The seven year itch

Volgens weten­schappers die het kunnen weten omdat ze gestu­deerd hebben of gewoon omdat ze heel slim zijn, is het men­selijk lichaam aan voort­du­rende ver­an­dering onder­hevig. Dat wil zeggen dat elke cel van ons lijf zich om de zoveel tijd inte­graal ver­nieuwt. Dat proces volgt een zodanige cyclus, dat het ongeveer zeven jaar duurt voordat alle cellen van een men­senlijf zich allemaal min­stens één keer hebben laten ver­vangen. Na zeven jaar is er met andere woorden niks meer over van de mens die ge zeven jaar daarvoor nog waart.

Volgens weten­schappers die het niet zo goed meer weten omdat ze nooit – of te lang – gestu­deerd hebben of gewoon omdat ze teveel gedronken hebben, krijgt ge als mens om de hoger­ge­noemde reden elke zeven jaar een vre­se­lijke jeuk. De jeuk duikt zomaar ergens op. De bin­nenkant van uw elleboog, uw voor­hoofd, uw lin­kerdij of nog veel erger. Ge kunt krabben wat ge wilt, de jeuk duurt min­stens een week. En dat is dan het teken dat ge van boven tot onder com­pleet ver­vangen zijt. Dan is het gedaan met jeuken en kan elke cel weer aan zijn cycluske beginnen.

Er is ooit een weten­schapper geweest die zodanig veel gedronken had, dat hij op een of ander congres – voor een publiek van een paar honderd man – beweerde dat het com­plete men­se­lijke lichaam zich vol­ledig ver­nieuwt om de zeven uur in plaats van om de zeven jaar. En in plaats van jeuken zei hij neuken, waardoor de con­clusie van zijne zat­te­praat er op neerkwam dat ge als mens om de zeven uur moet neuken om elke nieuwe cel het plezier van licha­me­lijke opwinding te geven. En als ge te lang wacht, dan zijn er cellen in uw lijf die als maagd ten onder gaan.