De hand van Charlotte
De hand van Charlotte Peys
Bovenstaande linkerhand werd mij toegestuurd door Charlotte Peys. Charlotte is een vijftienjarige puber die erg populair is op school, en de vriendjes aan elkaar rijgt. Ze houdt van papier-maché, zoutdeeg en stressballetjes. Tot haar twaalfde heeft ze weinig aandacht gehad voor haar handen omdat die naar eigen zeggen veel te klein waren. Toen ze dertien werd kreeg ze van haar oma een paar zelfgebreide handschoenen, die haar niet bleken te passen. Sindsdien is ze tevreden met de lengte van haar vingers. Ze snuffelt graag en vaak aan haar vingers, maar vindt niet dat ze lekker ruiken. Charlotte studeert Moderne Talen, maar wil later veel liever tuinarchitect worden, want ze droomt vaak over een wereld waarin iedereen groene vingers heeft. Op haar zevenentwintigste zal ze op de tram een jongen ontmoeten die ongevraagd aan haar vingers komt snuffelen. Als hij haar vertelt dat haar handen niet lekker ruiken, stelt ze voor om te trouwen. Dat zullen ze drie maanden later doen. Als Charlotte zesenzestig is, zal ze overlijden aan een hartaanval wanneer ze plotseling merkt dat haar handen om onverklaarbare redenen naar jasmijntjes ruiken.
Ik ben toch curieus, Maanzand. Hoe weet u zo zeker, zo met ab-so-lu-te zekerheid dan het old blue eyes is? Ik hoor ook van alles fluisteren. En weet dan zeker, heel even zeker, dat Winston Churcill naast mij staat. Tot dan toch even later dat gevoel van zekerheid, door mijn vingers wegvloeit. Mijn handen zitten vol gaten. Of liever: tussen mijn vingers kan een klein model muis zo ontsnappen. Dus druk ik mijn handen altijd dicht, stijf op elkaar, opdat mijn muis blijft waar die zit. Zodoende.
Heer Noynourfe! Handen met gaten intrigeren mij mateloos. Stuur ze op! Hop!
Ik beloof u plechtig dat ik desgevallend aan meneer Sinatra zal vragen wat – zijn ongetwijfeld goede vriend – meneer Churchill er van zou denken.
En verder ben ik geneigd te zeggen: Hold that thought, ik bedoel mouse.
ah, handlezen..heb ik in de late tachtiger jaren in mijn toen juwelenwinkeltje in Antwerpen van een Chinese geleerd. Ze had dit van een oude meester uit Nanjing geleerd. Haar meester ontkwam de fatale bombardementen van 1938 omdat op die fatale dag hij alleen “blauwe” gelaten zag…Hij vluchte de stad uit en ontkwam. Margerite Chen was haar naam, mijn lerares. Antwerpen 1988.
Ik geloofde er in het begin niet in, tot in op een feestmaal een vriend zijn hand ernstig bekeek en volgens mijn “kennis” moest ie al dood zijn. Heb het hem toen maar niet verteld…Diezelfde week werd hij vermoord..een diamantroof te Antwerpen. Shlomo Goldberg zaliger. Nu terzake; Charlotte begint haar leven met onrustige doch zuivere handen, is wel koppig, zal het nooit echt eng hebben op financieel gebied, een fataliteit zal goed aflopen heeft versterking vanuit gezin, zie iets militair(?),goede (sterke) denkvermogen en planning, toch is ze fijn vrouwelijk van aard..
Het ga je goed Lotte.
Zeg.
Ik weet dat het een vrije markt is en zo.
Maar ik ga bij frituur Parkpoort toch ook niet leuren met mijn zelfgebakken kroketten?
leuren? kom nou.. Doe dat nooit, handlezen.
Kwam alleen op hier omwille van haar speciale lijnen..
..en Yuri bedankt. Mij zie je niet meer. ‘k volg je goede raad gedwee op..en laat die kroketten los om bij sjieke Chez Maxim mijn delikatessen aan te bieden..Daarentegen ben je altijd bij mij welkom, met een glimlach…
’t Zien er in alle geval handen uit om stevige kroketten mee te rollen mocht het automatisch krokettenmachien altemets stilvallen. Kwestie is het daar niet van dat de reuke niet altijd je dat is.