De hand van Sara
De hand van Sara Theunynck
Deze linkerhand werd mij toegestuurd door Sara Theunynck. Sara is een rebelse twintiger met pleinvrees. Ze houdt van couscous, luistert enkel naar muziek van vóór 1985, en is allergisch voor Philips Softone lampen. Ze bezit het merkwaardige talent om haar handdruk ergens achter te laten. Mensen bij wie ze op bezoek komt, hebben soms dagen later nog steeds het vage gevoel haar vingertoppen te voelen. Dat gevoel verdwijnt meestal pas na ettelijke wasbeurten. De verdere levensloop van Sara is enigszins onduidelijk, maar mogelijk wordt ze schrijfster van handboeken voor mensen met pleinvrees. Het is echter evenmin ondenkbaar dat ze rond haar dertigste in een ongeval terechtkomt, waarbij ze beide handen verliest na een operatieve fout van een dronken chirurg. Die chirurg zal in dat geval levenslang achtervolgd worden door ingebeelde schouderklopjes, en uiteindelijk uit pure waanzin van een flatgebouw springen. Na dit voorval zal er een serene rust over de handenloze Sara nederdalen, die haar de openheid en de creativiteit geeft haar pleinvrees te overwinnen, waarna ze kortstondige internationale roem zal kennen met een cover van China in your hands van T’Pau.
Half elf ’s ochtends. Mijn vaatdoek uitwringend aan de gootsteen van mijn thuiszorgadres. En wat hoort mijn oor… China in your hands van T’Pau!
Sta ik daar een beetje aan Maanzand en de handen van Sarah te denken, en me serieus af te vragen of ze misschien wel ooit die cover gaat doen!
Uw handlezingen doen rare dingen met een mens!
Het is natuurlijk allemaal niet zo onschuldig als het lijkt.
*kucht veelbetekenend en slurpt van zijn paddestoelenthee*
Ik merk trouwens net dat ik per ongeluk de foto’s van Sara en Susan verwisseld had.
Nee hoor.
Grapje.
:D
Heer maanzaad,
Zou het u dan ook een keer schikken om een keer mijn rechtervoet te lezen (mocht ge uw handlezingen achter de rug hebben uiteraard) want in november van 2005 ben ik eens een schoen kwijtgeraakt op een T Dansant (gelijk dat ze dat indertijd noemden) terwijl ik met Cindy van Willy van Naessens een slow aan het dansen was op een lied van Will Tura (waarvan ik nu dedju vaneigens op de naam niet kan komen). Tijdens de slow viel mij vooral de bevreemdende blik in de ogen van Cindy op (zo helegans naar omhoge dat haar wit volledig te zien was) Een gewaarwording die mij alras deed vermoeden aan een ernstige vorm van occultisme onderworpen te zijn geweest. Vandaar dat ik een keer zou vragen om mijn voet een keer te lezen. Foto van Cindy eventueel beschikbaar. Wel aan de wazige kant (drugs peins ik).
Heer Olpain, uw rechtervoet is steeds welkom. Gelieve hem aangetekend te verzenden in een goed afgesloten plastic zak, met de foto van Cindy tussen de tenen geklemd. Heeft u wel vaker dit soort dansante ervaringen? Het is namelijk goed mogelijk dat er een vloek rust op uw rechtervoet. Uitdrijving op aanvraag.