter. Hij heet Lucebert en het gedicht heet

ik draai een kleine revo­lutie af 

ik draai een kleine revo­lutie af
ik draai een kleine mooie revo­lutie af
ik ben niet langer van land
ik ben weer water
ik draag schui­mende koppen op mijn hoofd
ik draag schie­tende schimmen in mijn hoofd
op mijn rug rust een zeemeermin
op mijn rug rust de wind
de wind en de zee­meermin zingen
de schui­mende koppen ruisen
de schie­tende schimmen vallen

ik draai een kleine mooie rit­se­lende revo­lutie af
en ik val en ik ruis en ik zing

(Lucebert)