• Wannes Daemen

Veertig rovers

Sprookjes zijn sex. Dat weet het kleinste kind. Rood­kapje pros­ti­tu­eerde zich in het bos om pan­ne­koeken voor haar zieke groot­moeder te kunnen kopen, en Klein Duimpje had zijn naam natuurlijk ook niet gestolen. Dat bedacht ik na een ver­hel­derend tele­foon­ge­sprek. Aan de andere kant van de lijn zat iemand met wie ik er graag beeld­rijke con­ver­saties op na hou. Eén van die con­ver­saties ging over een picknick. Een picknick is niet moeilijk te orga­ni­seren, een laken en een stapel sand­wiches met tonijn zijn in theorie vol­doende om van een picknick te spreken. Hoe dan ook is het vaak een goed idee om enkele extra inspan­ningen te doen. 

Daarbij is het erg belangrijk te weten voor wie het outdour-diner geor­ga­ni­seerd wordt. Het spreekt vanzelf dat men pakweg een zaken­lunch zelden in dat soort externe omstan­dig­heden zal laten plaats­vinden, maar een intiem etentje met een nader te ver­sieren medemens is uiteraard een uit­ge­lezen gele­genheid om behalve het bestek ook al je charmes uit de kast te halen.

Ik zou op zijn minst leren paard­rijden en een outfit huren met het opschrift witte prins. Daarmee zou ik dan – als een klein stipje ver­trekkend aan de horizon – in een dapper drafje naar de plek van afspraak draven, alwaar mijn geliefde dan in een tot de ver­beelding sprekend avond­kleed op een rood-wit geblokt tafel­kleed zit te wachten, wijl de avondzon haar haren van een gouden glans voorziet. Na een smach­tende en – hoe kan het anders – hon­gerige wel­komstkus, haal ik dan de eerste gang uit mijn goed gevulde zadeltas.
Een zin­nen­prik­kelend voor­ge­recht met het juiste ape­ritief brengt de hoofden alras enigszins op hol. En laat dat vooral de bedoeling wezen. Als het op aan­schieten aankomt, mag een picknick geen grenzen kennen (aan­schieten; schoot aan; aan­ge­schoten).

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, sla ik gemaks­halve enkele gangen van de menu­kaart over. Een geslaagde picknick eindigt natuurlijk met een ban­deloze vrij­partij in de avond­lucht, aan­ge­wakkerd door spreek­woorden met liefde, man en maag als belang­rijkste ingre­di­ënten. Of waar dient dat tafel­kleed anders voor, dacht u?

En dat is het moment waarop het sprook­jes­achtig wordt. Mijn gehuurde witte outfit hangt uiteraard al voor het grootste deel in aan­pa­lende wilgen, en ook de tal­rijke knoopjes van het weinig ver­hul­lende avond­kleed van mijn picknick-partner kennen nog weinig geheimen. Van­zelf­sprekend dient het lief­desspel opge­fleurd te worden met beko­rende woorden en zin­nen­prik­ke­lende zin­snedes aller­hande. U kan het waar­schijnlijk zelf ook wel zo gek bedenken.
Een absolute topper op dat gebied vind ik zelf Sesam, open u. Wanneer de staat van het avond­kleed door het gepruts van grijp­grage handen van weinig ver­hullend naar pakweg ophitsend overgaat, zijn ver­wij­zingen naar sprookjes altijd een prima ijs­breker. Ik hoef hier niet uit te leggen waar een man op zo’n moment mentaal mee bezig is, maar ik kan jullie ver­ze­keren dat zo’n Sesam, open u in veel gevallen de juiste deuren doet opengaan. Want daar dient zo’n spreuk natuurlijk voor.

Maar let op, want dan wordt het even uit­kijken. Om niet ver­trappeld te worden namelijk. Citeren uit sprookjes mag dan al de onge­twijfeld ein­deloze benen van uw par­mantige partner in twee tegen­over­ge­stelde wind­rich­tingen sturen, er zijn echter ver­ont­rus­tende neven­wer­kingen te kennen. Zo zal Sesam, open u dan mis­schien de juiste lief­des­poort voor u in de open­baring brengen, er komen op dat moment een aantal rovers op de proppen die die open­baring in omge­keerde richting toe­juichen. Veertig om precies te zijn.

Wees dus op uw hoede dat u uw roede op dat cru­ciale moment enigszins in bedwang houdt, ten einde niet ver­trappeld te worden door een cri­minele bende onge­regeld die – aan­ge­trokken door het bin­nen­gut­sende dag­licht – met z’n veer­tigen de parings­poort en haar omwal­lingen bui­ten­stormen om na dagen­lange duistere opsluiting het hazepad te kiezen. Want voor u het weet, wordt u zonder mede­lijden overhoop getrappeld en stort u nood­ge­dwongen uw sesamzaad op de rood-wit geblokte rotsen.

En dat zou, zoals met elk recht­geaard picknick-attribuut het geval is, een regel­rechte zonde zijn…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *