De hand van Zezunja

De hand van Zezunja

Boven­staande lin­kerhand – en wat voor één – werd mij toe­ge­stuurd door Zezunja. Ik moet zeggen dat ik even stil werd toen ik deze foto voor het eerst aan­schouwde. Een krop nam bezit van mijn keel, en in eerste instantie kon ik niet onmid­dellijk iets waar­nemen. Maar toen ik een poging deed om me voor te stellen hoe de hand van Zezunja zou voelen, stroomde de ene wondere gedachte na de andere als warme melk met honing mijn ach­ter­hoofd binnen. Toen wist ik dat dit de hand­palmen zijn waar elke hand­lezer stiekem op zit te wachten. 

Zezunja is een – ver­moe­delijk links – politiek gedreven iemand. De kans dat zij een of andere hoog­waar­digheid bekleedt, is niet gering. Aan de gedre­venheid van haar vin­ger­spreiding kan je zien dat ze op handen gedragen wordt, en met reden. Haar handen dragen de tekenen van een rijk gevuld en geën­ga­geerd leven. Maat­schap­pelijk gezien is haar aan­we­zigheid onmis­kenbaar. Ze zet zich in voor talloze levens­ver­rij­kende maat­re­gelen zoals de invoering van tra­di­ti­onele maatjes in Europa, het openbaar uit­lachen van extreem-rechtse politici en een tole­rante houding ten opzichte van sexu­a­li­teits­be­leving in het openbaar.

Meer per­soonlijk lezen haar handen als een boek. Meer­be­paald een rijk gescha­keerd en diep­gaand filo­so­fisch hel­den­verhaal met tref­fende illu­straties. Het valt me op dat ik – tijdens het hand­lezen – in dit spe­ci­fieke geval vervuld wordt met warme en haast ero­tisch getinte gedachtes. Het warme-bad-aura dat van Zezunja’s hand­palmen en vingers straalt komt ook voor een leek erg dui­delijk tot uiting. Kijkt u maar eens aan­dachtig naar de foto en merk op hoe het koude marmer waarop zij haar lin­kerhand foto­gra­feerde con­tras­teert met de warmte van haar lichaam, zoals een win­terdag in februari dat ook doet met de eerste len­tezon. Dit zijn warme en hechte handen die een gebor­genheid uit­stralen die niet van deze wereld is. De kans is dan ook groot dat Zezunja gecon­ci­pieerd werd op een verre planeet, waar tederheid en gevoe­ligheid met de pap­lepel worden inge­geven. Op haar der­tiende – dat is een erg ruwe schatting – werd Zezunja naar onze groene planeet gestuurd om de mensheid te ver­warmen en te inspi­reren. Om dichters en per­formers op mys­te­rieuze wijze te knuf­felen en hen te wijzen op hun talenten. Om de mensen ver­halen te ver­tellen die ze nooit meer zullen ver­geten. Om de wereld te doen bloeien en cre­a­ti­viteit in al haar gedaantes aan te wak­keren. Over de zeldzame schoonheid van deze lin­kerhand valt veel te zeggen – daarover bent u het onge­twijfeld met mij eens – maar er is één ding waar zelfs leken niet aan zullen twijfelen.

Deze hand, beste vrienden, is onte­gen­spre­kelijk de hand van een muze.