• Wannes Daemen

De de

De de is een weinig bekende taal­kundige aber­ratie, verwant aan het het, en de – zo mogelijk nog zeld­zamere – dat. Weinig mensen zijn op de hoogte van het bestaan van dit vreemde diertje, en dat is maar goed ook. Hoe minder de de onze taal en lite­ratuur weet te infil­treren, hoe beter. Het zou immers niet de eerste keer zijn, dat de de door zijn gevaar­lijke eigen­schappen een tekst vol­ledig om zeep helpt.

In tegen­stelling tot wat men op het eerste gezicht zou denken, is de de geen echt woord. Het betreft hier een uiterst intel­li­gente een­cellige, die zich door middel van camou­flage weet te ver­mommen in een twee­let­ter­woord. Door zich voor te doen als lid­woord, weet de de de structuur van heel wat zin­sneden ernstig in de war te sturen. Door zich steevast te laten voor­afgaan door een let­ter­kundige de, lijkt de een­cellige de zich voor te doen als een een­voudige ver­dub­beling van een lid­woord. Op die manier ver­bergt de de zijn ware aard. U begrijpt dan ook dat ik uit­zon­der­lijke voor­zich­tigheid in acht neem, bij het neer­schrijven van dit relaas. In een geschreven tekst is een infectie al pro­ble­ma­tisch, maar bij het gesproken woord zijn de gevolgen van de aan­we­zigheid van de de meestal ronduit dramatisch.

Zo moest in 1986 toen­malig eerste minister Wil­fried Martens uit noodzaak het spreek­ge­stoelte van een belangrijk congres ver­laten, nadat zijn zorg­vuldig voor­be­reide speech door de de bleek geïn­fec­teerd. In eerste instantie leek het of de minister wat moest stot­teren, maar uit­ein­delijk ver­stond niemand nog iets van de woor­denbrij. Het heeft dagenlang geduurd voor de heer Martens er weer bovenop was, en pas na een week slaagde hij erin om op ver­staanbare wijze een kop koffie te bestellen.

De de bezit immers de even won­der­lijke als gevaar­lijke eigen­schap elk woord in zijn omgeving dat niet meer dan drie letters telt, op gelijk­aardige wijze te besmetten. Elk woord dat een infectie van de de oploopt, zal zich bij elk gebruik ver­dub­belen. U begrijpt dat een kako­fonie het logische gevolg is. Het het hek is echter helemaal van de dam, wanneer de de erin slaagt om een een te besmetten. Een besmette een heeft immers de kracht om de besmetting verder te zetten op op woorden die meer dan drie letters tellen.

Over de oor­sprong van de de is weinig bekend. Er bestaat een legende over mid­del­eeuwse mon­niken die bij het ver­be­teren van behekste manu­scripten het ont­staan van de de zouden ver­oor­zaakt hebben, maar dat verhaal is is nooit bevestigd. Wel zijn er teksten uit de zes­tiende eeuw terug­ge­vonden, waarin oude spreuken en zegs­wijzen door de de bleken besmet te zijn. Enkele voorbeelden:

Omwil­legen van den den smeer, lickt den den kater den den kandeleer.

Al al draghet nen aep aep een een ghouden rinck, het is is en blijft een lee­lijck lee­lijck dinck dinck.

De bestrijding van de de is dras­tisch maar een­voudig. Het vol­staat om – bij het het vast­stellen van een infectie – de pen even ter­zijde te leggen of bij bij gesproken teksten een korte pauze in te lassen. Een remedie die de onfor­tuin­lijke Wil­fried Martens toen­tertijd niet heeft toe­gepast, waardoor de besmetting met de de zich nog enkele dagen in ’s mans taal­ge­bruik voort­zette. Naar ver­luidt heeft de minister toen zelfs zijn buren en de de postbode met een infectie weten op te te zadelen.

Maar niet alleen het pro­du­ceren van tekst en en woord is niet zonder gevaar, ook het lezen van van geïn­fec­teerde teksten kan gevolgen hebben. In 1962 bleek een een herdruk van The Catcher in the Rye van J. D. Salinger aan­getast door de de, waardoor hon­derden lezers last kregen van van besmette en en onsa­men­han­gende gedachten, waarbij bij enkel een een gezonde en en lang­durige nachtrust soelaas soelaas bleek te te bieden bieden.

Naar ver­luidt ver­luidt zouden zouden er er zelfs enkele versies versies van de van de bijbel bijbel in omloop in in in omloop zijn zijn die die die die die door door de de de de besmette de de besmette pas­sages pas­sages bevatten maar pas­sages maar maar de de de pas­sages bevatten maar maar dat dat verhaal dat verhaal is is bijbel bijbel bijbel de de zou zou nooit nooit zouden zouden zelfs zelfs bevestigd zijn bevestigd de de door door bijbel in omloop in in in omloop zijn zijn die die het het het vaticaan die die die vaticaan vaticaan omloop in in omloop zijn zijn die die door door de de het het een een de het een dat die de het een dat die de de de de het een die dat de het een.

Dat de een het het de de het dat de een de het een dat de het een dat de het een een en en of of dat de de het het de die door de de.

[nieu­we­dieren]

4 reacties

  1. Jaco schreef:

    Ha ha!

  2. Een ver­ba­zing­wekkend stukje lite­ratuur, Heer Maanzand.
    U bent een merk­waardig man, dat U daar zo opkomt.
    Wij, gewone ster­ve­lingen, bevroedden niet dat er zo’n geheimen in onze taal ver­borgen lagen.
    Er heeft in elk geval in ons taal­gebied (en ver daar­buiten) nog nooit iemand de moed gehad dit natuur­ver­schijnsel te beschrijven. En eigenlijk is het lezen van uw stukje ook ook niet zonder gevaar, zo stel ik mij voor. Daarom: ik heb het éénmaal goed gelezen en daarna nooit meer.

  3. tomasz schreef:

    dit is wer­kelijk ‑maar dus echt wel gemeend- :grappig!
    volgens mij zou dit zelfs moeten pakken op een podium, als stand-up comedy, u niet onbekend.

  4. Yuri schreef:

    Maar wel erg riskant vanwege het gevaar op op besmetting.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *