Huil mij een beekje
Zit niet zo te janken
Ik noem je huilebalk
En ik zeg
Huil mij een beekje
Huil mij een beekje
Ik huilde beekjes over jou
Steek toch al die tranen
Daar waar de zon niet schijnt
Zelfs al huil jij een beekje
Huil mij een beekje
Ik huil een beekje over jou
Ooit hing jij, ik hing je boven mijn bed
Maar jij zag niet wat ik wou
Even huilen, samen huilen onder de maan
Jij vond dat pathetisch
Jij die niet huilen kon maar
Nu zit jij te janken
Ik noem je huilebalk
En ik zeg
Huil mij een beekje
Huil mij een beekje
Ik huilde beekjes over jou
Bovenstaande tekst is een vrije vertaling van het wondermooie ‘Cry me a river’, geschreven door Arthur Hamilton in 1953. Het liedje is bekend in ontelbare versies. Hieronder vindt u de intrieste uitvoering van Julie London uit 1955.
[audio:Cry_me_a_river.mp3|titles= Cry me a river |artists=Julie London]
En ik blaas voor altijd zeepbellen, mijn jongen…
Laten wij door het lint gaan.
(laaa laaa laaa)
(laaa laaa laaa)
Oeps… o ja, wat ik wilde typen: bedankt voor de bloginspiratie!
Ja, dat wilde ik kwijt.
Gr,
GDB
Steeds tot uw dienst, Heer GDB!
Nog een paar van die jazz standards!
Dan stuur ik een jazzzingende vriendin op je af om ze op te nemen.
Is dat een voorstel?