U bent een fantastisch publiek
Dat mag ook wel eens gezegd worden. Ik heb de afgelopen maanden een aantal try-outs euh uitgeprobeerd om mijn cabaretteketet dinges voor de leeuwen te gooien. Het waren stuk voor stuk rijke ervaringen waar mijn innerlijke kabouter alleen maar groter van is geworden. Ik was tijdens de zomer sowieso al euforisch over de reacties van de Leuven-Draait-jury. Wat er daarna allemaal gebeurde, maakte mijn ietwat autistische hartje telkens warmer.
Uiteraard was het niet allemaal happy happy joy joy. Ik heb ondervonden dat er een hele hoop factoren zijn die een optreden tot een succes dan wel een flop maken. Mijn zelfzekerheid op een podium is daarvan wellicht het belangrijkste onderdeel. En hoe ik het ook draai of keer, ik blijf in essentie een nerveuze zenuwpees die altijd wel even denkt van moeke, waar ben ik in godsklerenaam toch aan begonnen. Eens een zenuwpees, altijd een zenuwpees, dacht ik tot voor kort. Maar ik moet zeggen dat optreden goed is voor het ego. Hoe vaker je het doet, hoe beter het gaat. Je leert reacties te interpreteren, je leert jezelf te ontspannen voor je het podium opstapt en je leert je fouten en minpunten ten goede om te buigen.
Trouwens. In dat verband dient er een gouden lauwerkrans bezorgd te worden aan mijn lief, zonder wie ik het misschien helemaal nooit gedurfd had. Terwijl ik zelf soms helemaal gek wordt van de neurotische stemmen in mijn hoofd, blijft Zezunja immer rustig en relativeert ze mijn stress zonder haar geduld te verliezen. Ze plaatst alle twijfels binnen het juiste perspectief. Ze moedigt me aan en lacht me uit waar nodig. Maar bovenal: ze is er. Ze is er altijd. En ook al weet ik dat haar aanwezigheid bij optredens in de toekomst geen constante kan – en moet – blijven, toch is de wetenschap dat de belangrijkste persoon in mijn leven in het publiek zit telkens weer een grote stimulans. Wat dan vast weer een reden is om ondergetekende een sissy te noemen, maar dat kan me niet schelen. Woody Allen is ook een sissy.
Maar dat publiek dus.
U, met andere woorden.
Onderkoeld, onzichtbaar maar liefdevol tijdens Leuven Draait.
Heetgebakerd, opeengepakt en enthousiast bij De Sprekende Ezels.
Verward, glimlachend en in de schaduw in de Libertad (Waar ik voor het eerst een microfoon gebruikte. Note to self: niet meer doen, rund).
Gezapig, gezellig en niet bang om te lachen met de verkeerde grappen in Le Bal Infernal (Danku Lunatics!).
Onwennig, ongevraagd uit het café geplukt en concurrerend met de spreekwoordelijke paardekop in Café Kosmopol.
U bent een fijn publiek.
U bent een warm en lief publiek.
U bent een hard en er geen doekjes om windend publiek.
U bent een gevarieerd en open-minded publiek.
Maar vooral.
U bent een publiek.
U bent een publiek.
U verdient een veer op uw hoed en een pluim in uw kont.
Dankuwel.
Ik zou graag eens publiek zijn, maar zelden in de buurt. Zitten er hollandsche performances aan te komen? Ofwel: gaat u internationaal?
Kan u ook niet eens iets doen in de buurt van Antwerpen alstublieft? Alstublieft?
Geduld is een schone deugd. Dat is een spreekwoord waar zelfs mijn schurft het schurft van krijgt, maar soit. Als het aan mij ligt, sta ik gauw een keer in Nederland, en nog gauwer – want dichterbij – een keer in Antwerpen.
Eerst nog flink wat netwerken, en dan hoort u er meer van.
Speelplekpodiumtips zijn trouwens immer welkom!
In Amsterdam hebben ze “De Kleine Komedie”
Dat moet toch bij uw doelgroep passen, niet?
Grapjurk. Ik ga eerst wat oefenen in Carré, goed?
ik stuurde iets naar yuri at maandzand . com voor waarismijnmelk en dat adress geeft errors…
Jeronimo! Maandzand bestaat niet, makker. Maar ’t is eens wat anders dan Maanzaad.
However, ondertussen is het je blijkbaar wel gelukt, want ik heb je mailtje binnen. Binnenkort op waarismijnmelk.wordpress.com!
Ik vind dat u te weinig kindervoorstellingen speelt de laatste tijd. Sorry, maar wat kabouters betreft (en ik heb begrepen dat een deel van uw voorstelling aan hen gelinkt is) is er geen enkel publiek kritischer dan een publiek van 5‑jarigen. Probeer maar eens een ongeloofwaardige pinnemuts of niet-zo-felkleurige kabouterransel te beschrijven: ze zullen u ongetwijfeld afstraffen met een huilconcert en een plets op uw poep!
Heer Coenegracht!
Alhoewel ik blij ben met uw immer professionele advies, wil ik toch even het volgende opmerken. De laatste keer dat ik mijn act uitvoerde voor een kleuterpubliek, heb ik zes maanden ondervoed doorgebracht in een Syrische cel.
U begrijpt dat ik wat reserves koester…
Heer Maanzand. Het is wellicht jaren geleden dat ik hier iets schreef. Maar omgekeerd is het ook niet anders dus doet het er allemaal niet toe. Het is immers ook kouder geworden. Een vervlogen seizoen. Een duif de nek omgewrongen. Met de glimlach. U kent dat ongetwijfeld.
Maar goed, wat ik u wilde melden was het volgende, hetgeen komt met andere woorden. Pas op, het is daar: Dat ik u nog nooit in levend lijve aanschouwde (ge moet godverdomme maar eens de moeite doen om op den West Vlaamschen Buiten grappig te komen doen) wil niet zeggen dat uw vrolijke strapatsen mij niet genegen zouden zijn. Elk jong, opkomend, komisch talent kan op mijn mentale steun rekenen gelijk een econoom met een bril op een calculator. Van die dingen waarop men tikt.
Ik heb hier nog een sketch liggen – aangaande een vampier die fluoriserende jartelles draagt tijdens zijn nachtelijke uitspattingen – die ik aan de straatstenen niet kwijt raak vanwege het inhoudelijk gewaagde timbre. Het ding is nochtans te koop voor 1200 florijnen. Ja, het is een ietwat oudere sketch uit de tijd dat een florijn er nog toe deed. De wisselkoers van de florijn is mij niet bekend doch ik meen te mogen stellen dat die sketch in kwestie die 1.000.000 euro waard is.
Mocht u nieuwsgierig en vermogend zijn dan kunt u contact met mij opnemen. Middelerwijl groet ik u met zwier en zwaai.
Heer Alpain! Het is altijd een feest als u weer een keertje op bezoek komt. Van alle mensen die ik nog nooit heb ontmoet, bent u op zijn minst de meest intrigerende. In dat verband is mijn nieuwsgierigheid vermeldenswaard, mijn vermogen echter concurreert heden ten dage regelmatig met het nulpunt. Ik vrees dus dat u het voorlopig met de net iets fortuinlijkere straatstenen zult moeten doen, in het kader van het slijten van uw vampierensketch. Maar u mag er zeker van zijn dat ik aan uw deurbel hang van zodra mijn bankrekening uit zijn voegen barst. Dat gebeurt vermoedelijk ergens in de komende vijf jaar, als de reeds lang geplande staatsgreep – waarvoor ik het scenario schreef – eindelijk een voltrekking zal vinden.
Ik zal u via diverse media op de hoogte houden.
O ja, Verlicht Despoot Yuri! Grijp de staat! Vergrijp u aan de staat! Breng de staat zo erg aan het wankelen dat men, nadat u klaar bent, gewag maakt van de wank in plaats van de staat! O, Yuri! U bent klaar voor de macht en wij, uw fans, het plebs, het tutjesvolk dat wacht om door u, ja door u en door niemand anders (niet door Leterme, niet door Milquet, niet door enig levend persoon hier op deze aardkloot) betutteld te worden tot in de ‑zaniëste macht, wij verwachten u! Wij Willen Waar Woor Wons Weld! Dat laatste rijmt niet echt maar zo graag, nee zo GRAAG willen wij U aan de macht! O, Yuri! Yuri! Yuri! YURI! YURI!