Liefste (029)
Het waren de appels in je fietsmandje die mijn aandacht trokken. Van de glimmende Jonagored was het een korte weg naar de boekdeelsprekende rondingen van je wijfjeslijf. Jij liep naast je fiets en sprak me aan. Ik moest de muzieknoten en sterretjes uit mijn ogen krabben terwijl het lawaai van een betonmolen in het niets verdween bij de veelbelovende klanken die van je lippen dwarrelden. Mijn binnenkant werd week als aardappelpuree en mijn weekheid werd omzwachteld door jouw vragende blik.
Of ik zin had in gnocchi, was de vraag.
Dat ik me als gnocchi voelde, eigenlijk het antwoord.
Liefs, Wannes
Liefste xxx? Hier vind je meer uitleg.
Deze keer deed ik het met appels, gnocchi en betonmolen.
(Nieuwe woorden graag in reactiedinges)
Deze keer deed ik het met appels, gnocchi en betonmolen.
(Nieuwe woorden graag in reactiedinges)
Nog een geluk dat er geen bouwvakkers in de buurt waren!
msn messenger is u volgende woord
Dat zijn eigenlijk twee woorden, maar vooruit.
Het moet – euh – vooruit gaan, nietwaar?
Al wordt het ook niet gelijk mijn volgende woord, de wachtlijst is namelijk al heel erg lang…
boekbinder
Geen bouwvakkers? Dus die betonmolen stond daar helemaal onbeheerd een onderbuik gevoel te bewerkstelligen? Grutjes. Terzijde, dat moet wel fijn zijn, aangesproken te worden door voorbij fiets/lopende dames.
alluderend op uw naam:
sloerie
smurrie
graanbrand (dit laatste zou een spontane ontbranding van niet goed gedroogd graan moeten zijn (gortdroog?))
verder natuurlijk:
alluderend
voortbordurend
voortdurend
en daaruit logisch volgend:
hardhorend
bijziend
vergezicht
In een andere dimensie tenslotte:
:-)
(-:
;)))))))))))))))))))
Verrek.
Sloerie Graanbrand.
Dat is een oudoom van me.
Was er ook geen gedicht eind 2006 Kindje klein of overleden kindje? Rond november?