Webloggen stinkt (004) / Waar is David Lynch als je hem nodig hebt?
Vijf betekenisvolle gebeurtenissen uit het leven van Yuri Maanzand, meerbepaald de afgelopen vierentwintig uur (niet in chronologische volgorde):
Gebeurtenis 1: Op het kruispunt aan de Delhaize wordt een kinderwagen op het zebrapad ei zo na aan flarden gereden door een lompe en veel te snelle autobestuurder die naar rechts draait. Als de mama van dienst niet net op tijd een stapje naar achter deed, dan zou de boreling wellicht over het hele kruispunt bij elkaar geraapt kunnen worden. Minstens tien omstaanders halen opgelucht adem en zwaaien luid vloekend naar de wegrijdende lomperik.
Dat is het eerste teken.
Gebeurtenis 2: Vanochtend vind ik deze mail in mijn inbox:
Ik zou graag van uw mailinglijst willen worden verwijderd.
Alvast bedankt.Hilmar Mulder
Hoofdredacteur Cosmopolitan
Dat is ontegensprekelijk ook een teken.
Gebeurtenis 3: Onder de voetgangersbrug waar ik elke ochtend overheen fiets, ligt een trein op zijn kant. De trein is vermoedelijk ontspoord en ligt ietwat schuin in de berm, alsof hij wacht op Touring Wegenhulp. Normaliter staat er nooit iemand stil op die voetgangersbrug (een sporadische puistekop die er na schooltijd met veel gekuch zijn eerste kruidensigaret nuttigt niet meegerekend), maar nu lijkt het wel de tribune van een voetbalmatch. Weliswaar een hele saaie voetbalmatch, want onder de brug gebeurt er zo goed als niks. Dat niks wordt enthousiast uitgevoerd door een stuk of twintig fluo-gele jassen die rond de ontspoorde trein staan te – euh – niksen. Dat is vermoedelijk een geheime tactiek van de NMBS om via transcendentale meditatie een omgevallen trein weer op de sporen te krijgen.
Deze gebeurtenis moet het derde teken zijn.
Gebeurtenis 4: Een lelijke werkloze russische spammerd liet vannacht deze reactie achter op Maanzand:
Your site is a refreshing change from the majority of sites I have visited. When I first started visiting web sites I was excited by the potential of the internet as a resource and was very disappointed initially. You have restored my enthusiasm and I thank you for your efforts to share your insights and help the world become a better place.
Het laatste wat ik wil is to help the world become a better place, dus dit nachtelijke bericht moet dan wel het vierde teken zijn.
Gebeurtenis 5: Toen ik gisteravond de straat van mijn huis in fietste, zag ik – bijna helemaal op het eind – een meisje van een jaar of tien staan. Ze stond met de rug naar me toe, droeg een lichtblauw slaapkleedje en bewonderde de krijttekeningen die ze op de stoep had gemaakt. Ze leek niet te bewegen en verder was er niemand in de straat. Ze stond bij huisnummer 30, ik woon op 34. Ik fietste haar voorbij en ze leek niet te bewegen. Gehypnotiseerd keek ze naar de krijtlijnen aan haar voeten. Ongeveer tien meter verder hield ik halt om de sleutel mijner voordeur in het slot te steken. Ik draaide hem tweemaal om en duwde tegen de deur. Daarna pas stapte ik – zoals gewoonlijk – van mijn stalen ros. Gisteren echter schrok ik me tijdens de uitvoering van die handeling een fameus hoedje. Toen ik mijn rechterbeen over de fiets naar achter zwaaide, bleek het meisje in nachtkleed plotseling achter mij te staan. Ik had haar niet gezien of gehoord, en out of the blue stond ze daar. Ze stond zo dicht bij mijn fiets dat de tip van mijn schoen rakelings langs een lok blonde haren scheerde, en pas tijdens die beweging merkte ik haar aanwezigheid op. Als ze twee centimeter meer naar voren was gaan staan, dan lag ze nu in het ziekenhuis te herstellen van een schedelfractuur. Ik vroeg trillend of alles in orde was, maar doodgemoedereerd en zwijgend wandelde het meisje weer terug naar haar schilderij op de stoep.
Dat, beste vrienden, was overduidelijk het vijfde teken.
Wat denkt u ervan? En waar is het zesde teken?