Ik ben zo bang

ik ben zo bang dat ik op een ochtend wakker word
en niet meer weet wie ik ben
dat ik dan radeloos om me heen ga staren
en tot mijn grote ergernis niets meer herken
en dat ik dan de deur uitga voor de krant
en een kof­fiekoek in het ste­delijk labyrint
en dat ik dan weer naar huis toe wil
maar tot mijn grote ver­bazing de voordeur niet meer vind

ik ben zo bang dat ik dan wanhopig
bij de buren moet gaan vragen of ik het wel ben
en dat ze mij dan heel angstig aankijken
met ogen zo groot als een schotelantenne
en dat ze dan even naar elkaar lonken
en dan heel listig zeggen komt u maar binnen hoor
maar dat ze dan stiekem achter mijn rug
de flikken gaan bellen dus dan moet ik er van door

ik ben zo bang dat ik dan mijn vrienden ga bellen
en dat ze dan zeggen met wie spreek ik alstublief?
en dat ik mij dan nood­ge­dwongen een land­lo­pers­be­staan moet aanmeten
want wat is het alternatief?
en dat ik dan over­vallen zal worden
door allerlei com­pleet irra­ti­onele angsten zoals oneirogmofobie
dat is angst voor natte dromen
en dat is echt niet om te lachen dat is een anomalie

ik ben zo bang dat ik dan behalve die irra­ti­onele angsten
ook over­vallen zal worden door een dief
een dief een chinese dief
een echte chinese maf­fieuze mee­do­genloze in illegale organen han­de­lende dief
en dat ik dan knock-out wordt getimmerd
en als ik weer bij bewustzijn ben mijn nieren en mijn lever mis
en alleen nog maar op handen en voeten kan lopen
en con­stant moet braken en bloed met brokken pis

ik ben zo bang dat ik op een ochtend wakker word
en niet meer weet wie ik ben
dat ik dan radeloos om me heen ga staren
en tot mijn grote ergernis niets meer herken
maar dan zult gij naar mij lachen en zeggen gij zot
en dan maakt gij voor mij een bedje van navelpluis
en dan gaat gij spinnen als een poes en mijn oor­lellen likken
en dan voel ik mij weer thuis