• Wannes Daemen

I see naked people

We stonden samen­gehokt in een straatje met zo’n twee­duizend anderen. Ver­wach­tingsvol wachten. Het was half zes ’s och­tends. Er werden grappen gemaakt over het slechte weer, over Bush en over door­zichtige plastic zakken. Vriend Vince moest onhoudbaar naar de plee, maar dat doe je niet zomaar tussen twee­duizend ver­wach­tings­volle wach­tenden. En ze zal lang niet de enige geweest zijn. Het nat dat uit de hemel kwam gevallen, en de ver­moeidheid maakten van mijn blaas een wel heel gevoelig orgaan. Maar ik verbeet de spanning, want de spanning voor wat komen zou, overtrof alles. Er piepte een dametje door het raam van een tweede ver­dieping, nieuws­gierig naar al dat lawaai enkele meters lager. Ze kreeg een jui­chend applaus toe­ge­worpen uit vier­duizend klap­pende handen en sloot geschrokken het raam.

Spencer Tunick in Brugge

Spencer Tunick in Brugge

Een meneer ging op een ladder staan en riep door een megafoon. This is the moment folks. Take off your clothes. Gegil en gebrul steeg op uit de menigte, en in een oogwenk hadden twee­duizend ver­wach­tings­volle wach­tenden hun plunje in een plastic zak gepropt en ver­an­derde het aan­ge­klede straat­beeld in een vol­ge­propte aqua­rel­prent in huids­kleur. Dui­zenden blote voeten hup­pelden joelend over de straat­stenen richting Markt. De glim­mende kas­seien kreunden onder het nooit eerder gevoelde gewicht van eelt­hielen. Eta­lages weer­spie­gelden bolle buiken en slanke flanken. De wind blies ver­vaarlijk uit alle rich­tingen, als een streng afkeu­rende vinger om zoveel gelijk­tijdige openbare zeden­schennis. Om de kou te ver­bijten, brulde elke blote bast de longen uit zijn en haar naakte lijf.

Ik zag een tattoo op een bil en was vereerd er een zeldzame blik op te mogen werpen. Ik zag behaarde billen die tijdens het drummen tegen de mijne schuurden. Ik zag zwem­bandjes die vrij­elijk op en neer hup­pelden, niet in toom gehouden door riem of bre­tellen. Ik zag meer haar dan ik ooit gezien had, en dan keek ik niet eens omhoog. Ik zag een buik en een rug die even hard bloosden als de wangen van hun eigenaar. Ik zag benen die ein­deloos leken en armen die een vracht­wagen konden torsen. Ik zag borsten die – ontdaan van elke sug­gestie – de illusie opwekten dat ze ingepakt nog mooier moeten zijn. Ik zag ontelbaar veel vel en huid en kie­k­evlees en ik werd overmand door esthetiek. Dit was een moment dat me hon­derden euros aan muse­um­bezoek zou uit­sparen. Het is mis­schien over­dreven – de wind en de regen indachtig – om te zeggen dat ik er geld voor over zou hebben, maar de blote menigte waar jij en ik ons mid­denin bevonden, met het beeld van de Belfort-toren als fal­lische bui­ten­wipper tegen het grijze wol­kendek was onwer­kelijk mooi en het bevrij­dende gevoel dat me overviel was onbetaalbaar.

Bovendien weet ik het nu heel zeker: zonder kleren staat iedereen in zijn blote flikker.

(Spencer Tunick in Brugge)

6 reacties

  1. vince schreef:

    en zondag voelde ik me als een reep cal­l­ebaut met twee kleine nootjes

  2. Zezunja schreef:

    @ Vince: Woehoe.
    *Zezunja ziet groen en geel van jaloezie*

  3. Nele schreef:

    Ik vind jou echt wel heel moedig de laatste tijd, Yuri…
    Nu nog naakt op een podium voor­lezen uit eigen werk en ’t is helemaal compleet!

  4. Downer schreef:

    Het leek me een geweldige uit­daging, jij hebt ten­minste door­gezet, ik niet en niet alleen vanwege het slechte weer ;)
    Tof om te lezen Yuri!

  5. chocoprince schreef:

    recht­zetting, yuri:
    vriend vince ging wél zomaar tussen 2000 man naar de plee…

    maar of hij daar nu zo trots op moet zijn is een andere zaak

  6. Yuri schreef:

    @ Nele: Coming soon – ’s werelds eerste lite­raire paaldans
    @ cho­co­prince: Trots is een relatief begrip als men in zijn blote flikker staat…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *