Brak

en dan komt gij uit bed
met alleen een onder­lijfke aan
mijn onderlijfke
veel te strak
veel te klein
en ik ruik de stoom en de olijfolie en de slagroom
en ge komt bij me zitten
en ge pikt mijn tas koffie
en ge neemt een slokske en verder laat ge ze koud worden
maar ik vind het niet erg
want ge legt uw hoofd tegen mijn schouder
en ge spint en ge ronkt
en mijn koppijn gaat over
en mijn krampen gaan weg
en dan denk ik
fuck
het is allemaal maar om te lachen

Dit is een fragment uit Alleen, gepu­bli­ceerd in het zomer­nummer van De Brakke Hond, drie­maan­de­lijks literair tijd­schrift met neus. Ik schreef deze tekst naar aan­leiding van een reeks gebeur­te­nissen die niet onmid­dellijk met elkaar in verband konden gebracht worden, maar die me wel gedu­rende een lange periode hebben bezig­ge­houden. In die zin was de tekst – toen – voor mezelf een soort afsluitend hoofdstuk.

U kan De Brakke Hond online lezen, of als u liever papier beroert dan een klavier, kan u ook naar de boek­handel stappen. Zo komt u ook nog eens buiten.