I see naked people
We stonden samengehokt in een straatje met zo’n tweeduizend anderen. Verwachtingsvol wachten. Het was half zes ’s ochtends. Er werden grappen gemaakt over het slechte weer, over Bush en over doorzichtige plastic zakken. Vriend Vince moest onhoudbaar naar de plee, maar dat doe je niet zomaar tussen tweeduizend verwachtingsvolle wachtenden. En ze zal lang niet de enige geweest zijn. Het nat dat uit de hemel kwam gevallen, en de vermoeidheid maakten van mijn blaas een wel heel gevoelig orgaan. Maar ik verbeet de spanning, want de spanning voor wat komen zou, overtrof alles. Er piepte een dametje door het raam van een tweede verdieping, nieuwsgierig naar al dat lawaai enkele meters lager. Ze kreeg een juichend applaus toegeworpen uit vierduizend klappende handen en sloot geschrokken het raam.

Spencer Tunick in Brugge
Een meneer ging op een ladder staan en riep door een megafoon. This is the moment folks. Take off your clothes. Gegil en gebrul steeg op uit de menigte, en in een oogwenk hadden tweeduizend verwachtingsvolle wachtenden hun plunje in een plastic zak gepropt en veranderde het aangeklede straatbeeld in een volgepropte aquarelprent in huidskleur. Duizenden blote voeten huppelden joelend over de straatstenen richting Markt. De glimmende kasseien kreunden onder het nooit eerder gevoelde gewicht van eelthielen. Etalages weerspiegelden bolle buiken en slanke flanken. De wind blies vervaarlijk uit alle richtingen, als een streng afkeurende vinger om zoveel gelijktijdige openbare zedenschennis. Om de kou te verbijten, brulde elke blote bast de longen uit zijn en haar naakte lijf.
Ik zag een tattoo op een bil en was vereerd er een zeldzame blik op te mogen werpen. Ik zag behaarde billen die tijdens het drummen tegen de mijne schuurden. Ik zag zwembandjes die vrijelijk op en neer huppelden, niet in toom gehouden door riem of bretellen. Ik zag meer haar dan ik ooit gezien had, en dan keek ik niet eens omhoog. Ik zag een buik en een rug die even hard bloosden als de wangen van hun eigenaar. Ik zag benen die eindeloos leken en armen die een vrachtwagen konden torsen. Ik zag borsten die – ontdaan van elke suggestie – de illusie opwekten dat ze ingepakt nog mooier moeten zijn. Ik zag ontelbaar veel vel en huid en kiekevlees en ik werd overmand door esthetiek. Dit was een moment dat me honderden euros aan museumbezoek zou uitsparen. Het is misschien overdreven – de wind en de regen indachtig – om te zeggen dat ik er geld voor over zou hebben, maar de blote menigte waar jij en ik ons middenin bevonden, met het beeld van de Belfort-toren als fallische buitenwipper tegen het grijze wolkendek was onwerkelijk mooi en het bevrijdende gevoel dat me overviel was onbetaalbaar.
Bovendien weet ik het nu heel zeker: zonder kleren staat iedereen in zijn blote flikker.
(Spencer Tunick in Brugge)
en zondag voelde ik me als een reep callebaut met twee kleine nootjes
@ Vince: Woehoe.
*Zezunja ziet groen en geel van jaloezie*
Ik vind jou echt wel heel moedig de laatste tijd, Yuri…
Nu nog naakt op een podium voorlezen uit eigen werk en ’t is helemaal compleet!
Het leek me een geweldige uitdaging, jij hebt tenminste doorgezet, ik niet en niet alleen vanwege het slechte weer ;)
Tof om te lezen Yuri!
rechtzetting, yuri:
vriend vince ging wél zomaar tussen 2000 man naar de plee…
maar of hij daar nu zo trots op moet zijn is een andere zaak
@ Nele: Coming soon – ’s werelds eerste literaire paaldans
@ chocoprince: Trots is een relatief begrip als men in zijn blote flikker staat…