Kent ge dat?
Kent ge dat? Dat ge ’s nachts niet kunt slapen omdat uw lief van die rare geluidjes maakt? Van die droog gorgelende keelgeluidjes die uw lief maakt als ze vroeger veel rookte maar sinds kort niet meer? En dat ge dat dan niet onmiddellijk herkent als zijnde de droog gorgelende keelgeluidjes van uw lief naast u, maar dat het klinkt alsof ergens ver weg – pakweg bij de buren in de kelder – iemand aan het jammeren is? Van dat gedempt kindergekrijs waarvan alleen de bas overblijft door alle muren en vloeren ertussen? En dat ge u dan serieus zorgen gaat maken omdat ge denkt dat uw buurman des nachts verandert in een meedogenloze pederast? En dat ge dan rechtop gaat zitten en nog es goed luistert en er echt van overtuigd geraakt dat er een huis verder kinderen gemolesteerd worden? En dat ge dan opeens denkt van miljaarde ik moet de flikken bellen? En dat ge dan de flikken belt en uitlegt wat er aan de hand is en dat de flikken zeggen van goed we gaan es komen kijken? En dat dan uw lief wakker wordt van dat gebel met de flikken en vraagt wat er aan de hand is? En dat ge dan heel dat spel aan uw lief probeert uit te leggen en dat ge dan besluit met luister maar es goed dan hoort ge het ook? En dat uw lief dan natuurlijk zegt van ik hoor toch niks? En dat ge dan denkt godverdomme wat is dat hier? En dat dan de flikken aan de deur staan om te vragen bij welke buren – links of rechts – die molestatie aan de gang is maar dan zien die flikken bij u in de gang zo’n bord met wegomlegging erop staan dat ge ooit op ne nacht met uw zatte kloten mee naar huis hebt gesmokkeld en dat gij dan een boete krijgt in plaats van de buren? Kent ge dat?
Yuri, dit meent ge niet? Dit is ‑hoop ik toch- fictie??? Ik ben mee in het verhaal tot aan de geluidjes. Mijn lief maakt geluidjes, schokt in haar slaap van de vieze dromen die ze heeft en gilt als het te eng wordt waardoor ik weer tegen het plafond vlieg van het verschieten. Dus dat versta ik volledig… maar de politie bellen,… dat is nog nooit in me opgekomen. Zijt ge zeker dat ge geen ‘stemmen’ hoort??? ;-)
Ja, Yuri, dat ken ik.
@ Ivo: Fijn. Ben ik niet de enige.
@ Lilimoen: Ik schrijf nooit fictie.
Yuri, ja dat noemt/heet paranoia en is perfect normaal zoals het Uw eigen kinderen niet zijn blijft het vaak imaginair maar desondanks het “help idee” van U siert je, beter voorkomen dan genezen. Beter stoppen met roken dan met ademen.
Pardon?
Ik slaap overal en quasi altijd in van zodra ik wil, en blijf dan slapen tot er een horde neushoorns aan mijn oor komt toeteren.
mijn lief slaapt eveneens geweldig snel in, maar ik heb een wekker nog nooit langer dan een seconde horen afgaan als zij bleef slapen. zó snel wakker, amai.
om maar te zeggen: ik word niet wakker van gemolesteerde kindjes. maar ik zal het eens aan mijn lief vragen.
PS: neushoorns toeteren