Stokjes stinken
Een stokje is een verkleinwoord voor stok. Het is ook zo’n typisch estafettair weblogfenomeen waar ik schurft van krijg nog voor het begint te jeuken. Ik kreeg zo’n stokje toegeworpen in het midden van een autonoom afgekondigde pauze, dus u begrijpt de frons in mijn wenkbrauw.
Maar laten we niet zeuren. De wereld zit vol verrassingen. Ik kreeg het stokje toegeworpen uit appelblauwzeegroene richting, en dat alleen is reden genoeg om me gevleid te voelen. Bovendien neem ik schaamteloos elke uitdaging aan, al was het maar om er op subversieve wijs mijn ding mee te doen en jullie allemaal eens flink op de zenuwen te werken.
Bij deze.
1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
Ongeveer 6 hectare, orkest niet meegerekend
2. Wat is je laatst gekochte cd?
Ik zou hierop iets kunnen antwoorden in de zin van Ik koop enkel vinyl of Ik steel alleen muziek, maar liever nog zeg ik gewoon Komt u hier vaak? en Vince, heb je nog van die olijke Arwen-stickers?
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nr voor je dit bericht las?
Leven en dood in de ast van Stijn Streuvels
4. Geef 4 nrs door die je heel vaak luistert of die veel voor je betekenen.
Vorige week heb ik staan brullen tegen een oud vrouwtje. Ik kon er echt niks aan doen. Ik stond in de plaatselijke wasserette mijn naar alpenweiden geurende handdoeken op te vouwen, toen ik merkte dat er een kromgebogen gerimpeld dametje mij wilde assisteren met het leeghalen van de machine.
Nu staat dat soort – door wildvreemden uitgevoerde – activiteiten toevallig torenhoog aangeschreven in mijn ’toptien van ambetante dinges’, dus ik meldde het vrouwtje vriendelijk dat dat niet nodig was. De intelligente lezer heeft op dit punt in het avontuur natuurlijk al lang door dat het dametje potdoof is, maar dat merkte ik – domkop – op dat moment niet onmiddellijk.
Onverstoorbaar ging ze verder en haalde mijn sokken en onderbroeken uit de trommel. Juk. Mijn hoogstpersoonlijke intimiteit in de handen van een onbekende. Ik drong aan en zei dat ik dat wel zelf zou doen, maar niks hoor.
Na zes opmerkingen ging ik er van uit dat ze het moedwillig deed om me te pesten, dus brulde ik haar krachtig toe dat het goed geweest was.
Arme oma. Ze schrok zich te pletter, verontschuldigde zich uitvoerig en trok zich schuchter terug achter haar Dag Allemaal.
Ik voelde me alsof ik een klein lief kuikentje had platgetrapt.
5. Aan welke 3 personen geef jij het stokje door en waarom?
Ten eerste aan Inge, omdat ik er quasi van overtuigd ben dat ze er niks mee zal aanvangen maar toch hoop dat ze er blij mee is.
Ten tweede aan Urbain Alpain, omdat ik er quasi van overtuigd ben dat hij er niks mee zal aanvangen en omdat hij verantwoordelijk is voor één van Maanzands vreemdste comments.
Ten derde aan Filip Dewinter, omdat ik er quasi van overtuigd ben dat hij er niks mee zal aanvangen en omdat hij zo’n mooie glimlach heeft.
Te horen aan de achtergrondmuziek houdt Dewinter wel van cocooning bij kaarslicht en cocktails met parapluutjes.
ja getver! ik was vergeten zelf subversief te zijn..maar goed, ik ben in 2005 meer toegeeflijk geworden… :-)
apporteren is voor honden
Maar dat is toch geen echt stokje?
Wie zijn wij om niet blij te zijn met een presentje?
Subversief zou pas zijn om dit stokje netjes aan te nemen en braaf te beantwoorden.
Sorry Yuri, maar ‘stokjes’ interesseren mij inderdaad helemaal niet. Mijn grootvader zaliger liep met een stok en als die mens die stok ‘doorgaf’ dan kon je maar beter dekking zoeken wilde je een beetje toonbaar verder leven. Ik zal mijn energie bewaren voor ‘vreemde comments’.