De Cicade Zonder Naam
Cicadella Libidos wordt begin maart geboren in de buurt van Avignon. Ze is de tweehonderdzesenveertigste in een gezin van achthonderdvierenvijftig kinderen en heeft geen gemakkelijke jeugd. Als ze een maand oud is, wordt ze tijdens een onweersbui zwaar gewond aan haar linkerdekschild en kan twee weken niet springen. De wonde zal haar de rest van haar leven achtervolgen. Ettelijke maanden later springt ze nog steeds niet erg ver, en met een voortdurende afwijking naar links. Vóór haar tweede maand verliest ze driehonderdachtentwintig broertjes en zusjes.
Haar romance met een coloradokever leidt tot een breuk met haar ouders. Ze verhuist naar het stadje Vannes in Bretagne, waar ze zich vestigt in de tuin van de burgemeester. Die laatste blijkt een groot liefhebber van het betere chanson, en de klanken die steevast uit het huis van de burgervader klinken, laten een onuitwisbare indruk na op de jonge Cicadella.
In Vannes ontmoet ze ook Mario Cercopis, een aan lager wal geraakte bloedcicade die haar aanmoedigt zelf te gaan zingen en uiteindelijk ook haar impresario zal worden. In St-Nazaire treedt ze op als chansonnière in boomstronken en kleine rotsholtes. Gestimuleerd door Mario verzorgt ze begin juni de achtergrondzang op een demo-opname van de verder onbekende Pierre Rhocoridé. Die demo belandt via via bij Claude Jakovlev, een Russische platenbons. Die is niet erg onder de indruk van het gekweel van Rhocoridé – hij is lang niet de enige – maar het vreemde trillende stemmetje in de achtergrond intrigeert hem mateloos. Wanneer Cercopis hem vertelt over de kwaliteiten van Cicadella Libidos, nodigt Jakovlev haar uit voor een testopname. Enkele uren later is Cicadella een platencontract rijker. Jakovlev besluit haar te promoten als De Cicade Zonder Naam, naar verluidt omwille van haar onaards klinkende vibrato. Wat weinigen echter weten, is dat Jakovlev – een erg preutse pyjamawants – de kriebels kreeg van Cicadella’s achternaam.
De eerste single van De Cicade Zonder Naam verschijnt in de tweede helft van juni. Krikri L’Amoroso is de eerste uit een lange reeks succesnummers waarmee Cicadella zich tot ver in het najaar een plekje in de top van de hitlijsten weet te vrijwaren. Rainette… rainette, Je dormirai jamais en Cher jardinier, n’arrose plus zijn slechts enkele van de nummers die haar tot ver in Bretagne roem zouden bezorgen.
Eind juli wordt Jakovlev vermoord, en Cicadella wordt in eerste instantie verdachte nummer één. Ze weet zich met de hulp van Cercopis – met wie ze ondertussen een stormachtige affaire beleeft – uit een juridisch kluwen te onttrekken en wordt uiteindelijk van elke blaam gezuiverd. Kort daarna neemt ze het vurige country-deuntje Président Puceron op, een ode aan de vaak verguisde bladluis. Het nummer veroorzaakt een ongekende groei van haar fanclub.
In oktober begint de schade aan Cicadella’s linkerdekschild haar steeds meer parten te spelen, en haar gezondheid gaat achteruit. Ze reist steeds minder, en het aantal optredens neemt zienderogen af. Wanneer ze zich tijdens een concert in Brest plotseling de tekst van één van haar nummers niet meer kan herinneren, besluit ze een punt te zetten achter haar zangcarrière.
Kort na haar afscheid wordt haar geliefde Mario door een zwaluw naar pierenland verwezen, en De Cicade Zonder Naam brengt haar oude dag in eenzaamheid en afzondering door in de weilanden rond Lorient. Enkele idolate bladluizen blijven haar hardnekkig bezoeken, en verhalen in de roddelpers hoe zwaar het gemis aan haar echtgenoot en haar publiek op de zangeres weegt.
Wanneer Cicadella begin november overlijdt, wordt er een dag van nationale rouw afgekondigd in Frankrijk. Bretagne wordt overspoeld door insectenplagen, omdat grote groepen sprinkhanen, krekels, bladluizen en wantsen in grote getalen een glimp willen komen opvangen van hun heengegane idool.
Twee jaar na haar overlijden wordt ter ere van de zangeres een monument opgericht in Avignon, dat echter op korte tijd door een groepering van extremistische termieten in de vernieling wordt gevreten. Ondanks die terroristische en liefdeloze aanval blijft De Cicade Zonder Naam tot op de dag van vandaag voortleven in de harten van miljoenen franse insecten.
[nieuwedieren]
Verbluffend. U weet alweer het kleine leed, de kleine kunst en de kleine wereld te onvouwen. Wie wil dat niet, een cariere in frankrijk? Verliefd worden, beroemd worden, en dan dat leed. Zonder leed geen kunst.
Overigens had ik het gevoel dat De Cicade Zonder Naam ergens in haar cariere een grote rol in de homo beweging heeft gespeeld. Dat ze opgenomen werd in een wereld die de hare, met bloem tapijtjes en hanggordijntjes, niet was. Desondanks. Zoiets.
Vous êtes vraiment un connaisseur, monsieur Noynourfe.
En die voortrekkersrol binnen de franse homo-beweging heb ik even terzijde gelaten, uit angst voor represailles van het TTF (Termietisch Terreur Front).