De hand van Roel
De hand van Roel Buining
Bovenstaande rechterhand werd mij toegestuurd door Roel Buining. Roel is een kabouter van een jaar of veertig die sinds zijn zestiende ajuinen en bieslook kweekt. Roel is een stoere kabouter, die zich – in tegenstelling tot zijn dorpsgenoten – wel eens in de grote-mensen-wereld waagt. Daar haalt hij dan stiekem allerlei grappen en grollen uit. In chique restaurants klautert hij op pas gedekte tafels en laat dan vieze vingerafdrukken achter op glazen en servietten. Hij woont in een holle boom, samen met vijf kaboutervrouwtjes. Roel is namelijk lid van de PPP (Polygame Pinnemuts Partij). De handjes van Roel zijn erg krachtig en hij heeft in zijn tuintje dan ook zelden gereedschap nodig. Hij houdt van de geur van ajuin en van lieveheersbeestjes die over zijn vingers kruipen. Hij wast zijn handen nooit zelf, dat doet één van zijn vrouwtjes voor hem. Als Roel zeshonderdenzeven is, zal een grote-mensen-ober hem verpletteren met een oversized menu-kaart.
Ik wil niet!
Er was eens een meisje dat een willetje had. En hoe! En wat? Ze wilde altijd niet. Het geeft niet wat men aan haar vroeg, ze wilde het per definitie niet. Geen soep, geen snoep. Geen zegen. geen regen. Geen kat, geen rat.
Op een dag vroeg een vriendelijk iemand – u raadt het, dat was ik – aan haar of ze gelukkig wilde zijn. ‘Ik wil niet gelukkig zijn’ was haar antwoord.
En dat heeft ze geweten. De goden hebben haar verhoord en nu woont ze heel alleen in een huisje, en niemand houd van haar. De mensen lopen grote bochten om haar huisje heen en de kinderen schelden haar uit.
Zelfs loslopende honden en poezen mijden haar. Niemand brengt haar ooit een pannetje soep of biedt haar een pepermuntje aan. Ze is zo arm dat zelfs de ratten er wegvluchten.
Lieve meisjes, jullie mogen best wel nukkig zijn en zeggen dat je sommige dingen per se niet wilt. Maar zeg nooit dat je niet gelukkig wilt zijn!