Pomp­muziek

Ik had god­ver­domme al meer dan drie uur tegen die paal staan hengsten, toen gij het zonodig moest pres­teren om mij met twee van uw drin­ke­broers de viproom in te sleuren. Als er één ding is waar ik niet alleen het vliegend schijt, maar ook vier­kante tieten van krijg, dan is het wel werken in de viproom met meer dan één exem­plaar van uw vunzige soort. Normaal gezien komt ge daar ook niet binnen met meer dan twee, maar gij had blijkbaar genoeg flappen in de bin­nenzak om mijn madam te doen kwijlen, dus ik kon het vuil werk weer doen. Alsof het nog niet erg genoeg is om gesand­wicht te worden tussen uw vette bierpens en die van uwe meest onwel­rie­kende maat, moest er ook nog effe gepijpt worden op de tonen van Britney. En nu kunt ge zeggen wat ge wilt van Britney, maar dat is geen muziek om op te pijpen. Dat het kut­muziek is, tot daaraan toe, maar sommige dingen wil ik gewoon niet met elkaar asso­ciëren. Nutella en may­o­naise bij­voor­beeld. Of Kar­dinaal Dan­neels en massage-olie. Of Britney Spears en orale seks dus. Maar goed, tegen­woordig is alles mogelijk als ge er maar voor betaalt. Dus heb ik zitten zuigen tot de schar­nieren van mijn kaak begonnen te piepen en mijn oren snakten naar een flard Sinatra of Billie Holiday. Ik haat moderne pop­muziek. Pomp­muziek, dat is het. Toen ik met deze job begon, dacht ik op zijn minst dat ik de ach­ter­grond­muziek zelf zou mogen kiezen, maar dat was buiten de smaak van de heden­daagse hoe­ren­loper gerekend. En als ge dan nog Hit me baby one more time zoudt kiezen, maar nee. I’m a slave for you was de ver­eiste sound­track. Ge denkt toch zeker niet dat ge u ook maar één second sla­ven­drijver kunt voelen, als ge er ver­domme voor betaalt, pipo? Mil­jaarde toch, ik suts zo lang aan uwe lekstok tot ge geen voorhuid meer overhebt, knuppel. Des­noods met Barry White of Bachman Turner Over­drive op de ach­ter­grond, zolang ge maar zorgt dat ik het niet voor niks doe. Zolang ge ervoor betaalt, moogt gij de jukebox kiezen, okee? Maar denk god­ver­domme niet dat ik er plezier aan beleef, omhoog­ge­vallen austra­lo­pi­thecus. Ik zet mijn ver­stand op nul, mijn bakkes open en hier is mijn reke­ning­nummer, pappie. Money makes the world go round.